پس از لغو قرارداد ساخت ورزشگاه جدید تهران با شرکت چینی؛ دولت پزشکیان برای اجرای قرارداد خرید ۷۹۱ واگن قطار شهری از چین نیز مانع‌تراشی می‌کند.

رئیس کمیسیون عمران شورای شهر تهران خبر داده است که دولت به تعهدات خود درباره پرداخت هزینه واردات ۶۳۰ واگن از چین عمل نکرده است. تفاهمنامه خرید واگن از چین در سال ۱۳۹۶ امضا شد اما با تخریب روابط دو کشور در دولت روحانی به اغما رفت. با روی کار آمدن دولت سیزدهم، شهرداری تهران در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ موفق به احیای این قرارداد برای خرید ۷۹۱ واگن شد. اما مجددا با تغییر دولت، تاکنون پیش‌پرداخت اولیه قرارداد انجام نشده است.

به نظر می‌رسد روند مخرب دولت روحانی در روابط با چین به عنوان یکی از دوستان دوران سختی، در دولت پزشکیان نیز ادامه پیدا کرده است. در دولت حسن روحانی سفارت ایران در پکن سال‌ها بدون سفیر اداره شد و تخریب روابط ایران با چین و دیگر دوستان دوران تحریم به حدی بود که صدای محمدجواد ظریف وزیر خارجه وقت را نیز درآورد. آقای ظریف در آخرین گزارش خود از برجام به مجلس نوشت: «با خوش‌خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیر شدن شرکت‌های غربی از خود رنجاندیم. اتفاقی که اگر نمی‌افتاد نه دوستان دوران سختی رهایمان می‌کردند و نه به فشار حداکثری ترامپ مواجه می‌شدیم.»

این وضعیت آن‌قدر تأسف‌آور بود که طرف مقابل از رفتار دولت ایران بی‌ثباتی در همکاری‌های راهبردی را استنباط کرد. آن زمان جمهوری اسلامی ایران برای رفع این سوء برداشت، فراتر از ساز و کارهای دولت وقت، علی لاریجانی را به عنوان مسئول پرونده چین قرار داد.

گفتنی است چندی پیش خبرگزاری دولتی ایرنا نیز در حالی که مسعود پزشکیان در ۲۸ دی‌ماه با سفر به مسکو تفاهم‌نامه همکاری راهبردی ۲۵ ساله با روسیه را امضا خواهد کرد؛ گزارشی علیه این توافق منتشر کرد. ایرنا در تحلیلی عجیب مدعی شد روسیه باعث تحریم و فشار به ایران توسط اتحادیه اروپا شده است و همزمان که در گزارش خود تأکید کرده بود جزئیات این توافق منتشر نشده و اطلاعی در این زمینه ندارد؛ زبان به انتقاد نیز گشوده بود که چرا بندهای نظامی توافق بر سایر بندها غلبه دارد!

اکنون به نظر می‌رسد دولت مسعود پزشکیان نیز قدم در همان مسیر بن‌بست دولت حسن روحانی گذاشته است و با زیر سؤال بردن و از دستور کار خارج کردن قراردادهای خارجی با دوستان دوران سختی؛ به تخریب روابط با آنها مشغول است.

 

 

 

محسن هاشمی رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایرنا ضمن تعریف و تمجید از مرحوم ‌هاشمی و دولت سازندگی به ریشه‌یابی مشکلات کشور پرداخته و در اظهارنظری جالب توجه گفته است: «از سال ۱۳۸۴ که احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران پیروز شد، افراط جای اعتدال را گرفت... من همه مشکلات را از چشم افراطیون می‌بینم ما ۲۰ سال است که به سمت افراط رفتیم.» آقای ‌هاشمی هیچ اشاره‌ای به این موضوع نمی‌کند که مردم چه خاطره‌ای از عملکرد دولت سازندگی به ریاست مرحوم‌ هاشمی رفسنجانی داشتند که سال 1384 حاضر نشدند به ایشان برای ریاست‌جمهوری رأی دهند و نامزد مقابل ایشان یعنی محمود احمدی‌نژاد را که شخصیتی به مراتب کمتر شناخته شده بود برای ریاست‌جمهوری انتخاب کردند؟!

آقای‌ هاشمی همچنین توضیح نمی‌دهد منظورشان از 20 سال افراط پس از سال 1384 دقیقا چه دولت‌هایی است چون ظاهرا ایشان 8 سال دولت حسن روحانی و عملکرد خسارت‌بارش را نیز به حساب افراطیون مدنظرش گذاشته است. البته اینکه هیچ جریان سیاسی در کشور مسئولت دولت‌های یازدهم و دوازدهم به ریاست حسن روحانی را برعهده نمی‌گیرد، پدیده تازه‌ای نیست و در جریان رقابت‌های انتخاباتی سال 1403 نیز تمامی نامزدها در مرزبندی با آن دولت و عملکردش از یکدیگر سبقت می‌گرفتند و اصطلاحاً «بر سر نخواستنش دعوا بود!»

اما نکته قابل‌توجه دیگر آن است که محسن ‌هاشمی پیش‌تر در جریان یک برنامه تلویزیونی اعترافی دقیق کرده و گفته بود: «چهل سال است که از انقلاب می‌گذرد. اگر نگاه کنیم به دوره‌های هشت‌ساله که روسای‌جمهور مختلف بودند؛ عمدتاً روسای‌جمهور از یک جناح مشخص اعتدال و اصلاحات بودند. چه در زمان مقام معظم رهبری که رئیس‌جمهور بودند و نخست‌وزیر آقای موسوی بود، بعد آقای هاشمی رئیس‌جمهور بودند، بعد آقای خاتمی رئیس‌جمهور بودند. یک دوره است که آقای احمدی‌نژاد از جناح مخالف فرض می‌شوند. دوره بعد هم باز آقای روحانی بودند. یعنی از چهل سال، ما 32 سالش را توانستیم مسلط بر کشور کار را پیش ببریم.»

با این حساب معلوم نیست که آقای ‌هاشمی اولاً «بیست سال» را از کجا آورده و ثانیاً چرا عملکرد بیش از 32ساله هم‌قطاران خود در اداره کشور را نادیده گرفته و فقط به کمتر از یازده سال اداره کشور توسط جناح رقیب خود می‌پردازد؟! لازم به ذکر است همه دولت‌ها در جمهوری اسلامی فارغ از هر گرایش سیاسی خدماتی داشته‌اند و اتفاقا برخلاف نظر آقای محسن ‌هاشمی خدمات دولت‌های جناح رقیب ایشان در آن کمتر از 11 سال به مراتب بیشتر از 32 سال خدمات هم‌قطارانشان بوده است. تعابیر رهبر انقلاب درباره دولت شهید رئیسی که کمتر 3 سال به مردم خدمت کرد؛ درباره هیچ دولتی در تاریخ جمهوری اسلامی تکرار نشده است و ایشان 5 تیر 1403 فرمودند اگر دولت شهید رئیسی ادامه پیدا می‌کرد بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور حل می‌شد.

واژه‌سازی آقای‌ هاشمی با «افراطیون» نیز یک واژه‌سازی جعلی و بی‌محتواست که نوعی استفاده از ادبیات سیاسی دشمن محسوب می‌شود. در ادبیات غرب و جریان غرب‌گرا «میانه‌رو» کسی است که در مقابل غرب تسلیم باشد و «تندرو» یا به تعبیر آقای‌ هاشمی «افراطیون» کسانی‌اند که پایبند به انقلاب هستند. آمریکا و سایر متحدان غربی‌اش از ابتدای انقلاب این تعابیر را برای خطاب قرار دادن گروه‌های سیاسی داخل ایران به کار می‌بردند. رهبر انقلاب 5 اسفند 1394 با اشاره به همین واژه‌سازی گفتند: «از نظر آنها از همه تندروتر امام بزرگوار بود؛ امروز هم از همه تندروتر به نظر آنها این بنده حقیر هستم.» بر این اساس می‌توان گفت آقای ‌هاشمی متأسفانه دچار خطای محاسباتی هستند و مشکلات کشور غالبا به دلیل عمکرد خطای همفکران‌شان در اداره کشور، توقف و عدم پیشروی در مسیر انقلاب 

بوده است.