سرویس ورزشی-

باز هم اتفاقی در ورزش و ورزشگاه‌های ما رخ داد که موجب شد مسئولان به یاد مسئله مهم و حیاتی «فرهنگ» بیفتند. وزیر ورزش به فدراسیون فوتبال اولتیماتوم داد، نشست کارگروه فرهنگی در وزارتخانه تشکیل شد، رسانه‌ها علیه شرایط و وضعیت فرهنگی و اخلاقی حاکم بر ورزش سخن گفتند، باشگاه‌های فرهنگی(!) ورزشی علیه یکدیگر بیانیه صادر کردند و...

هر کدام از واکنش‌ها و تحلیل‌ها البته جای پرداختن و بررسی جداگانه دارد و هیچ بعید نیست که هر یک با خود رگه‌هایی از واقعیت هم داشته باشد. ما در این‌جا قصد ورود به این مسائل را نداریم و فقط می‌خواهیم حرف قدیمی و آشنای خود را یک بار دیگر تکرار کنیم و آن هم این است که: باور کنیم و بیش از همه‌، مسئولان محترم ورزش باور کنند که «ورزش ما بیمار است و تا اقدامات درمانی شروع نشود، محال است مشکلات فرهنگی و فنی آن حل شود». 

خوانندگان عزیز و مخاطبان محترم نیک می‌دانند که یکی از حرف‌های تکراری و همیشگی ما آن بوده که «ورزش از سوی کسانی که باید، جدی گرفته نشده است». دلیل ما هم برای طرح این ادعای نه چندان خوشایند این است که «موضوع مهم و حیاتی فرهنگ در ورزش جدی گرفته نشده است».

هر کار اساسی و ریشه‌ای و اصولی از فرهنگ آغاز می‌شود. فرهنگ‌، ‌ام‌المسائل است. تا مسئله فرهنگ حل نشود، محال است که هیچ مسئله دیگری حل شود. اگر مسئولان ورزش از حرف و شعار عبور کنند و نقش فرهنگ را در ورزش و سلامت و پیشرفت آن جدی بگیرند و در حد توان و وسع خود به موضوع فرهنگ بپردازند و ضمن راندن فرصت‌طلب‌های بی‌سواد و ناآگاه‌، اهل فن و متخصصان واقعی را به میدان مشاورت و برنامه‌ریزی بخوانند، حتما شاهد شرایطی خیلی بهتر از اینی که هست، خواهیم بود...