بعضی از دوستان میرزای شیرازی گفتند: ما نامه‌ای خدمت ایشان نوشتیم و از ایشان برای یک ملایی که در یکی از شهرستان‌ها بوده است، تأیید خواستیم. مرتب نامه به ایشان نوشتیم که فلان شخص در این شهر مردی است خیلی عالم، در این حد عالم است، مجتهد است و خیلی هم باتقوا، شما ایشان را تأیید کنید. می‌گوید: ما نامه نوشتیم، میرزا جواب نداد. بار دیگر نامه نوشتیم، باز میرزا جواب نداد. تا بالاخره آن کسی که این‌همه او را تأیید می‌کرده می‌رود سامره که چرا میرزا جواب نداد؟ رفت و گفت: آقا! چرا ما هر چه برای این آقا تأیید خواستیم شما تأیید نکردید؟ میرزا فرمود: تو همواره در نامه‌هایت نوشتی که این چقدر عالم است و چقدر باتقواست، در یک نامه‌ات ننوشتی که عقلش در چه حدی است؟ 

من نمی‌توانم کسی را فقط به دلیل علم و تقوا تأیید کنم درصورتی‌که برای من محرز نیست که از نظر عقل و تدبیر و هوشیاری و درک شرایط زمان و درک و شناخت مردم در چه حدی است. بسیار خوب، آدم عالم و باتقوا برای خودش آدم خوبی است، اما من نمی‌توانم مقدّرات اسلامی مردم را در دست کسی بدهم که عقلش برای من محرز نیست.

* استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۸، صص۱۵۰-۱۴۸ 

(با تلخیص)