با خود قرآن، با خود نهج‌البلاغه مى‏خواهند ما را از بين ببرند و قرآن و نهج‌البلاغه را از بين ببرند. همان قضيه زمان حضرت امير و قرآن را سرنيزه كردن كه اين قرآن حَكَم ما باشد. حضرت امير مظلوم بود واقعاً. هرچه به اين بدبخت‏ها گفت: اينها حيله دارند مى‏كنند، بگذاريد [بجنگند،] گذشت مطلب... مجبور شد حضرت امير كه امر كند كه لشكرى كه الآن فتح مى‏كردند، يك ساعت ديگر اگر مانده بود فتح مى‏كردند، برگردند.

صحیفه امام؛ ج12؛ ص466 | جماران؛ 4 تیر 1359