گزارش مستند کیهان درباره ارتباط دانشگاه‌های آمریکا با پنتاگون
پادگان‌‌های نوین با پول، دانشگاه و پنتاگون
اشاره:
دانشجوهای آمریکایی از مهر ماه سال گذشته و با آغاز حمله رژیم صهیونیستی به باریکه غزه در حمایت از فلسطین دست به اعتراضات گسترده ای زدند. این اعتراضات خواسته های گوناگونی داشته است اما، یکی از خواسته های اصلی آن قطع روابط مالی و علمی دانشگاه‌های آمریکا با پنتاگون و مجتمع نظامی-صنعتی این کشور بوده است.
سرویس خارجی
***
آمریکا همیشه به دانشگاه‌های برتر خود در جهان بالیده و آن را «قدرت غیرنظامی» خود معرفی کرده است. در عین حال دانشگاه‌های این کشور همیشه سعی کرده اند تا چهره ای بشردوستانه و علمی از خود نشان دهند. اما وقتی سوابق این دانشگاه‌های به ظاهر غیرنظامی را بررسی می کنیم؛ چهره دیگری را می بینیم. چهره ای کاملا نظامی و حتی استعماری...!
با آغاز عملیات مهم «طوفان الاقصی» و پس از آن، کشتار بی رحمانه غیرنظامیان فلسطینی توسط رژیم صهیونیستی، دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های آمریکا نیز اعتراضات بی سابقه ای را شکل دادند که بزرگترین حرکت دانشجویی پس از اعتراضات به جنگ ویتنام در سال 1970 میلادی بوده است و گستره این اعتراضات به اکثر دانشگاه‌های آمریکا کشیده شد. اعتراضات دانشجویان آمریکا از همان 7 اکتبر (15 مهر 1402) آغاز شد اما اوج این اعترضات در اواخر فروردین و اردیبهشت سال 1403 رخ داد؛ زمانی که رژیم صهیونیستی اعلام کرد که می خواهد به شهر رفح هم حمله کند. این برنامه رژیم صهیونیستی برای نابودی غزه و بخصوص شهر رفح شعله اعتراضات را در دانشگاه‌های آمریکا برافروخت.
دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا تاکنون چندین خواسته از مقامات دانشگاهی و دولتی در حوزه روابط آمریکا با رژیم صهیونیستی داشته اند
اما، یکی از مهم ترین خواسته های آنها که در اعتراضات فروردین و اردیبهشت به صورت علنی بیان شذ، «قطع روابط دانشگاه‌های آمریکا با پنتاگون و مجتمع های نظامی-صنعتی آمریکا» بود. چرا که از نظر دانشجویان، دانشگاه‌های آمریکا عملا و علنا تبدیل به پادگان های نظامی شده اند و دیگر غیرنظامی نیستند.
برنامه آدم کُشیِ لاوندر
برای مثال یکی از مواردی که در اعتراضات دانشجویی آمریکا دیده می شد، اعتراض به برنامه «لاوندر» بود. برنامه کامپیوتری «لاوندر» با استفاده از هوش مصنوعی، تعداد اهدافی را که نیروهای مسلح رژیم صهیونیستی می‌توانند در یک بازه زمانی مشخص مورد حمله قرار دهند، افزایش داده است. بخشی از توسعه این برنامه توسط دانشگاه‌های آمریکایی پیگیری می شود. اما فراتر از تمرکز بر شرکت‌هایی که به تلاش‌های جنگی رژیم صهیونیستی کمک می‌کنند، فعالان کنونی همچنین به نقش کلی دانشگاه‌های خود در سیستم جنگی آمریکا توجه دارند. ساختار نظامی دانشگاه‌ها که شاید تنها نوک کوه یخ آن پیدا باشد و واقعیت های همکاری دانشگاه‌ها و پنتاگون به دلایل امنیتی تاکنون نامشخص و محرمانه است.
آمریکا بزرگترین حامی نظامی و مالی رژیم صهیونیستی برای جنایت و نسل کشی در فلسطین بوده است. طبق گزارش های «موسسه واتسون» وابسته به دانشگاه «برون» واشنگتن به تنهایی نزدیک به 20 میلیارد دلار تسلیحات به رژیم صهیونیستی از 7 اکتبر تا به امروز اهدا کرده است اما این کمک ها بی حدو حصر بخش پنهانی هم دارد که کمتر کسی به آن توجه کرده است.
کمک های آمریکا به رژیم صهیونیستی چند مدل است 1- کمک های نظامی ازجمله بمب و موشک های مختلف تا با بمباران هوایی غزه را تخریب کند. 2- کمک های مالی برای جبران کسری های بودجه رژیم صهیونیستی به دلیل جنگ 3-کمک های تکنولوژیک و فناوری های نوین تا دست رژیم صهیونیستی برای جاسوسی و توسعه جنگ افزارها را باز کند 4- ارتباطات دیپلماتیک و آموزشی تا چهره ای غیر استعماری و حقوق بشری از رژیم در دانشگاه‌های آمریکا ارائه کند.
دانشگاه در خدمت پنتاگون
هنگامی که تاریخ دانشگاه‌های آمریکا را بررسی می کنیم یک نکته در آن خودنمایی می کند و آن، روابط نزدیک دانشگاه‌ها با ارتش آمریکا و مجتمع های نظامی-صنعتی این کشور است. یکی از درخواست های دانشجویان معترض قطع کمک های مالی پنتاگون و مجتمع های نظامی-صنعتی به دانشگاه‌ها بوده است.
دانشگاه‌ها چگونه برده مالی پنتاگون می شوند؟
اما چرا دانشگاه‌ها برده مالی پنتاگون می‌شوند؟
در واقع این موضوع را در ساختار دانشگاهی آمریکا باید جست وجو کرد. تمامی دانشگاه‌های آمریکا پولی هستند و به همین خاطر برای تامین هزینه‌های خود باید درآمد زایی کنند.
یکی از راه های کسب درآمد گرفتن بودجه از نهادهای دولتی برای تحقیق و توسعه فناوری است. این ساختار موجب شده است تا پنتاگون [بودجه وزارت دفاع آمریکا نزدیک به 800 میلیارد دلار است] که منابع مالی گسترده ای در اختیار دارد برای پیشبرد اهداف نظامی خود دانشگاه‌ها در چنگ خود نگه دارد.
چه دانشگاه‌هایی در تولید بمب اتم
به پنتاگون کمک کردند؟
تاریخ روابط مالی بین ارتش آمریکا و دانشگاه‌های این کشور تقریباً به یک قرن پیش می‌رسد. در طول جنگ جهانی دوم، پنتاگون بر تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه‌های بزرگ برای ایجاد سلاح‌های کشتارجمعی تکیه کرد.
بسیاری از تحقیقات اولیه در مورد بمب اتم در دانشگاه‌هایی مانند کلمبیا، پرینستون و دانشگاه شیکاگو انجام شد و ستون فقرات پروژه منهتن را فراهم کرد که اولین سلاح هسته‌ای را تولید کرد. در طول جنگ سرد، دانشگاه‌هایی مانند «مؤسسه فناوری ماساچوست» (MIT)، «دانشگاه کالیفرنیا» و «دانشگاه جان هاپکینز» به‌شدت درگیر توسعه سلاح‌های هسته‌ای و جنگ فضایی بودند.
همچنین پس از جنگ ویتنام پنتاگون دوباره حمایت‌های مالی سنگینی از دانشگاه‌ها را آغاز و چندین مرکز مشترک ایجاد کرد. (منبع: teenvogue)
در همین زمینه «استوارت لزلی» در کتاب برجسته خود یعنی، «جنگ سرد و علم آمریکایی»، اشاره کرده است، «در دهه پس از جنگ جهانی دوم، وزارت دفاع (DOD) بزرگترین حامی علم در آمریکا شد». «دانیل بسنر»، استاد مطالعات بین‌المللی در دانشگاه «واشنگتن»، اظهار می کند که «جنگ سرد زمینه را برای شکوفایی روابط بین دانشگاه‌ها و پیمانکاران نظامی فراهم کرد. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره جهان به نام اسپوتنیک را در سال 1957 به فضا پرتاب کرد، این رویداد ایالات متحده را مجبور کرد تا با احتمال عقب ماندن از دستاوردهای فناوری رقبای خود مقابله کند؛ بنابراین، کنگره ایالات متحده قانون آموزش دفاع ملی را در سال 1958 تصویب کرد تا دانشگاه‌ها را در پایه جنگ قرار دهد. قانون‌گذاران دریافتند که بودجه آموزش عالی اگر به‌عنوان تقویت‌کننده قدرت نظامی و فناوری کشور ترویج شود، می‌تواند حمایت سیاسی بیشتری را به دست آورد.» این استاد دانشگاه در ادامه بیان می کند «دوایت آیزنهاور» سی و چهارمین رییس جمهور آمریکا (1953-1961) این قانون را امضا کرد.
«مایکل کلیر»، استاد بازنشسته مطالعات صلح و امنیت جهانی در «کالج همپشایر»، بیان می کند که «پنتاگون بارها به دانشگاه‌های مراجعه کرده است تا در ساخت تسلیحات کمک بگیرد». وی در ادامه بیان می‌کند که «هوش مصنوعی، تسلیحات خودمختار و تسلیحات مافوق صوت از دید پنتاگون تسلیحات آینده هستند. همان‌طور که ارتش در طول جنگ جهانی دوم برای مسلح‌سازی فناوری‌های جدید به دانشگاه‌ها متوسل شد، اکنون نیز همین کار را با این تسلیحات انجام می‌دهد».
این استاد دانشگاه نیز تصریح کرد: «من نگرانم که آیا دانشجویان آگاه هستند که در کلاس‌های درس با پرسنل فعال نظامی نشسته‌اند و این همکاری مشترک که در کلاس صورت می‌گیرد، در نهایت برای توسعه تسلیحات جنگی استفاده می‌شود یا نه.»
در زمان جنگ ویتنام (1955-1975) بسیاری از دانشگاه‌ها به دلیل اعتراض ضد جنگ دانشجویان و اساتید دانشگاه در دهه 1960 و 1970 روابط خود را با وزارت دفاع تعلیق کردند. به همین روی واشنگتن و پنتاگون برنامه جدیدی را اجرا کردند تا مخفیانه از دانشگاه‌ها برای توسعه بخش فناوری های نظامی استفاده کنند. در زمان جنگ جهانی دوم ایالات متحده برنامه ای به نام «مراکز تحقیق و توسعه با بودجه فدرال (FFRDCs) » ایجاد کرد اما تا پس از جنگ ویتنام آنچنان فعال نبود ولی این برنامه بشدت پس از جنگ ویتنام فعال و گسترش یافت زیرا این برنامه به گونه‌ای است که معمولاً در تأسیسات محدود و خارج از پردیس دانشگاه‌ها قرار دارند. تا بدین گونه دانشگاه‌ها آمریکایی سعی کردند تحقیقات نظامی محرمانه را از زندگی عادی (و گاهی پرجنب‌وجوش) دانشگاهی جدا کنند و حساسیت دانشجویان و اساتید دانشگاه را فعال نکنند. اما طی چند سال اخیر این شرایط تغییر کرده و حضور نظامی در برخی دانشگاه‌ها کاملا احساس می شود(منبع: thenation.com)
آینده حوزه نظامی در اختیار دانشگاه‌هاست
تلاش نظامی‌ها برای حضور بیشتر در دانشگاه‌ها ناشی از تغییرات درک‌شده در ماهیت جنگ‌ها است. مقامات پنتاگون معتقدند که جنگ‌های این دهه (2020-2029) همچنان تا حد زیادی به برتری در قدرت آتش متعارف– مانند هواپیماها، تانک‌ها، موشک‌ها و توپخانه‌هایی که در میدان جنگ اوکراین غالب هستند – تعیین خواهد شد، اما درگیری‌های آینده با برتری در فرماندهی هوش مصنوعی و سایر فناوری‌های نوظهور تصمیم‌گیری خواهند شد. اگرچه آنها می‌توانند برای تأمین تسلیحات مورد نیاز جنگ‌های امروز به پیمانکاران نظامی مورد اعتماد خود، مانند بوئینگ، لاکهید مارتین و ریتون تکیه کنند، اما برای فناوری‌های زیرساختی سلاح‌های فردا باید به دانشمندان دانشگاهی رجوع کنند. (منبع: thenation.com)
مارک اسپر، وزیر وقت ارتش (و بعدها وزیر دفاع)، در سال ۲۰۱۸ به کنگره گفت که موفقیت در جنگ‌های آینده مستلزم آن است که «ما به استعدادها دسترسی داشته باشیم»، نه تنها در علوم پایه، بلکه به «استعدادهایی که می‌توانند درباره محیط استراتژیک آینده فکر کنند، تفکر درباره دهه‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۴۰.»
او تأکید کرد که برای دستیابی به چنین دسترسی، «نزدیکی به نوآوری، نزدیکی به دانشگاه‌ها» ضروری خواهد بود.
در راستای این دیدگاه، وزارت دفاع صدها میلیون دلار برای دستیابی به این «نزدیکی به دانشگاه‌ها» هزینه کرده است. این ابتکارات شامل برنامه‌هایی مانند برنامه «مشترک دانشگاهی برای میکروالکترونیک» (JUMP) می‌شود که در سال ۲۰۱۸ با بودجه ۲۰۰ میلیون دلاری از «سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی» (DARPA)- بازوی تحقیقاتی داخلی پنتاگون- راه‌اندازی شد. هدف اعلام‌شده« JUMP » بسیج تخصص مؤسسات دانشگاهی «برای ایجاد موج جدیدی از تحقیقات بنیادی با پتانسیل ارائه فناوری‌های مخرب مبتنی بر میکروالکترونیک مورد نیاز وزارت دفاع و امنیت ملی در بازه زمانی ۲۰۲۵-۲۰۳۰» است.
پول پاشی پنتاگون
با ظهور فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی، سلاح‌های خودمختار و... که آینده تسلیحات نظامی را شکل می‌دهند، پنتاگون بودجه مستقلی را برای همکاری با دانشگاه‌ها تصویب کرده است.
در همین راستا پنتاگون چند مرکز با دانشگاه‌های مختلف بازکرده و پروژه های تحقیقاتی مختلفی را تامین مالی کرده است. اعتقاد پنتاگون مبنی بر اینکه فرماندهی برتر هوش مصنوعی برای موفقیت در درگیری‌های آتی ضروری است، عامل اصلی این حرکت برای دسترسی مستقیم به دانشگاه است. در سال ۲۰۲۲، (که آخرین سال با داده‌های کامل است)، ۱۴ دانشگاه هر کدام ۱۰۰ میلیون دلار از بودجه پنتاگون دریافت کرده‌اند. دانشگاه «جانز هاپکینز» با مبلغ حیرت‌انگیز ۱.۴ میلیارد دلار در صدر قرار دارد، و دانشگاه «ایالتی کلرادو» با ۱۰۰ میلیون دلار در جایگاه پایین‌تر اما همچنان قابل توجهی قرار گرفته است.
هوش مصنوعی، پیشرانه اصلی
پیشرانه اصلی تلاش های وزارت دفاع آمریکا برای دسترسی مستقیم به دانشگاه‌ها در حوزه هوش مصنوعی است. ازنظر مقامات پنتاگون فرماندهی برتر در حوزه هوش مصنوعی (AI) برای موفقیت در درگیری‌های آینده ضروری خواهد بود. «کمیسیون امنیت ملی در هوش مصنوعی» در گزارش نهایی خود در فوریه ۲۰۲۱ اعلام کرد: «هوش مصنوعی تمامی جنبه‌های امور نظامی را متحول خواهد کرد. در آینده، جنگ‌ها الگوریتم را در برابر الگوریتم قرار خواهند داد.»
الگوریتم‌ها – که برنامه‌های کامپیوتری برای کنترل طیف وسیعی از دستگاه‌های غیرنظامی و نظامی هستند – مانند تانک‌ها، هواپیماها و موشک‌ها از خطوط تولید صنعتی خارج نمی‌شوند. بلکه توسط دانشمندان علوم کامپیوتر در دانشگاه‌ها و استارت‌آپ‌های نوآورانه‌ای که در حاشیه دانشگاه‌ها ایجاد شده‌اند، طراحی می‌شوند. برای دسترسی به این نوآوران و دستاوردهای آنها، ارتش و نیروی هوایی واحدهای عملیاتی را در چندین دانشگاه، از جمله «موسسه فناوری ماساچوست» (MIT) ، «کارنگی ملون»، «تگزاس A&M»، و «دانشگاه تگزاس در آستین»، مستقر کرده‌اند.
دانشگاه مورد علاقه پنتاگون
«موسسه فناوری ماساچوست» (ام آی تی) که همیشه جزو 5 دانشگاه برتر جهانی معرفی شده است، یکی از مراکز برجسته در زمینه توسعه فناوری های نوین مانند هوش مصنوعی بوده است. به همین خاطر پنتاگون علاقه ای خاص به این دانشگاه دارد. در سال 2019 با همکاری این دانشگاه و نیروی هوایی ارتش آمریکا «شتاب دهنده هوش مصنوعی» با بودجه ۱۵ میلیون دلاری تأسیس شد. جالب اینجاست که معاون پژوهش وقت این دانشگاه در سخنانی عجیب بیان می کند که وجود چنین مرکزی در دانشگاه اشکالی ندارد. خانم «ماریا زوبر»، معاون پژوهشی وقت دانشگاه «ام آی تی»، هنگام اعلام تأسیس شتاب‌دهنده هوش مصنوعی نیروی هوایی و این دانشگاه گفت: «این همکاری کاملاً با ارزش اصلی ام آی تی برای خدمت به ملت همخوانی دارد. محققان ام آی تی که در این پروژه مشارکت می‌کنند، تخصص پیشرفته‌ای در حوزه هوش مصنوعی برای پیشبرد مأموریت‌های نیروی هوایی به ارمغان خواهند آورد.»
نظامیان آمریکا از دیرباز تحقیقات پیشرفته سلاح‌ها را در آزمایشگاه لینکلن این دانشگاه که یک مرکز تحقیق و توسعه با بودجه فدرال (FFRDC) حمایت مالی کرده‌اند ولی این آزمایشگاه بیرون از پردیس اصلی دانشگاه
«ام آی تی» است. اما شتاب‌دهنده هوش مصنوعی کاملاً متفاوت است: این مرکز در پردیس اصلی «ام آی تی» واقع شده و با مشارکت فعال کارکنان نیروی هوایی در پروژه‌های مشترک با اساتید و دانشجویان فعالیت می‌کند. طبق گفته دانشگاه، «یک تیم چندرشته‌ای از افسران و سربازان نیروی هوایی در پروژه‌های تحقیقاتی با اساتید، پژوهشگران و دانشجویان ام آی تی همکاری می‌کنند تا برخی از دشوارترین چالش‌های پیش روی ملت ما و وزارت نیروی هوایی را حل کنند» جالب اینجاست که حضور نیروهای نظامی بدین شکل در دانشگاه‌های آمریکا تا پیش از این مرسوم نبوده است و برای اولین بار یک دپارتمان دانشگاه در اختیار نیروهای نظامی است.
ژنرال «دیوید آلوین»، معاون رئیس ستاد نیروی هوایی، در بازدید مارس ۲۰۲۱ از این شتاب‌دهنده گفت: «این همکاری برای وزارتخانه بسیار مهم است. ام آی تی به‌خاطر تحقیقات، توسعه، آزمایش و مهندسی پیشرفته خود شهرت جهانی دارد و محل تجمع برخی از بهترین استعدادهای هوش مصنوعی در جهان است. ام آی تی به همراه نیروهای ما در حال شتاب‌بخشی به ارائه قابلیت‌های هوش مصنوعی تحول‌آفرین است.»
اما حضور پنتاگون تنها به دانشگاه «ام آی تی»
ختم نمی شود و ارتش آمریکا برای دسترسی بیشتر پرسنل خود به هوش مصنوعی و یادگیری آن یک «شتاب‌دهنده» در دانشگاه «کارنگی ملون» در پیتسبورگ تأسیس کرد. دانشگاه «کارنگی ملون» مدت‌هاست به‌خاطر کارهای پیشگامانه‌اش در علوم کامپیوتر و رباتیک شناخته می‌شود و بنابراین مکانی طبیعی برای استقرار نیروی ویژه هوش مصنوعی ارتش محسوب شد و همانند همتایان خود در نیروی هوایی که در دانشگاه «ام آی تی» آموزش می بینند. پرسنل ارتش نیز هم در «کارنگی ملون» در علوم کامپیوتر آموزش می‌بینند و با اساتید و دانشجویان این دانشگاه در توسعه الگوریتم‌های پیشرفته برای کاربردهای نظامی همکاری می‌کنند.
همکاری ارتش با این دانشگاه دو هدف حیاتی دارد. موارد اول همان طور که گفته شد آموزش پرسنل و مرحله دوم توسعه و آموزش کاربردهای هوش مصنوعی در درگیری های آینده، به همین خاطر در آگوست ۲۰۲۰، نخستین دوره «بورسیه هوش مصنوعی ارتش» را افتتاح کرد – برنامه‌ای که افسران شاغل را برای یک دوره دوساله کارشناسی ارشد در علوم کامپیوتر ثبت‌نام می‌کند. سرتیپ «متیو ایزلی»، مدیر نیروی ویژه، در مراسم آغاز این برنامه گفت: «ما باید استعدادهای استثنایی را جذب و هدایت کنیم که راه را برای استفاده از هوش مصنوعی در بهره‌گیری از داده‌ها هموار کنند، تا سیستم‌های جنگی و تجاری ما سریع‌تر، مؤثرتر و ارزان‌تر شوند.»
تمام دانشگاه‌های این ایالت با پنتاگون هستند
با اینکه دانشگاه‌های آمریکا از ایالت های مختلف با پنتاگون ارتباط دارند اما یک ایالت را می توان گفت دیگر دانشگاه غیرنظامی ندارد و تمامی دانشگاه‌های آن کاملا نظامی شده است. ایالت تگزاس طی چند سال اخیر تمامی امکانات دانشگاهی خود را در اختیار ارتش آمریکا قرار داده. نکته جالب اینجاست که مقامات نظامی آمریکا از دو دانشگاه از ایالت تگزاس، یعنی «دانشگاه تگزاس در آستین (UT-Austin)» و دانشگاه «تگزاس A&M»، به خاطر این حجم از همکاری تشکر می کنند و عنوان می کنند که دانشگاه‌های این ایالت عمیق‌ترین ارتباط را با توسعه تسلیحات آینده دارند.
از دیدگاه پنتاگون، یکی از مهم‌ترین کاربردهای هوش مصنوعی توسعه و استقرار سامانه‌های تسلیحاتی خودمختار، یا پهپادهای مسلح است. این تسلیحات که منتقدان آنها را «ربات‌های قاتل» می‌نامند، انتظار می‌رود نقش فزاینده‌ای در جنگ‌ها ایفا کنند، زیرا تسلیحات دارای خدمه انسانی روزبه‌روز آسیب‌پذیرتر و گران‌تر می‌شوند. (این روند در درگیری اوکراین نیز آشکار شده است، جایی که هر دو طرف به طور فزاینده‌ای از پهپادهای مسلح برای شناسایی و حمله به اهداف دشمن استفاده می‌کنند.) تمام شاخه‌های نظامی در حال تسریع در پیگیری این فناوری‌های زیرساختی هستند و بار دیگر به آزمایشگاه‌های دانشگاهی برای تخصص مورد نیاز خود روی آورده‌اند.
(منبع: thenation.com)
یکی از نمونه‌های برجسته این تلاش، رابطه میان «فرماندهی آینده ارتش» (AFC) و دانشگاه «تگزاس در آستین» است. این فرماندهی که در سال ۲۰۱۸ به درخواست «مارک اسپر»(وزیر ارتش و دفاع در دوره ترامپ) ایجاد شد، مسئول نظارت بر توسعه سیستم‌های تسلیحاتی آینده ارتش است که بسیاری از آنها انتظار می‌رود توانایی عملیات خودمختار داشته باشند. برای اطمینان از دسترسی آسان پرسنل «فرماندهی آینده ارتش» به استعدادهای دانشگاهی در این حوزه، «اسپر» تصمیم گرفت این فرماندهی جدید را در «دانشگاه تگزاس در آستین» مستقر کند، نه در یکی از پایگاه‌های موجود ارتش، که معمولاً برای سازمان‌های عمده‌ای از این نوع معمول است.
به عنوان بخشی از رابطه خود با دانشگاه تگزاس در آستین، «فرماندهی آینده ارتش» (AFC) فضایی را در یک ساختمان اداری متعلق به دانشگاه اشغال کرده و در چندین آزمایشگاه دانشگاه فعالیت می‌کند. در مهم‌ترین پروژه خود در این دانشگاه، این فرماندهی با همکاری دانشگاه «مرکز رباتیک برتر» (Robotics Center of Excellence) را ایجاد کرده. به گفته یکی از نشریات این فرماندهی، «اساتید و دانشجویان با تلاش فراوان در حال توسعه و تقویت توانایی‌ها و سیستم‌های هوشمندی هستند که از شناسایی رباتیک تغییرات در زمین تا دفاع‌های شبکه‌ای نسل بعدی در برابر حملات دشمن را شامل می‌شود»
در سال ۲۰۲۰ «گرگ ابوت»، فرماندار تگزاس، و «رایان مک‌کارتی»، وزیر سابق ارتش، در مراسمی در «دانشگاه تگزاس» حضور یافتند تا تأسیس یک آزمایشگاه رباتیک جدید را که بخشی از همکاری جدید بین فرماندهی «آینده‌نگری» ارتش و این دانشگاه است، گرامی بدارند. «مک‌کارتی» در این مراسم گفت: «این‌جا نقطه کانونی تحقیقات ما برای سیستم‌های تسلیحاتی است که قصد داریم در دهه‌های آینده توسعه دهیم.»
اما همکاری ارتش و دانشگاه‌ها به اختراعات مشترک که تجهیزات بالقوه جنگی شباهت دارند ختم نمی شوند و ارتش آمریکا درنظر با همکاری همه جانبه دانشگاه «تگزاش A&M» یک مجتمع توسعه جنگی را ایجاد کنند. به همین منظور یک توافق پنج ساله به ارزش ۶۵ میلیون دلار میان «فرماندهی آینده» و دانشگاه «تگزاس A&M» یک «میدان نوآوری ۲٬۰۰۰ هکتاری» را ایجاد می کنند تا امکان آزمایش سلاح‌های خودمختار در شرایط مشابه میدان جنگ را فراهم آورد.
همچنین دانشگاه «تگزاس A&M» نیز در سکوت در حال تبدیل شدن به پایگاه پنتاگون برای تحقیقات در زمینه سلاح‌های مافوق صوت است؛ تسلیحاتی که انتظار می‌رود پنج برابر سرعت صوت حرکت کنند.
این دانشگاه با داشتن تونلی به طول یک کیلومتر برای آزمایش موشک‌های مافوق صوت، از طریق کنسرسیوم دانشگاهی برای کاربردهای مافوق صوت، به طور خاص بر پیشی گرفتن از رقبای جهانی آمریکا در توسعه این فناوری‌های نظامی نسل بعدی متمرکز است. علاوه بر این، «تگزاس A&M» بخشی از تیمی است که آزمایشگاه ملی لس آلاموس را اداره می‌کند؛ همان تأسیسات معروف یا بدنام در نیومکزیکو که اولین سلاح‌های هسته‌ای در چارچوب پروژه منهتن تحت مدیریت «رابرت اوپنهایمر» در آن توسعه و آزمایش شدند.
دانشگاه «تگزاس A&M » در توضیح این برنامه همکاری با وزارت دفاع بیان می‌کند که هدف آن «خدمت به وزارت دفاع آمریکا (DOD)... از طریق بسیج و بهره‌برداری از جامعه دانشگاهی و شرکای آن برای ارائه راه‌حل‌های کاربردی حساس به زمان برای پروژه‌های تحقیقاتی و نمونه‌سازی تعریف‌شده توسط وزارت دفاع» است.
دانشگاه سیاه‌پوستان هم در امان نماند
دانشگاه «هوارد» [با دانشگاه هاروارد اشتباه نشود] که «کاملا هریس» نامزد پیشین دموکرات ها
در انتخابات در آن درس خوانده بود، نیز تحت تسلط پنتاگون قرار گرفته است. «دانشگاه هوارد» یک دانشگاه خصوصی ویژه سیاه‌پوستان آمریکای بوده است و در شهر واشنگتن دی سی قراردارد.
دانشگاه‌های سیاه‌پوست آمریکایی اغلب سیاستی مستقلانه تاکنون داشته اند اما دولت دموکرات بایدن توانست، اولین دانشگاه سیاه‌پوستان
را هم نظامی کند. «لوید آستین» اولین وزیر دفاع سیاه‌پوست آمریکا در سال 2023 اعلام کرد که پنتاگون دانشگاه «هوارد» را برای هدایت یک مرکز تحقیقاتی وابسته به دانشگاه انتخاب کرده است.
«لوید آستین» گفت: «برای بهبود بیشتر لبه فناوری آمریکا و تقویت ارتش برجسته کشور، وزارت دفاع متعهد به سرمایه‌گذاری بیشتر در دانشگاه‌های تاریخی سیاه‌پوستان (HBCUs) و مؤسسات خدمات‌دهی به اقلیت‌ها نژادی است»
آن طور که خبرگزاری «سی ان ان» گفته است « دانشگاه هوارد سالانه ۱۲ میلیون دلار برای پنج سال دریافت خواهد کرد و این اولین مشارکت دانشگاهی است که توسط نیروی هوایی حمایت مالی می‌شود و همچنین اولین بار است که وزارت دفاع از دانشگاه‌ها برای تبدیل شدن به یک مرکز تحقیقاتی وابسته درخواست مشارکت کرده است.» این همکاری برای ایجاد «خودرانی یا خودمختاری تاکتیکی» تمرکز دارد و هدف آن توسعه فناوری هایی است که در حوزه نیروی هوایی به حداقل نظارت انسانی نیازد دارد.
وزیر دفاع بایدن اظهار کرد که « فناوری محوری برای امنیت ایالات متحده در دنیای در حال تغییر ما» توصیف کرد و در ادامه گفت « ارتش به خلاقیت و ایده‌های دانشجویان این برنامه‌ها نیاز دارد تا همچنان مزیت‌های سربازان آمریکایی در میدان نبرد حفظ شود.» او افزود: «سیستم‌های خودمختار که به‌طور مسئولانه استفاده می‌شوند، ارتش ما را سریع‌تر، هوشمندتر و قوی‌تر می‌کنند.» همچنین گفت که «مرکز تحقیقاتی جدید دانشگاه هوارد از ارزشمندترین دارایی ما محافظت خواهد کرد- و این دارایی ارزشمند مردان و زنان ما در لباس نظامی
هستند»
ماشین جنگی پنتاگون
دانشگاه‌ها بخش مهمی از ماشین جنگی آمریکا هستند. میلیاردها دلار از وزارت دفاع سالانه به آزمایشگاه‌هایی سرازیر می‌شود که یافته‌های پژوهشی آنها به توسعه سیستم‌های تسلیحاتی کمک می‌کند. موقوفات دانشگاهی هم در مجتمع‌های نظامی- صنعتی سرمایه گذاری می کنند زیرا سود خوبی دارد. شاید به همین خاطر بود که دانشجویان معترض در دانشگاه‌های آمریکا خواستار جدایی دانشگاه‌ها از پنتاگون بودند زیرا دیگر عملا دانشگاه وجود ندارد و دانشگاه‌ها بخشی از وزارت دفاع آمریکا قرار گرفته اند.
دانشگاه‌هایی که مستقیم یا غیر مستقیم در نسل کشی غزه دست دارند زیرا توسعه این تکنولوژی های نظامی در آمریکا قطعا به رژیم صهیونیستی هم خواهد رسید.
وقتی به اعتراضات دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا نگاه می شود یک نکته جلب توجه می کند، اینکه مقامات دانشگاه‌ها و ایالات متحده کوچک‌ترین
مخالفتی را برنمی تابند و با حداکثر قوای نظامی و پلیس به دانشجویان حمله می کنند.
درگیری های پلیس ضد شورش و بل ارتش برای دستگیری دانشجویان در پردیس
دانشگاه‌ها که صحنه های عجیبی را رقم زد این موضوع را متبادر می کند که دانشگاه‌های آمریکا دیگر محلی برای تحصیل و آزاد اندیشی نیست و بلکه تبدیل پادگان هایی شده است که دور آنها
حصر ندارد و کسی لباس نظامی نمی پوشد ولی در واقعیت از دانشجویان تا اساتید همگی به گونه‌ای برای پنتاگون کار می کنند و در صورتی‌که اعتراضی به این شرایط داشته باشند. به جای اینکه حرف آن ها شنیده شود. با تمام قوای نظامی برای دستگیری آن ها اقدام می‌شود.