شهید مدافع حرم دادالله شیبانی، رادمردی از خطه شیراز که از همان دوران نوجوانی، همزمان با خیزش عظیم ملت ایران در سال 57 وارد عرصه مبارزه شد و تا آخرین نفس در راه آرمان مقدس خودش که همان دفاع از مظلوم و مقابله با ظالم بود ادامه داد و سرانجام نیز در این راه به شهادت رسید.

دادالله شیبانی با آغاز جنگ تحمیلی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست. او در دوران دفاع مقدس تمام جبهه‌های جنوب، میانی و غرب را از شلمچه و فاو گرفته تا فکه، ایلام، ارتفاعات شمال غرب، سلیمانیه، ماووت، مهاباد، بانه، نوسود، پاوه و... در نوردید. همسر شهید در گفت‌وگویی با روزنامه کیهان گفته است: «همسرم همواره حسرت شهادت در دوران دفاع مقدس را می‌خورد و می‌گفت ما جامانده از قافله عشقیم. به همین دلیل هم برای خدمت به اسلام در هر کجا سر از پا نمی‌شناخت. وی همیشه به ما سفارش می‌کرد برای شهادتش دعا کنیم.»

بروز تنش‌ها در سوریه و پس از آن تهدید حرم مطهر حضرت زینب(س) توسط گروه‌های تکفیری، بهترین فرصت برای سردار دادالله شیبانی بود تا شانس خود را برای رسیدن به شهادت بیازماید. در نهایت روز دوم تیر سال 1393 (مطابق با تاریخ خاتمه اعتبار کارت ملی‌اش) و مقارن با تکمیل سن

46 سالگی، همراه یکی از همکارانش (شهید حشمت الله سهرابی) در دام تله انفجاری گروه‌های تکفیری افتاد و به آرزوی خودش یعنی درجه رفیع شهادت رسید.