على بن ابى طالب‌(ع) در خطبه معروف ۱۵۹ نهج‌البلاغه‌، پيغمبران عظام را چنين توصيف مى‌‏كنند: زندگى آنها ساده بود، حتى آن پيغمبرانى كه سلطنت مى ‏كردند،مثل داود پيغمبر‌(ع) و سليمان پيغمبر(ع). داود با آن‏همه قدرت و مكنتى كه داشت زندگى شخصى او ساده بود، زره مى ‏بافت و همان زرهى را كه به دست خودش بافته بود در بازار مى ‏فروخت و از اين طريق زندگى مى ‏كرد.  درباره حضرت عيسى مسيح مى‏فرمايد: دابَّتُهُ رِجْلاهُ‏‌، حضرت عيسى آنچنان آزاد و ساده زندگى مى ‏كرد كه مركب او دو پايش و ابزار او دو دستش بود. سِراجُهُ بِاللَّيْلِ الْقَمَر، چراغ شب او ماه بود. حضرت عيسى حتى اسير چراغ و مركب هم نبود.(نهج‌البلاغه فيض الاسلام، خطبه 159، صص 507 و508) همه پيغمبران الهى چنين بودند.آنها چنين زندگى مى ‏كردند كه مى ‏توانستند جامعه ‏خودشان را رهبرى كنند.

* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (احياى تفكر اسلامى) 

ج‏25، صص: 482-481- با تلخیص و ویرایش