انتقادات بی‌پاسخ
سیدسعید مدنی
در پاسخ به این سؤال که چرا ورزش مستعد ما در مسیر بایسته و رو به پیشرفت حرکت نمی‌کند و اینکه چرا مسائل و مشکلات شناخته شده حل نمی‌شود و موانع بر سر راه و مانع‌سازان پیشانی سفید کنار زده و دفع نمی‌شوند، بهترین پاسخ شاید این باشد که چون به «اصول» عمل نمی‌شود. و در جواب اینکه چرا به اصول عمل نمی‌شود؟ باید گفت چون ورزش از سوی آنهائی که در این باره مسئولیت رسمی و مستقیم دارند، جدی گرفته نشده و این عدم جدیت نمی‌تواند «اراده»ای را به میدان آورد که واقعا قصد اصلاح و شتاب بخشیدن به حرکت ورزش در مسیر پیشرفت و قوی و بهتر شدن داشته باشد.
اصل «نظارت» یکی از اصول مدیریتی کارساز و ثابت شده‌ای است که اگر جدی گرفته و اعمال شود، بدون تردید در موفقیت و تحقق اهداف یک مجموعه و سیستم نقش غیر قابل انکار و مؤثری دارد. بدون تعارف باید بگوییم متاسفانه این اصلی است که مثل دیگر اصول مدیریتی در اداره ورزش ما جدی گرفته نشده و از این نظر آسیب‌های زیادی از حیث فنی و اخلاقی بر پیکر آن وارد و در حوزه‌ها و رشته‌های مختلف درگیر حاشیه‌ها و مسائل و مشکلات آزاردهنده کرده، خواه و ناخواه از مهم‌ترین عواملی است که نقش مانع را برای حرکت بایسته ورزش در مسیر پیشرفت بازی کرده است. اصل نظارت در حالی در ورزش ما اعمال نمی‌شود و تقریبا مدیران و رؤسای بخش‌ها و حوزه‌های مختلف به حال خود رها هستند که اولا هم عقل و هم شرع و همچنین علم و تجربه سخت بر رعایت و اعمال این اصل توصیه و سفارش کرده‌اند و ثانیا در جای جای ورزش ما اتفاقاتی می‌افتد و به طور مرتب اخباری از آن به گوش می‌رسد که در صورت صحت، بیش از هر چیز حکایت از خودکامگی و هرکی به هرکی بودن شرایط دارد که ناشی از فقدان نظارت و عدم پاسخگویی است.
سال‌هاست که می‌شنویم و یا در تماس مستقیم خبردار می‌شویم که اهالی فلان رشته ورزشی دادشان از عملکرد مدیریتی مدیران و مسئولان بلند است و برخی از آنها با ارائه اسناد و مدارک به رسانه‌ها- از جمله این نشریه- و حتی مقامات ذی‌صلاح و مراکز قانونی به افشای بعضی از تخلفات مالی و اداری یا حتی ناهنجاری‌های فرهنگی و انحرافات اخلاقی و... می‌پردازند اما علی‌رغم وعده مسئولان برای پیگیری و رسیدگی، اتفاق خاصی در جهت اصلاح امور و برخورد قانونی و تنبیهی با افراد متخلف رخ نمی‌دهد، سهل است که با گذشت زمان فرد مورد اتهام تشویق هم می‌شود و از سوی مقامات ارشد ترفیع مقام می‌گیرد!
از آن طرف هم معترضان و افشاگران به اعتراض و افشاگری خود ادامه می‌دهند. پرداختن به جزئیات این بحث و نمونه آوردن برای آن، از حوصله این نوشته خارج است، غرض این است که اگر واقعا قصد اصلاح ورزش جدی است و مسئولان می‌خواهند شرایط حاکم و فضای ناخوشایند فعلی را که خیلی جاها از آن بوی سوءتفاهم و بی‌اعتمادی به مشام می‌رسد، سالم و قابل تنفس و مهم‌تر از همه قابل «کار کردن» کنند، باید به اصولی مثل«نظارت» بهای بیشتری بدهند و به صورتی قوی‌تر و قاطع‌تر اعمال کنند. اعمال اصل نظارت هم به سالم شدن فضای ورزش کمک می‌کند، هم به اصلاح رفتار و عملکرد مدیران منجر می‌شود و هم بدون تردید به تقویت و پیشرفت حوزه و فدراسیون مربوطه می‌انجامد.
چنان‌که بارها نوشته‌ایم متاسفانه عدم اعمال اصولی مثل نظارت موجب به وجود آمدن نوعی«ملوک الطوایفی» در بخش‌هایی از ورزش ما و بعضی از فدراسیون‌ها شده که لاجرم از یکسو صدای اعتراض خیلی از اهالی آن رشته را بلند کرده و از دیگر سو، موجب درجا زدن و بلکه پس‌روی شده است. عرض کردیم در این باره مثال‌های زیادی در دست است که برای جلوگیری از اطاله کلام از ذکر آنها صرفنظر می‌کنیم.
در این باره نکته دیگری که به نظر می‌رسد، این است که برای پایان دادن به این وضعیت و حاکم کردن فضای سالم و محترمانه در ورزش، باید به طور جدی- نه صوری و نمایشی- مراکز و کمیته‌هایی تشکیل شود که به این گزارش‌ها و اعتراضات و اتهامات و تخلفات احتمالی به طور قانونی و شفاف رسیدگی کند تا اگر کسی قصد جوسازی و اتهام زنی و سوءاستفاده داشته باشد و یا مدیری کوتاهی و تخلفی دارد، تنبیه شود و در ضمن حساب کار دست دیگران بیاید.