سرویس خارجی-
گزارش‌ها ابعاد نگران‌کننده‌ای از فروپاشی سیستم درمانی انگلیس را آشکار کرده و نشان می‌دهند که بحران در بیمارستان‌ها به مرحله‌ای رسیده که بیماران در شرایط غیرانسانی در راهروها، انبارها و حتی سرویس‌های بهداشتی بدون تجهیزات ضروری جان می‌دهند.
از «پادشاهیِ استعماری پیشین» خبر می‌رسد که دولت که به‌ علت پیامدهای «برگزیت» و کاهش نفوذ جهانی با چالش‌های جدی مواجه است، از تشکیل «شورای قدرت نرم» با حضور چهره‌های نظامی و فرهنگی خبر داده است؛ اقدامی که ناظران آن را تلاشی از سر ناامیدی برای بازسازی جایگاه بین‌المللی و مقابله با نفوذ رقبای شرقی می‌دانند. در شرایطی که دولتمردانِ انگلیسی نگران نفوذ بین‌المللی خود هستند، این کشور در درون با مشکلات فراوانی روبه‌روست، از تورم- برای مثال: داده‌های بزرگ‌ترین بانک مواد غذایی موسوم به «تراسل تراس» نشان می‌دهد که تعداد مراجعه‌کنندگان به مراکز توزیع غذا در سه‌ماهه آخر ۲۰۲۴ نسبت به سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است- تا بحرانی بودن نظامی درمانی که در گزارش پیش‌رو به آن خواهیم پرداخت. 
گزارش هولناک «کالج پرستاری» انگلیس که روز پنجشنبه ۲۷ دی‌ماه ۱۴۰۳ منتشر شد، ابعاد نگران‌کننده‌ای از فروپاشی سیستم درمانی این کشور را آشکار کرده و نشان می‌دهد که بحران در بیمارستان‌ها به مرحله‌ای رسیده که بیماران در شرایط غیرانسانی در راهروها، انبارها و حتی سرویس‌های بهداشتی بدون تجهیزات ضروری جان می‌دهند. کالج پرستاری انگلیس در گزارشی ۴۶۰صفحه‌ای تحت عنوان «در خط‌مقدم بحران راهرویی» شرایط وخیم بیمارستان‌ها و مراکز درمانی این کشور را تشریح کرده است. این گزارش که بر اساس شهادت بیش از ۵هزار پرستار تهیه شده است، نشان می‌دهد که بیماران در محیط‌هایی به دور از شأن انسانی و بدون دسترسی به تجهیزات حیاتی مانند زنگ هشدار و اکسیژن، منتظر مرگ هستند.
این گزارش تأکید دارد که بیمارانی که در راهروها قرار داده می‌شوند، به‌دلیل ازدحام و نبود مراقبت کافی، با خطر جدی مرگ روبه‌رو هستند. در یکی از موارد، زنی ۳۱ساله به نام تمارا دیویس پس از ساعت‌ها انتظار در کنار ۱۹ بیمار دیگر در یک راهرو، جان خود را از دست داد. آن‌طور که ایرنا نوشته است، بر اساس گزارش، برخی بیماران مجبور به استفاده از سرویس‌های بهداشتی در برابر دیدگان دیگران هستند و برخی دیگر در انبارها و حتی در کنار دستگاه‌های فروش خودکار قرار داده می‌شوند. این شرایط، به گفته پرستاران، تبدیل به «استاندارد جدید» در بیمارستان‌های انگلیس شده است. در بخش دیگری از این گزارش، مواردی از بیماران مسن و آسیب‌پذیر که در شرایط غیرانسانی نگهداری شده‌اند، شرح داده شده است. یکی از پرستاران در بیمارستانی در جنوب‌غرب انگلیس به وضعیت زنی مبتلا به سرطان اشاره کرده که به‌دلیل سیستم ایمنی ضعیف، در مسیری پر از رفت‌وآمد کارکنان و بیماران قرار داده شده بود و در نهایت جان خود را از دست داد.
طبق آمارهای منتشرشده، تنها در سال گذشته، بیش از ۵۱۸هزار بیمار مجبور شدند بیش از ۱۲ساعت روی برانکارد یا صندلی منتظر بمانند. تحقیقات پیشین کالج سلطنتی پزشکی اورژانس نیز نشان داده است که انتظار طولانی در بخش‌های اورژانس تنها در سال ۲۰۲۳ به مرگ دست‌کم ۱۴هزار بیمار منجر شده است. افزایش بیماران مبتلا به آنفلوآنزا و کمبود شدید تخت‌های بیمارستانی نیز این بحران را تشدید کرده است. هفته گذشته، روزانه بیش از ۵هزار تخت بیمارستانی در انگلیس با بیمارانی اشغال شده بود که به‌رغم بهبود وضعیت پزشکی، امکان ترخیص نداشتند. «وس استریتیگ»، وزیر بهداشت انگلیس، ضمن اذعان به شرایط «غیرقابل‌قبول» خدمات درمانی، در جلسه‌ای با پارلمان گفت: «من نمی‌توانم و نخواهم توانست وعده دهم که سال آینده بیمارانی در راهروها درمان نخواهند شد.» این اظهارات که به گفته ناظران نشان‌دهنده ناامیدی دولت در مقابله با بحران است، خشم عمومی را برانگیخته است.
در همین حال «نیکولا رنجر»، مدیر اجرائی کالج پرستاری انگلیس، این گزارش را «وحشتناک» خوانده و گفت: «این شهادت‌ها نشان می‌دهد که بیماران هر روز در حال تحمل شرایط ناامن هستند و کارکنان درمانی نیز دیگر توان ادامه کار ندارند.» کارشناسان معتقدند که این بحران تنها ناشی از افزایش تقاضا نیست، بلکه نتیجه مشکلات ساختاری و کاهش بودجه‌های درمانی است. به گفته کارولین آبراهامز، مدیر مؤسسه 
«Age UK»، این وضعیت یک «توهین» به جامعه انگلیس است. او گفت: «اگر نورمن بوان [بنیان‌گذار سازمان خدمات درمانی انگلیس] زنده بود، از دیدن این شرایط شرمنده می‌شد.»
در پایان گزارش خوب است که باز به بحران اقتصادی انگلیس بازگردیم که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد و به آنچه در سطور پیشین آمد نیز بی‌ارتباط نیست. تحلیلگران سیاسی بر این باورند که اگر دولت حزب کارگر نتواند بحران معیشتی را به‌طور مؤثر مدیریت کند، ممکن است با چالش‌های جدی در انتخابات آتی مواجه شود. این در حالی است که حزب راستگرای اصلاح به رهبری نایجل فاراژ توانسته است از نارضایتی عمومی بهره‌برداری کند و اکنون تنها با یک‌درصد اختلاف پشت‌سر حزب کارگر قرار دارد. واقعیت است که به‌رغم کاهش نرخ تورم، هزینه‌های استقراض دولت انگلیس همچنان بالا است. برخی کارشناسان معتقدند که رکود اقتصادی اجتناب‌ناپذیر است و دولت باید به‌جای خوش‌بینی‌های بی‌پایه، اقدامات مؤثری برای مقابله با این بحران انجام دهد. هرچند مقام‌های لندن می‌کوشند کاهش نرخ تورم را به‌عنوان دستاوردی برای دولت «کر استارمر» مطرح کنند، اما واقعیت‌های معیشتی مردم حاکی از آن است که مشکلات اقتصادی انگلیس بسیار فراتر از این آمارها و عمیق‌تر از آن چیزی است که دولت می‌خواهد نشان دهد. اگر دولت حزب کارگر نتواند راه‌حل‌های مؤثری برای مدیریت بحران ارائه دهد، فشارهای سیاسی و کاهش محبوبیت می‌تواند آینده این دولت را با خطر جدی مواجه کند. در چنین شرایطی، وعده کاهش نرخ بهره که بر اقساط وام مسکن میلیون‌ها خانوار تأثیر مستقیم دارد، بیش از آنکه راه‌حلی واقعی باشد، به یک امید واهی شباهت دارد.