یکی از اصحاب پیامبر اکرم(ص) برای رهایی از فقر خانوادگی خود به سراغ آن حضرت رفت و قبل از آنکه حرفی بزند، پیامبر(ص) فرمود: هرکس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک می‌کنیم، ولی اگر بی‌نیازی ورزد و دست حاجت پیش مخلوقی دراز نکند، خدا او را بی‌نیاز می‌کند. دوبار دیگر به پیامبر(ص) مراجعه کرد و همان سخن را شنید. فکری کرد و رفت تیشه‌ای عاریه گرفت و به صحرا رفت، هیزمی جمع کرد و فروخت و این کار را ادامه داد تا تدریجاً توانست لوازم کار را بخرد. پس از مدتی صاحب سرمایه و خادمانی شد. روزی پیامبر(ص) را دید که با تبسم همان جمله را تکرار نمود.(1)

ــــــــــــــــــــــــــــ

1- الکافی، ج2، ص139