اصل و فرع ورزش(نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
از بعضی اظهارات و گفته‌های اخیر مسئولان ورزش چنین بر می‌آید که اینان نیز رفته رفته دارند به ورطه و شرایطی گرفتار می‌شوند که اسلاف ایشان نیز یکی، یکی و خیلی وقت‌ها ناخواسته به آن دچار شده و زمان و فرصت مدیریتی خود را از دست داده و نفله کرده‌اند.
سابقه و شواهد چنین نشان می‌دهد که هر فردی به عنوان مدیر ارشد ورزش (سابق در قواره معاون رئیس‌جمهوری و در چهار دولت اخیر به عنوان وزیر ورزش و جوانان) منصوب و به کار گرفته شده در بدو امر و شروع کار به اصطلاح با توپ پر و شعارهای آتشین،عزم جزم خود را برای ترمیم خرابی‌ها و اصلاح امور ورزش و پرداختن به کارهای اصولی و اصلاحی و اساسی و پایان دادن به روزمرگی‌ها و کارهای کلیشه‌ای و تکراری و فرصت سوز و...اعلام کرده و سخت باعث امیدواری و خشنودی اهالی اصیل ورزش از جمله کارشناسان و استخوان خرد کرده‌ها و همه کسانی شده که سربلندی و پیروزی و افتخارآفرینی ایران و ایرانی را در همه عرصه‌ها و میادین از جمله ورزش خواهانند و از آن طرف سبب نگرانی و وحشت باندها و جریانات فرصت‌طلبی شده که صرفا برای کسب منفعت و استفاده از مواهب به ورزش چسبیده و آویزان شده و بساط کاسبی و سوءاستفاده و تخریب و... را در آن گسترده‌اند که مبادا «وضع موجود» که بیشتر به نفع آنان است تا خود ورزش، به هم بخورد و آنان منافع نامشروع و جایگاه‌های غصب شده را از دست بدهند.
باز سابقه و تجربه نشان می‌دهد که با گذشت زمان و سپری شدن ایام، در عمل اتفاق خاصی نیفتاده و رفته رفته، آتش و حرارت آن مسئول و مسئولان در گیر و دار کارهای اجرائی و برخورد با سدها و موانع و واقعیت‌ها فروکش کرده و... از تغییر و تحول و اصلاح چشم پوشیده و به «وضع موجود» رضایت داده و قید پرداختن به مسائل اصلی و ترمیم و اصلاح مسائل ساختاری را زده و کماکان به روزمرگی‌ها و امور جاری و فرعی پرداخته و خلاصه در تداوم وضع حاکم و شرایط موجود به پدید آورندگان و جریانات منتفع از آن، کمک کرده و خواسته و ناخواسته نقش دستیار و حامی را برای آنان بازی کرده‌اند!
این اتفاق ظاهرا درباره مدیریت جدید ورزش هم در شرف تکرار است. همان‌طور که اشاره شد در اظهارات اخیر ایشان بر خلاف روزهای آغازین، بیشتر مسائل روزمره و کم اهمیت و در یک کلام «فرعی» پررنگ‌تر و بیشتر مطرح می‌شود. اگر در روزهای قبل از رای اعتماد مجلس و یا در روز اخذ رای اعتماد از مجلس و روزهای بعد از آن سخن یکسره بر مدار اصلاح ورزش، ترمیم و تقویت ساختار ورزش، مبارزه با مفاسد و باندهای فاسد در ورزش و به میدان فراخواندن عناصر و افراد متخصص و حاکم کردن اصل شایسته‌سالاری و....می چرخید، در یکی دوماه اخیر طرح این بحث‌ها یا به کلی منتفی شده و یا خیلی خیلی کم از زبان مسئولان ورزش خاصه وزیر آن شنیده می‌شود و به جای آن یا بحث‌های تکراری وکلیشه‌ای گذشته مثل تکیه روی نتیجه‌گرایی و مدال‌آوری و کمیت گرایی و اینکه از فلان رشته توقع داریم در بازی‌های آسیایی آینده این تعداد مدال بیاورد و از آن یکی رشته توقع آن تعداد مدال و... یا ما از فعالیت فلان مجری و گزارشگر در تلویزیون حمایت می‌کنیم و... حرف‌ها و اظهاراتی که اولا جزو مشکلات و اولویت‌های ورزش ما نیست که فردی در سطح وزیر بخواهد به آنها بپردازد و برایشان وقت صرف کند. و ثانیا هیچ‌کدام مسائل تازه و مهمی نیستند که قبلا طرح نشده باشد و اتفاقا در این باره چندین تماس و پیام اعتراض‌گونه از سوی خوانندگان محترم داشتیم که چکیده حرفشان این بود که ورزش هزار و یک مشکل دارد، وزیر ورزش اما «پوپولیستی» حرف می‌زند و درباره مسائل دست چندمی دغدغه دارد و...
باری،حوصله خواننده گرامی را سر نبریم. فکر می‌کنیم همین اشاره برای رساندن منظور کافی باشد. به سهم خود و وظیفه‌ای که داریم تاکید و هشدار می‌دهیم مسئولان ارشد و شخص وزیر محترم ورزش هشیار باشند و اجازه ندهند خواسته و ناخواسته به ورطه‌ای گرفتار آیند که اکثر قریب به اتفاق اسلاف و همگنان پیشین به آن دچار شدند و آن اینکه امور جاری و روزمره ورزش، مسائل حاشیه‌ای و نه چندان مهم و گاه حتی انحرافی، مسئولان و سیاستگذاران و برنامه‌ریزان ورزش را از پرداختن به مسائل اصلی و ریشه‌ای و ترمیم و اصلاح ساختار و زیر بنای ورزش و حرکت آن در مسیر ثبات و اصلاح و قوی و قوی‌تر شدن بازداشته است و... همان‌طور که بالاتر اشاره شد و سال‌ها و بارها بر آن تاکید شده اصلا امری اتفاقی و طبیعی نیست و سناریو و برنامه حساب‌شده‌ای است برای آنکه مسئله مهمی چون اصلاح و تحول و پیشرفت در ورزش مستعد و با ظرفیت و بالقوه و توانمند و غنی ورزش ایران رخ ندهد.
برای اینکه «وضع موجود» حفظ شود تا باندهای فرصت‌طلب و جریانات مخرب دلالی و بالاخره افراد سفارشی و سوگلی و مدیران تحمیلی فاقد صلاحیت و تخصص، کماکان در ورزش جولان دهند و به قیمت حفظ جایگاه و منافع خود و بهره‌گیری از مواهب ورزش و ارضای حس جاه طلبی خود، مانع از حرکت روان آن در مسیر پیشرفت بایسته و مورد انتظار آن شوند.
بنا بر وظیفه و بر اساس تجربه این هشدار را دادیم به این امید که مسئولان فعلی ورزش، این سناریوی سراسر منفی و مخرب را جدی بگیرند و در آن «نقشی» بازی نکنند و به قول اهالی سینما «رُلی» را ایفا نکنند...!