شرکت در مجالس مختلط (شبهه ها و پاسخ ها)
شبهه: اقوام و فامیل من (خواهر و برادرهای خودم و همسرم) خیلی راحت هستند و مجالس مختلط برگزارمی‌کنند. اگردر مجالس آنان شرکت نکنم مادرم به‌شدت ناراحت ودلگیر می‌شود واگر شرکت کنم هم حال خودم بد می‌شود وهم نگران تربیت دو دختر 16 و 18 ساله‌ام هستم.
پاسخ: احساس مسئولیت شما درمقابل تربیت دینی فرزندتان امری پسندیده است. در بحث تربیت فرزند همه چیزازخود انسان شروع می‌شود. اگرما به‌عنوان پدر و مادر برمبنای آموزه‌های دینی عمل کنیم، قادرخواهیم بود فرزندان معتقدی تربیت کنیم. آنچه در رابطه با اصول تربیتی وبه‌عنوان یک قانون کلی ذکر می‌شود این است که درخت تربیت، ریشه‌اش در خانواده تثبیت و تقویت می‌شود و اگرریشه محکم باشد آفت‌ها نمی‌توانند اصل درخت را نابود کنند.
یکی از اموری که در اکثرخانواده‌های مذهبی وجود دارد این است که علی‌رغم اعتقاداتی که دارند آن اعتقادات را به شکل قانون زندگی به دیگران معرفی نمی‌کنند. همین امرباعث می‌شود تا دراکثر مواقع تحت تأثیرمحیط، اطرافیان، رودربایستی و تعارفات قراربگیرند و دچارتردید درتصمیم شوند.
اعلام قوانین:
بنابراین اولین توصیه این است که شما به‌عنوان یک خانواده مذهبی با هماهنگی همسرتان، قوانین رعایت حریم‌ها در خانواده را اعلام کنید؛ به‌گونه‌ای که دیگران شمارا با آن قوانین بشناسند و بدانند خانواده شما نسبت به برخی امور حساس است و اهل رعایت. وقتی چنین اتفاقی بیفتد شاید در دفعات اول اطرافیان ناراحت یا متعجب شوند، اما با استمراراین رویه این مسئله خود به خود برایشان حل می‌شود که شما اهل مراعات هستید. لذا لازم است هم برای فرزندانتان وهم برای افراد فامیل و دوستان تبیین کنید که برخی قوانین، جزء قوانین دینی هست و برما لازم است آن را انجام دهیم.
مشارکت همسران:
علاوه‌بر این، روش برخورد شما و همسرتان دراین قضیه باید یکسان و مشابه باشد؛ بنابراین در این جریان از مشارکت همسر خود بهره برده و سعی کنید تا با همیاری ایشان قانون دینی زندگی‌تان را به دیگران معرفی کنید.
مجوز حرام:
نکته بعدی اینکه گاهی والدین ما خوشی فرزند را درامور ظاهری می‌بینند و کمتر به تأثیرات معنوی رفتارها توجه می‌کنند. طبیعتاً ناراحت شدن مادر شما نه از روی دشمنی که از روی محبت وعشقی است که به شما دارند. منتها مصداق این محبت برای ایشان همین خوشی‌های ظاهری است، درحالی که محبت حقیقی موقعی رقم می‌خورد که انسان به سعادت و سلامت دنیوی و اخروی فرزند خویش همت گمارد. دقت کنید که ناراحت شدن دیگران، حتی مادرتان به‌هیچ‌عنوان مجوز ارتکاب حرام (با فرض اینکه رفتن به این مجلس حرام باشد) نیست. در روایت می‌خوانیم: «لَا طَاعَهَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیهِ الْخَالِقِ (1): هرگز اطاعت از مخلوق در معصیت خالق جایز نیست».
تقویت رابطه عاطفی:
رابطه عاطفی و کلامی ازجمله ویژگی‌هایی است که باید بین شما ومادرتان حاکم باشد. برقراری گفت‌وگوی دوستانه بین شما و مادرتان و پایبندی به تمام قواعد واصول یک گفت‌وگوی صحیح همچون عدم جبهه‌گیری، پرهیز از شتاب‌زدگی، پرهیز از تعصب، خوب شنیدن و خوب توجه کردن به گفته‌ها می‌تواند آغازگر یک ارتباط صمیمانه باشد. بهتر است در زمان مناسب و در خلوت، مادر خود را نسبت به قانون دینی زندگی خود آگاه کنید و تأثیراین روابط و مهمانی‌ها را بر دخترانتان برای ایشان تبیین‌نمایید. وقتی منطقی با ایشان صحبت کنید و دلایل خود را مطرح کنید حتماً ایشان می‌پذیرند و قانع می‌شوند. در فرآیند قانع سازی باید امر تدریج را در نظرگرفت؛ بنابراین برای قانع کردن مادرتان نباید عجله کرد، بلکه باید با طمأنینه وآرامش وهمراه با تدبر پیش رفت.
دلجویی از افراد فامیل:
محبت و مهربانی خودتان را به افراد فامیل نیز بیشترکنید. اگرمناسبت ومهمانی دارند که همراه با گناه است می‌توانید قبل از مهمانی به دیدن آنها بروید، عذر خود را بیان کنید وبا هدیه دادن ومحبت ورزیدن بی‌غرضی خود را در این موضوع ثابت کنید.
نتیجه:
عدم توجه والدین به آموزه‌های دینی می‌تواند عامل بسیار مهمی درروی آوردن فرزندان به انحرافات باشد. متأسفانه امروزه برخی از والدین نسبت به حقیقت دین و حتی امور ظاهری دین بی‌توجه شده‌اند وهمین عدم پایبندی، منجربه بی‌تفاوتی فرزندان نسبت به مسائل دینی می شود و وقتی انسان نسبت به آموزه‌های دین بی‌تفاوت باشد ممکن است هر رفتاری را دنبال کند و از هر ناحیه‌ای دچارآسیب شود.
دستورات اسلام مملو از اموراخلاقی است و وقتی خانواده‌ای خود را مقید به این دستورات بداند براحتی می‌تواند اخلاق را در متن زندگی فردی واجتماعی خویش وارد کند و ازآسیب‌پذیربودن درامان بماند. ناراحتی دیگران حتی والدین دلیل موجهی برای شرکت در مجالس گناه نیست؛ بنابراین بهتراست بستر محبت ومهربانی به والدین را ازقبل فراهم کنیم و با به کارگیری مصادیق متعدد محبت به آنها از میزان رنجیدن آنها بکاهیم.
برای مطالعه بیشتر:
1. تربیت فرزند، حبیب‌الله فرحزاد.
2. خانواده و تحول درتربیت، رضا فرهادیان.
3. نقش خانواده در پیشگیری از انحرافات، سیف‌الله نحوی.
4. ارزش پدرومادر دراسلام، سید اسماعیل گوهری.
پی‌نوشت:
1. سید رضی، نهج‌البلاغه، مص: صبحی صالح، قم، هجرت، 1414 ق، کلمات قصار، کلمه 165