وفاق ملی، واژه جذاب و پرمعنایی است که این روزها با سر کار آمدن دولت چهاردهم، بیشتر شنیده می‌شود. اینکه دولت، به دنبال ایجاد وفاق، همدلی و انسجام در جامعه و کاهش اختلاف‌ها باشد، قطعاً رویکرد مثبتی است که در مقابل تلاش دشمنان و بدخواهان برای ایجاد اختلاف، شکاف و قطبی‌سازی در کشور قرار دارد. تا اینجا، کسی مخالف وفاق ملی نبوده و ضرورت آن برای پیشبرد اهداف و تحقق آرمان‌ها، قابل انکار نیست؛ اما آنچه موجب نگرانی برخی از دلسوزان نظام شده، ابهام در استفاده از این واژه و مشخص نکردن حد و مرز و شاخص‌های آن است که می‌تواند سوء برداشت‌هایی را از آن به همراه داشته باشد.

بی‌تردید، وفاق ملی نمی‏تواند بی ضابطه و معیار باشد‌. اینکه چارچوب وفاق ملی و معیارهای آن چیست، بسیار اهمیت دارد. ملت با چه کسانی و روی چه مسائلی باید وفاق داشته باشند؟ وفاق ملی، قرار است معیارها را از معیارهای حزبی، تنگ نظرانه و محدود، به سطح ملی ارتقا دهد؛ این معیارها چیست؟

در سطح ملی، ارزش‌های اسلامی و انقلابی، قانون، منافع ملی، عزت و اقتدار کشور، عدالت، پیشرفت، مقابله با سلطه جویان و دفاع از مظلومان، معیارهایی هستند که مردم در طول حیات انقلاب اسلامی، از آنها دفاع کرده، روی آنها ایستادگی و پافشاری نموده، به خاطر آنها هزینه های فراوانی پرداخت کرده اند. از این جهت، وفاق ملی باید حول محور این شاخص‌ها -که همان مبانی و ارزش‌های اسلامی و انقلابی هستند - شکل بگیرد. وفاق ملی بدون توجه به اصول و مبانی نظام، معنا ندارد. مردم ما با هر فرد و جریانی که به این مبانی و اصول، پایبند باشد، همدل و همراه هستند؛ اما با افراد و جریان‌هایی که بر خلاف این اصول، گام بردارند، هم‌سو نخواهند بود. اینکه با کم‌رنگ جلوه دادن خطوط قرمز نظام، تلاش کنیم دایره وفاق ملی را چنان گسترده کنیم که حتی خائنان به نظام و کشور و مردم را نیز در بر بگیرد، نه تنها دلسوزی نیست، بلکه دانسته یا نادانسته، خیانت به ملت و ارزش‌ها و اصول اسلامی و انقلابی است که مردم ما پای آن ایستادگی کرده‌اند. امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «کَثرَةُ الوِفاقِ نِفاقٌ؛ وفاق، بیش از حد، از نفاق است». (عبد الواحد تميمى آمدى، غررالحكم و دررالكلم‌، ج1، ص 524.)

مرزبندی با دشمنان و خیانتکاران، باید روشن شود و با کم‌رنگ کردن این مرزبندی، کشور دچار آسیب خواهد شد. وفاق ملی، یعنی پررنگ کردن نقطه‌های تعامل و انسجام ملی، نه کم‌رنگ کردن خطوط قرمز نظام و مرزبندی با دشمنان و زاویه‌داران با نظام؛ کسانی که به نظام خیانت کرده، بر خلاف منافع ملی گام برداشته، هم‌داستان با دشمنان شده‌اند، از این دایره بیرون هستند.

 مقام معظم رهبری در دیدار با جمعى از دانشجویان در تاریخ  ۱۲ تیر ۱۳۹۵ نسبت به این مسئله هشدار داده و فرمود: «رسم شده که از امام و نظام و انقلاب دم بزنند، اما با کسی هم که می‌گوید «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» همکاری کنند و یا از او حمایت کنند؛ این نمی‌­شود. موضع بنده در این مورد، کاملاً صریح است؛ من بارها گفته‌ام که برای من، این تقسیمات اصول‌گرا و اصلاح‌طلب و اصلاح‌طلب مدرن و سنتی و از این حرف‌هایی که می‌زنند، مطرح نیست؛ من به این اسم‌ها اصلاً اهمیتی نمی‏دهم و توجه ندارم؛ به محتواها کار دارم؛ اما روی مسئله‌ فتنه حساسم. حالا البته اکثر کسانی که در آن تظاهرات شرکت داشتند، مردم معمولی بودند و هیچ تقصیری هم نداشتند؛ اما یک عده‌ای سردمداری می­‌کردند؛ یک عده هم سوءاستفاده کردند و گفتند «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است»؛ دیگر از این صریح‌تر؟ آیا این شعار داده شد یا نه؟ خب اگر این شعار داده شده، تبرّی از این شعار، آن روز هم لازم بود و باید می‌­کردند که نکردند؛ حالا هم یک عده‌ای از آنها حمایت بکنند، آن‌ وقت دم از امام و طرفداری از امام و طرف‌داری از نظام و طرف‌داری از انقلاب هم بزنند! این نمی‏شود؛ این قابل قبول نیست. این پدیده‌ بسیار بدی است؛ پدیده‌ زشتی است؛ این پدیده را ما اصلاً نمی‌پسندیم».