دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان

 

 

وقتی در ساعت 8/46 صبح روز 11 سپتامبر 2001، هواپیمایی به ساختمان شمالی برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی واقع در نیویورک برخورد کرد‌، در ابتدا گویی خبری باورنکردنی و در حد شایعه بود‌، ولو برای حاضرین آن زمان در نیویورک که به چشم خود‌، سوختن آن برج غول‌آسا را می‌دیدند.

اما باورنکردنی‌تر از آن، تصویر برداری و عکاسی از آن صحنه بود! چگونه فرد یا گروهی دقیقا در همان زمان می‌توانستند در همان سمت برخورد هواپیمای یاد شده با برج‌های نیویورکی قرار داشته باشند تا فیلم مستند آن برخورد را ضبط و ثبت کنند؟!

17 دقیقه بعد یعنی در ساعت 03/9 دقیقه هواپیمای دیگری به برج جنوبی برخورد کرد، حالا دیگر تصاویر از تلویزیون پخش می‌شد. اما انگار تماشاگران این صحنه، چندان شگفت‌زده نشده بودند، انگار مشغول تماشای یک فیلم سینمایی بودند، چراکه قبل از آن طی 20 سال، بارها و بارها در فیلم‌ها و سریال‌ها و حتی انیمیشن‌های مختلف حمله به این برج‌ها و سوختن و فروریختن آنها را دیده بودند و تصاویرش در پس ذهن آنها جای داشت.

شگفتی در فروریختن غیرعادی برج‌ها

هر دو برج پس از ساعتی سوختن در طبقات مورد برخورد‌، به طرز شگفت‌آوری فرو ریختند و همین مسئله بیش از تهاجم به برج‌های یاد شده موجب حیرت و سؤال واقع گردید. در واقع برج‌ها هنگام فروریختن مانند یک ساختمان چند طبقه به طور عادی خراب نشدند‌، یعنی طبقه به طبقه فرو ‌نریختند بلکه هر دو برج با سرعت سقوط آزاد و در طول فقط 2/9 ثانیه تخریب شدند! بنا به اعتقاد کارشناسان و متخصصان سازه و معماری، چنین تخریبی بدون انفجارهای کمکی در قسمت‌های مختلف آن برج‌ها امکان نداشت. یعنی یک سیستم تخریب‌، درون هر طبقه از آنها وجود داشته است.

کارگران درون ساختمان نیز این فرضیه را با مشاهدات خود تایید کردند. یکی از آنها به خبرنگاران گفت:

«... وقتی آمدیم بیرون و از ساختمان دور شدیم، به چشم دیدیم که طبقه به طبقه منفجر می‌شد. انگار در هر طبقه بمب گذاشته بودند تا ساختمان را منهدم کنند...»1

خدمه‌ای که در لحظه فروریختن برج‌ها‌، در محل حادثه بودند، اظهار کردند ابتدا انفجاری آنها را از زیر به بالا پرتاب کرده و سپس به طور مسلسل‌وار صداهای انفجار از اطراف شنیده‌اند.2

ویلیام رودریگز یکی از همان خدمه برج‌های مرکز تجارت جهانی که به عنوان قهرمان ملی 11 سپتامبر هم نامیده شد، در فیلم مستند «ما آنجا بودیم» گفت:

«در همان لحظه‌ای که من را از زیر آوار درآوردند، گفتم که من صدای انفجارها را شنیدم...هفده نفر از ماموران آتش‌نشانی هم که جان سالم به در بردند، همین را روایت کردند. وقتی ساختمان‌ها می‌سوختند، احدی فکر نمی‌کرد که فرو بریزند و این طور به نظر نمی‌رسید که مثل یک عملیات «مهندسی تخریب» از پیش طراحی شده، به آن ترتیب پایین بیایند.»3

گروه‌های متعدد علمی و تحقیقاتی، جزء به جزء حادثه را مورد بررسی و موشکافی مستند قرار داده و کارشناسان و متخصصان متعددی وارد ماجرا شدند. بیش از 70 نفر فیزیکدان و محقق و استاد دانشگاه در «گروه روشنفکران حقیقت‌یاب» متشکل شدند و حتی خاک‌های باقیمانده از برج‌های فروریخته را مورد آزمایش‌های دقیق قرار داده و به این نتیجه رسیدند که در تخریب برج‌های دوقلو از نوعی ماده منفجره قوی موسوم به «نانو ترمیت» استفاده شده است.

پروفسور «استیون جونز»، استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه بیرمنگام و رئیس‌«گروه روشنفکران حقیقت‌یاب» که همراه دیگر همکارانش بر روی دلایل ریزش برج‌های دوقلو تحقیق علمی نمودند، اعلام کردند حرارت ناشی از سوخت هواپیما، به هیچ عنوان انرژی لازم برای فروریختن این ساختمان‌ها را ایجاد نمی‌کرد.

پروفسور جونز گفت: «... امکان نداشت برج‌های دو قلو با برخورد دو هواپیمای مسافربری به این شکلی که دیدید فرو بریزد. سوختن سوخت هواپیماهای جت، دمای کافی برای ذوب کردن فولاد را تامین نمی‌کند و دود سفیدی که در اطراف این برج‌ها دیده شد، از نشانه‌های انفجارهای کنترل شده برای فروریختن آنهاست.»4

خبر حادثه‌ای که 12 دقیقه بعد اتفاق افتاد!

اما گاف بزرگ ماجرا در خبر فروریختن ساختمان شماره 7 داده شد که در کنار دو برج یاد شده قرار داشت. گاف بزرگ این بود که آن خبر را شبکه‌های BBC و CNN دقیقا 12 دقیقه پیش از فرو ریختن ساختمان شماره 7 اعلام کردند!

در تصویری که BBC پخش کرد، در حالی که خبرنگارش در حال گزارش فروریختن ساختمان شماره 7 بود، ساختمان یاد شده، صحیح و سالم پشت سر وی خودنمایی می‌کرد! در این‌جا بود که تصاویر خبرنگار فوق و ساختمان شماره 7 ناگهان قطع شد و مجری برنامه ناشیانه اعلام کرد ارتباطش با نیویورک قطع شده است. اما ده دقیقه بعد خبر فروریختن ساختمان شماره 7 دوباره پخش شد!

پس از ارائه گزارش رسمی دولت آمریکا و روایت سؤال برانگیز متهم کردن چند تروریست بی‌نام و نشان، تظاهرات مختلفی در آمریکا برگزار شد که دولت بوش را به چالش پاسخگویی فراخواندند. درباره یکی از این تظاهرات که از شبکه MSNBC پخش شد، مجری برنامه اینچنین گزارش داد:

«اینجا مردمی که جمع شده‌اند، معتقدند روز یازده سپتامبر، تروریست‌ها به ما حمله نکردند و ریشه توطئه انفجارها، جایی در کاخ سفید بود. مردم معتقدند دیک چنی بود که آن ساختمان‌ها را منفجر کرد و حالا مردم می‌خواهند که در این مورد تحقیقات دقیقی صورت بگیرد.»5

هواپیماها مسافری نبودند؟!

تی‌یری میسن، محقق و روزنامه‌نگار معروف فرانسوی و نویسنده کتاب «یازده سپتامبر، دروغ بزرگ» طی تحقیقاتی که به عمل آورد، معلوم نمود، هواپیماهایی که به برج‌های دوقلو برخورد کردند، اساسا مسافربری نبودند.6 این ادعا را برخی از شاهدان عینی نیز تایید کردند. از جمله شاهدی در گفت‌و‌گو با شبکه فاکس نیوز گفت: «یقینا هواپیمای مسافربری نبود، چون پنجره نداشت... یک پرواز عادی به نظر نمی‌رسید. مشابه این را ندیده بودم.»7

تی‌یری میسن در کتاب خود به نام «دروغ بزرگ» نوشت: «امکان نداشت که آن هواپیماها بتوانند بدون زمینه‌سازی و کمک، به درون برج‌ها نفوذ کنند.» او با تحقیقات مفصل و مستند، تصاویری را نشان داده که قبل از برخورد با برج‌ها، هر هواپیما با شلیک موشک، شکافی در بدنه برج ایجاد کرده که بتواند از درون شبکه آهن و فولاد و بتن به درون آن رخنه کند.8

میسن، تصاویر کانال یک تلویزیون نیویورک از حادثه 11 سپتامبر و برخورد هواپیمای دوم به برج‌های دو قلو را به دقت و فریم به فریم بررسی کرده و با نمایش آنها می‌گوید:

«کسی به این تصاویر توجه نکرده، ولی اگر تصاویر را خیلی آرام نگاه کنیم، می‌بینیم که یک موشک از میان دودهای برخاسته از برج اول به طرف شما می‌آید...این تصاویر را به چند متخصص ارتشی نشان دادیم و آنها همه مطمئن هستند که این یک موشک است!»

براساس تحقیقات او که هرگز از سوی مقامات آمریکایی پاسخ داده نشد، در طی مدت زمان ربایش هواپیماهای یاد شده و برخوردشان به برج‌های نیویورکی، هیچ جنگنده آمریکایی به مقابله با آنها نرفت و حتی هیچ یک از جت‌های جنگی که در همان زمان در مانور نظامی شرکت داشتند، برای ردیابی هواپیماهای یاد شده اعزام نشدند!9

جمع کثیری از متخصصان مختلف هواپیما و سازه و مواد منفجره نیز فیلم‌ها و تصاویر سانسور شده‌ای که تنها بر روی اینترنت انتشار یافته بود را در فیلم مستند افشاگرانه‌ای به نام «تغییر از دست رفته» تحلیل و بررسی کردند.

یک فیلم مستند مردمی، رازهای بسیاری را برملا ساخت

مجله تایم در گزارشی درباره مستند «تغيير از دست رفته»، آن را يكي از افشاگرترین فيلم‌هايي معرفی نمود كه درباره 11 سپتامبر ساخته شده است. در ادامه گزارش مجله تایم آمده بود:

«فیلم یاد شده پر از آمار، تصاوير، مدارك و گفته‌هاي شاهدان عيني است. متخصصان در مصاحبه‌هایشان دلايل خود را ارائه می‌دهند. آنها يازدهم سپتامبر را از نو بازسازي كرده‌اند. نقطه به نقطه و فريم به فريم. يك گوينده

لحظه به لحظه ماجرا را شرح مي‌دهد. ‌آماتورها، شماري از انسان‌هاي سختكوش (كه بعضي‌ حتي 20 ساله‌اند) با سرمايه شخصي و لپ‌تاپ‌هايشان و تصاویری كه در اينترنت موجود بوده، این فيلم را ساختند.»10

زنی از شاهدان ماجرا به خبرنگار فیلم یاد شده می‌گوید:

«... 50 درصد ساکنین نیویورک براین باورند که رهبران آمریکا از حملات 11 سپتامبر اطلاع داشتند...»

كوري رووه، يكي از سازندگان فيلم كه 23 ساله بود، در مصاحبه با همان شماره مجله تایم گفت:‌

«آن 19 هواپيماربا در 2 ساعت، از تمامي بخش‌هاي امنيتي به راحتي گذشتند و4 هواپيماي مسافربري را به چنين ساختمان‌هايي كوبيدند ودر تمام اين مدت ارتش هيچ كاري براي متوقف كردن آنها انجام نداد‌، آن هم در محافظت‌شده‌ترين فضاي هوايي سراسر جهان در ايالات متحده. اين به نظر من توطئه دولت آمريكا است، دم و دستگاه بوش.»

رووه در ادامه افزوده بود:

«دولت در اين فيلمنامه نقش وطن‌پرستي تحسين‌آميزش را به خوبي بازي كرد که اگر مي‌خواهيد سلاح‌هاي كشتار جمعي ساختگي را در يك كشور ديگر ريشه‌كن كنيد، بهترين كار راه انداختن چنين حملات تروريستي ساختگي به كشورتان است!»

او در این جملات به حمله آمريكا به عراق و آغاز یک جنگ تاریخی ‌اشاره کرد که جرج بوش نام آن را جنگ صلیبی نوین گذارد. جنگی که قرار بود پس از لشکر کشی آمریکا و هم پیمانانش به عراق و افغانستان، به نتیجه‌ای برسد که قرن‌ها مدنظر تئوریسین‌های غرب صلیبی/ صهیونی قرار داشت. چنانچه وسلی کلارک، فرمانده سابق سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در اروپا در یک برنامه تلویزیونی گفت:

«آمریکا اوایل سال 2001 میلادی تصمیم گرفته بود به عراق، سوریه، لبنان، لیبی، سومالی، سودان و ایران حمله کند و قرار بود طی 5 سال این کشورها ‌اشغال شوند. اما...»

__________________________________

1- فیلم مستند «جعبه سیاه»- محمدرضا اسلاملو – مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی- 1389   2- فیلم مستند «ما آنجا بودیم»– نادر طالب‌زاده   3- همان   4- مجموعه مستند «... و اینک آخرالزمان» – قسمت 25- شبکه خبر- تیرماه 1391   5- فیلم مستند «ما آنجا بودیم»– پیشین   6- تی‌یری میسن – 11 سپتامبر، دروغ بزرگ – ترجمه و ناشر: فریدون نوبهار – چاپ اول- 1382   7- فیلم مستند «جعبه سیاه»– پیشین   8- تی ریر میسن- پیشین   9-همان   10- مجموعه مستند «... و اینک آخرالزمان» – پیشین