قنوت شهادت
کنار مزارت که می‌نشینم
دل را به سرای عشق می‌سپارم.
چه جان‌سوز و نفس‌گیر است
این لحظه‌ها
که بی‌قراری این جان خسته‌ام می‌شود.
دیدن روی تو این‌گونه
اما...
تو چه خوب عهد بستی با تکلیف و دینت و چه عاشقانه ادا کردی
محبتت را به کشورت که همه‌ی عمرت را با جان و خونت به پایش اهدا کردی.
سر پیمانی که عهد بسته‌ای بمانی
جز پروردگار به هیچ چیزی نیندیشی
جز رضای خودش
که نیمه‌شب‌ها در خلوت
و سکوت
سر بر سجاده و قنوت‌ها خواستی
شهادت را.
زهرا کلاته میمری،
همسر شهید علی دیمه