پاسدار شهید علی صافی فرزند مهدیقلی، سال ۱۳۴۴ متولد شد و ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ در منطقه عملیاتی دجله به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر پاک این شهید در زادگاهش نجف‌آباد به ‌خاک سپرده شده است. 
شهید صافی آرزوی شهادت داشت و می‌گفت: دوست دارم و همیشه آرزویم این بوده که لباس رزمم کفنم باشد و با همان لباس به دیدار خدا بروم و با خدای خود ملاقات کنم. او از ابتدای جوانی خیلی با ایمان و خوش‌اخلاق و خوش‌برخورد بود و همیشه نمازهایش را سروقت می‌خواند. شهید علی صافی آن‌قدر زیبا نماز می‌خواند که مادرش به او می‌گفت که اگر من فوت کردم نمازهای من را تو بخوان. شهید همیشه به خواهر و برادرانش توصیه می‌کرد: نمازهایتان را به جماعت بخوانید و امر به معروف و نهی از منکر کنید و حتما به نماز جمعه بروید. 
همچنین در وصیت‌نامه شهید علی صافی می‌خوانیم: «من هرچند بارها قلم را روی صفحه لغزانده‌ام و وصیت کرده‌ام ولی توفیق شهادت نصیبم نشد و باز با بدن سالم از معرکه بازگشتم ولی اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم و در بین مرگ و زندگی قرار گرفته‌ام از قدرت و مرحمت نامتناهی خدا می‌خواهم که این بار فیض عظیم شهادت را نصیبم گرداند ان‌شاءالله. اگر شهادت نصیبم شد آن روز بی‌تابی نکنید بلکه نقل و شیرینی تقسیم کنید و خانه را چراغانی کنید و شاد باشید و دائم با یاد خدا خود را تسکین دهید دوست دارم جنازه‌ام به روی خاک‌های تفتیده و گرم بماند تا قطرات خونم گواه مظلومیتم باشد.»