فرمان اســلام به ظالم و مظلوم
اسلام تنها به ظالم نمى گويد ظلم نكن؛ اسلام به ظالم مى گويد ظلم نكن و بيش از پنجاه درصد، فرمان به ظالم از ظلمها جلوگيرى مى كند، آن نيروى معنوى حاكم بر وجود انسان كه جلو ظلمش را مى گيرد.
اما آيا اسلام به همين قناعت كرده است؟
اسلام فقط آمده به ظالم گفته: اى ظالم! ظلم نكن؟
مگر همه ظالمها مى شنوند؟! خيلى از ظالمها هم هستند كه نمى شنوند. پس ديگر چه مىكند؟ زمينه پذيرش ظلم را هم از ميان مىبرد و به مظلوم مى گويد: اى مظلوم! تن به ظلم دادن نوعى ظلمكردن است، در مقابل ظالم پرخاشگر باش: لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسّوءِ مِنَ الْقَوْلِ الّا مَنْ ظُلِمَ(نساء : ۱۸۴)
قرآن مى گويد بدگويى پشت سر يك مسلمان بد است، از آن بدتر اين است كه انسان وقتى بدگويى مىكند فرياد بكشد و فحش بدهد. ولى همين بد در يك مورد جايز مى شود؛ يعنى بدگويى بكن،فرياد بكش،تظلّم بكن آنجا كه مظلوم واقع شده اى.
على (ع) فرمود:فَوَ الله ما غُزِىَ قَوْمٌ قَطُّ فِى عُقْرِ دارِهِمْ الّا ذَلّوا (نهج البلاغه ،خطبه ۲۷) سوگند به خدا هرگز با قومى در ميان خانه شان جنگ نشده مگر آنكه ذليل و مغلوب گشته اند.
باز على(ع) فرمود:لا يَمْنَعُ الضَّيْمَ الذَّليلُ وَ لا يُدْرَكُ الْحَقُّ الّا بِالْجِدِّ(نهج البلاغه ، خطبه ۲۹)
هرگز آدم زبون نمى تواند با ظلم مبارزه كند و جلو ظلم را بگيرد و هرگز به حق نمى توان رسيد مگر با جديت و كوشش.
* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (نجات و آزادى بشر(پانزده گفتار))
ج25، صص: 178- 177- با تلخیص و ویرایش