این تحلیل را وب‌سایت آمریکایی المانیتور منتشر کرد و نوشت: جمهوری اسلامی اکنون هم فرآیند سازگاری دوباره‌ای را پشت‌سر خواهد گذاشت که با سقوط ‌بالگرد و کشته شدن رئیس‌جمهوری و وزیر خارجه‌اش آغاز شده است.

اشتباه است که درگذشت ناگهانی رئیسی را به عنوان یک گسست مهم در پویش‌های سیاسی ایران قلمداد کنیم. در عوض، جمهوری اسلامی بدون تغییر‌های انبوه سیاسی، از یک فرآیند سازگاری گذر خواهد کرد. پرسش این است که با توجه به واقعیات، این فرآیند چه مفهوم و پیامدی برای سیاست‌های داخلی، روابط منطقه‌ای و سیاست خارجی کشور خواهد داشت.

یکی از جنبه‌های حکومت آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر انقلاب ایران، در این 35 سال این بوده که هرگز نشانه‌ای از ضعف یا آسیب‌پذیری نشان ندهد، بنابراین فرآیند انتقالی که قانون اساسی معین می‌کند، به آرامی انجام خواهد شد. تا به اینجا، نشانه‌های نیرومندی وجود دارد که این امر تحقق خواهد یافت. در بازار آزاد مبادله ارز، نرخ برابری ریال ایران در برابر دلار، در روز نوزدهم مه یعنی روز حادثه، بالاتر از شصت‌ویک هزار تومان بود، حال آنکه روز 22 مه، به حدود 57هزار و سیصد تومان کاهش یافت. شاید این کاهش را بتوان به تدابیر بانک مرکزی ایران نسبت داد اما نشان داد که چندان نگرانی داخلی‌ای وجود ندارد.

هنگامی که رئیسی در سال 2021 به ریاست‌جمهوری رسید، بسیاری از تحلیلگران محافظه‌کار، با توجه به سلطه نیروهای محافظه‌کار و تندرو بر بخش‌های کلیدی قدرت، دوره‌ای از ثبات را پیش‌بینی کردند. اما در این چند ماه گذشته، به ویژه در آستانه انتخابات مجلس، روشن شد که در اردوگاه محافظه‌کاران، دستورکارها و برنامه‌های رقیبِ متعددی جریان دارد. انتظار می‌رود که سیاست منطقه‌ایِ روابط نزدیک با همسایگان مجاور ادامه یابد و بازیگران منطقه‌ای هم از فرصتِ رخدادهای اخیر برای نشان دادن پایبندی خود به روابط بهتر با تهران استفاده کرده‌اند. در آینده نزدیک، تغییر عمده‌ای در دیگر سرفصل‌های سیاست خارجی همچون روابط ایران- آمریکا رخ نخواهد داد، هرچند همان‌طور که در گذشته دیده‌ایم، یک دولت میانه‌رو، بیشتر مورد پذیرش طرف‌های غربی خواهد بود.