دیروز 12 ژوئن برابر با 23 خرداد سالروز جنایتِ کشتارِ اسپایکر بود؛ اصل این ماجرای دردناک را بسیاری از خوانندگان این ستون بارها شنیده و خوانده‌اند: کشتار اسپایکر کشتار جمعی شیعیان و دانشجویان دانشگاه افسری در عراق بود که خرداد سال ۱۳۹۳ش/ژوئن ۲۰۱۴م به دست داعش اتفاق افتاد. در پی این کشتار، نیروهای داعش، ۱۷۰۰ تا ۴۰۰۰ سرباز عراقی را به اسارت گرفتند و شیعیان آنان یعنی حدود1700 تَن را (برخی از گزارش‌ها تعداد قربانیان را 2000 تَن نیز ذکر کرده‌اند) به قتل رساندند. 

عشایر وفادار به حزب بعث عراق و بازماندگانِ خاندان «صدام حسین»، دیکتاتور سودایی پیشین عراق، از متهمان به همکاری با داعش در این کشتار بودند. نیروهای داعش پس از قتل‌عام قربانیان، اجساد آنان را در گورهای دسته‌جمعی دفن یا به رودخانه دجله می‌انداختند و بنا بر برخی از گزارش‌ها، داعشی‌ها حتی گروهی از اسیران را زنده‌به‌گور کردند. 

داعشیان از این قتل‌عام، فیلم تهیه و منتشر کردند. از این فاجعه انسانی، به عنوان یکی از انگیزه‌های عراقیان برای تشکیل حشد‌الشعبی یاد کرده می‌شود. پس از این واقعه، دولت عراق به گورهای دسته‌جمعی متعددی از قربانیان دست یافت...

می‌توان با دبیرکل جنبش «عصائب اهل الحق» عراق همراه بود که روز گذشته ضمن سخنرانی خود در مراسم دهمین سالگرد کشتار بیش از ۱۷۰۰ عراقی به ‌دست تروریست‌های داعش موسوم به جنایت اسپایکر گفت: این «جنایت با هدف نسل‌کشی» در عراق انجام گرفت. 

شیخ قیس الخزعلی تصریح کرد: «ما از مقامات قضائی عراق و تلاش‌های کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی به خاطر گزارش جامع و کامل درباره جنایت اسپایکر قدردانی می‌کنیم. کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی جنایت اسپایکر را جنایتی توصیف کرد که با هدف نسل‌کشی در عراق انجام گرفت.» 

البته شکل رسیدگی به این پرونده در ساختار قضائی عراق مجال دیگری می‌طلبد‌، اما باید این نکته را یادآوری کنیم که برخی (از جمله برخی از اعضای مقاومت عراق) اشکال می‌کنند که «افزون بر توافقات سیاسی که باعث تبرئه بسیاری از عناصر داعشی در برخی نقاط به‌ویژه در استان الانبار شد، تبرئه عاملان جنایت اسپایکر نیز یکی دیگر از توافقات سیاسی است.» آنها هشدار داده بودند که «ادامه این رویکرد نادرست، منجر به فروپاشی نظام سیاسی و کاهش بسیاری از آرای آنها و آرای حامیانی خواهد شد که طرف این توافقات بودند.»

باری، این نسل‌کُشی نماد تمام‌عیاری از تمامِ کارنامه عملیِ حکمرانیِ گروه‌های سلفی-تکفیری از جمله سازمان جنایی- سیاسی داعش است که چند سالی زندگی مسلمانان را سیاه کرده بودند. گروه‌هایی که با نمایشی مضحک از «پوستین وارونه دین» بسیاری از عوامِ ناآشنا را شاید برای همیشه از دین مبین بیزار کردند. 

آنان با «وجدان وارونه» خود ریختن هر خونی را جایز می‌دانستند و لابد می‌خواستند کشتی سعادت خود را بر روی خون بی‌گناهان به سمتِ بهشتِ موهومِ خودشان حرکت دهند، بهشتی که درواقع جهنم کردن دنیای مسلمانانِ و جهنمِ اخروی خود این جنایتکاران بی‌عقل بود. به هر حال و به حکم «جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ» شیعیان پس از سال‌ها مقاومت در عراق و... توانستند این جریان را سرکوب کنند تا باز از این سرزمین صدای دین حقیقی بلند شود تا غولِ خون‌آشام را به جای مسلمانِ مجاهد جا نزنند.