مردی از امام علی(ع) درخواست موعظه و اندرز کرد: حضرت فرمود: «... مانند کسی مباش که چون رنجی به او برسد از راه اسلام دوری گزیند. عبرت‌آموزی را طرح می‌کند، ولی خود عبرت نمی‌گیرد. در پند دادن مبالغه می‌کند، ولی خود پندپذیر نمی‌باشد. سخن بسیار می‌گوید، ولی کردار خوب او اندک است! برای دنیای زودگذر تلاش و رقابت دارد ولی برای آخرت جاویدان آسان می‌گذرد. سود را زیان و زیان را سود می‌پندارد. از مرگ هراسناک است، ولی فرصت را از دست می‌دهد...» (1)
____________
1- نهج‌البلاغه- حکمت 150