اسلام تنها به ظالم نمى ‏گويد ظلم نكن؛ اسلام به ظالم مى ‏گويد ظلم نكن و بيش از پنجاه درصد، فرمان به ظالم از ظلمها جلوگيرى مى ‏كند، آن نيروى معنوى حاكم بر وجود انسان كه جلو ظلمش را مى ‏گيرد. 

اما آيا اسلام به همين قناعت كرده است؟

 اسلام فقط آمده به ظالم گفته: اى ظالم! ظلم نكن؟

مگر همه ظالمها مى ‏شنوند؟! خيلى از ظالمها هم هستند كه نمى ‏شنوند. پس ديگر چه مى‏كند؟ زمينه پذيرش ظلم را هم از ميان مى‏برد و به مظلوم مى ‏گويد:  اى مظلوم! تن به ظلم دادن نوعى ظلم‌كردن است، در مقابل ظالم پرخاشگر باش: لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسّوءِ مِنَ الْقَوْلِ الّا مَنْ ظُلِمَ(نساء : ۱۸۴)‏ 

قرآن مى ‏گويد بدگويى پشت سر يك مسلمان بد است، از آن بدتر اين است كه انسان وقتى بدگويى مى‏كند فرياد بكشد و فحش بدهد.  ولى همين بد در يك مورد جايز مى ‏شود؛ يعنى بدگويى بكن،فرياد بكش،تظلّم بكن آنجا كه مظلوم واقع شده ‏اى. 

على (ع) فرمود:فَوَ الله ما غُزِىَ قَوْمٌ قَطُّ فِى عُقْرِ دارِهِمْ الّا ذَلّوا (نهج البلاغه ،خطبه ۲۷) سوگند به خدا هرگز با قومى در ميان خانه ‏شان جنگ نشده مگر آنكه ذليل و مغلوب گشته ‏اند.

باز على(ع)  فرمود:لا يَمْنَعُ الضَّيْمَ الذَّليلُ وَ لا يُدْرَكُ الْحَقُّ الّا بِالْجِدِّ(نهج البلاغه ، خطبه ۲۹) 

هرگز آدم زبون نمى ‏تواند با ظلم مبارزه كند و جلو ظلم را بگيرد و هرگز به حق نمى ‏توان رسيد مگر با جديت و كوشش‏.

* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (نجات و آزادى بشر(پانزده گفتار)) 

ج‏25، صص: 178- 177- با تلخیص  و ویرایش