فارغ از اینکه اساساً مفهوم وفاق را می‌توان یک ایده دانست یا خیر اما اگر نگاهی اجمالی به آنچه در اجلاس وفاق مطرح شد و نظراتی که ارائه شد، بیندازیم، می‌توان گفت این همایش با هدف اصلی خود فاصله‌ای قابل‌ توجه دارد.

به گزارش فارس، چند روز پیش یک همایش برای وفاق ملی برگزار شد که خبری از تکثر و تنوع نبود و بیشتر از آنکه محلی برای گفت‌وگو باشد، شبیه به یک گعده دوستانه بود. همایشی که تحت عنوان گفت‌وگوی ملی برای وفاق با دعوت نزدیک به 60 نظریه‌پرداز و کارشناس در 10 پنل تخصصی با این هدف که ایده وفاق ملی «غنی‌تر» و «پردستاوردتر» مطرح شود و مورد بررسی قرار گیرد، برگزار شد. 

فارغ از اینکه اساساً مفهوم وفاق را می‌توان یک ایده دانست یا خیر اما اگر نگاهی اجمالی به آنچه در این اجلاس مطرح شد و نظراتی که ارائه شد بیندازیم، می‌توان گفت این همایش با هدف اصلی خود فاصله‌ای قابل‌ توجه دارد. درحالی‌که ایده اصلی همایش بحث و گفت‌وگو در خصوص وفاق ملی بود اما کمرنگ بودن حضور نظریه‌پردازان و چهره‌های اصولگرایی این گزاره را اثبات می‌کرد که وفاق در بهترین حالت تنها درون جریان اصلاح‌طلبی تعریف می‌شود. 

نزدیک به 60 میهمان و نظریه‌پرداز در همایش ملی وفاق حضور داشتند، عمده چهره‌ها و نظریه‌پردازانی که در این همایش حضور داشتند یا گرایش‌های سیاسی اصلاح‌طلبی و اعتدالی داشتند یا به لحاظ ایده و نظر در چارچوب نگاه اصلاح‌طلبی تحلیل ارائه کردند، البته برخی از چهره‌ها و نظریه‌پردازانی که به طیف اصولگرایی نزدیک بودند هم در این همایش حضور داشتند و 5-4 نفر از کل جمعیت نظریه‌پردازان و سخنرانان حاضر در این همایش را به خود اختصاص می‌دادند. ایراد اول را می‌بایست همین‌جا جست‌وجو کرد. دولت شعار وفاق ملی را به دو منظور مطرح کرد. نکته اول اینکه شکاف میان مردم، مسئولان و دستگاه‌های اجرائی کشور را به حداقل برساند و نکته دیگر آنکه اختلافات سلایق سیاسی و سیاسی‌کاری‌ها را با هدف حل مشکلات مردم و حل مشکلات کشور به حداقل برساند. 

تعداد سخنرانان این همایش هم به شرح ذیل است: محمدرضا جلایی‌پور، میلاد دخانچی، سعیدآجرلو، محمد قوچانی، عماد بهاور، سید صادق حقیقت،‌ هادی خانیکی، سعید معیدفر، ابوالفضل دلاوری، محمدمهدی مجاهدی، محمد فاضلی، محسن یزدان‌پناه، حسین مرعشی، احمد موثقی، زهرا کاویانی، سید محمد کاظم سجادپور، حسین سلیمی، محمدحسین عادلی، زهرا بهروز آذر، الیاس حضرتی، محمد فاضلی، محمدجواد ظریف. 

این فضا تا حدی پیش رفت که با واکنش منتقدانه اصلاح‌طلبان رادیکال روبه‌رو شده است، روزنامه هم‌میهن این همایش را «همایش وفاقی» خوانده و نوشت: «کاش از بین پژوهشگران و اساتیدی که در این همایش حضور داشته‌اند لااقل یکی‌شان به آقای پزشکیان و دیگر مسئولان گفته باشد که واقعاً دوران همایش گذشته است. همایش این‌چنینی که مصداق دورهمی و دیدار دوستانه است برای آنهائی است که شکم سیر دارند و هوای قابل تنفس. وفاق بین دوستان همدل در تپه‌های عباس‌آباد نه ربطی به مردم دارد، نه مسئله‌ای از مسائل جامعه را پاسخ می‌دهد.»

روزنامه سازندگی نیز با انتقاد از وفاق تعریف شده از سوی اصلاح‌طلبان رادیکال می‌نویسد که وفاقی که امروز ما به آن رسیدیم یک توفیق اجباری است، یعنی این‌گونه نیست که فکر کنیم اگر ما قدرت داشتیم یکدیگر را تحمل می‌کردیم. برای رسیدن به چنین نقطه‌ای اول باید مبانی نظری‌مان را با یکدیگر مرور کنیم. مبانی نظری هم اگر حول مسئله ایران قرار نگیرد اساساً قابل گفت‌وگو

 نیست.

سعید آجرلو از کارشناسان سیاسی حاضر در این همایش نیز درباره این برنامه در گفت‌وگو با فارس گفت که منافع اصلاح‌طلبان ساختاری و راست توده‌گرا در ساختن دوقطبی بوده و وفاق در این شرایط بر سر کارآمدی و لوازم توسعه و بهبود معیشت مردم ممکن و مطلوب است. 

حسین اشتریان نیز از دیگر سخنرانان همایش وفاق در مطلبی درباره سخنان خود در این همایش می‌نویسد که وفاق یک راه و روش حکمرانی است نه فقط ابزاری برای تقسیم غنایم مدیریتی. به‌طور کلی وفاق نحوه تعامل مدنی

است.