سرویس خارجی-

دو سه سال پیش بود که «فرانسوا بورگا»، متفکر فرانسوی، گفته بود اسلام‌هراسی در فرانسه مختص یک حزب خاص نیست و همه دولت‌ها آن را رواج می‌دهند. این پژوهشگر ارشد مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه گفته بود: «پدیده اسلام‌هراسی در فرانسه و اروپا به سطوح خطرناکی رسیده است و اگر در گذشته مختص راست افراطی بود، امروزه همه دولت‌ها آن را رواج می‌دهند و در واقع تبدیل به یک پدیده دولتی شده است.» طی سال‌های اخیر کشور فرانسه سیاست محدود کردن آزادی‌های مسلمانان را دنبال می‌‌کند که همین امر باعث تضعیف حقوق مسلمانان شده است، حتی مساجد در فرانسه نیز از این سیاست دولتی در امان نمانده‌اند و برخی از مساجد، تحت نظر قرار گرفته و یا حتی تعطیل می‌شوند. البته نگاهی به گذشته حاکی از سابقه طولانی‌تر این‌گونه اعمال محدودیت‌ها برای مسلمانان فرانسوی است و مسلمانان این کشور به عنوان بزرگ‌ترین جامعه اسلامی اروپا از نخستین سال‌های ۲۰۰۰ میلادی با قوانین سختگیرانه‌ای در مورد حجاب اسلامی مواجه شدند.
فرانسه با بیشترین جمعیت مسلمان در میان کشورهای اروپایی، در طول دهه‌ها و به ویژه سال‌های اخیر همواره شاهد اعمال تبعیض و محدودیت‌های دینی برای مسلمانان بوده و در تازه‌ترین اقدام پوشیدن عبا (لباس مخصوص زنان مسلمان در کشورهای عربی) را در مدارس ممنوع کرده است. ممنوعیت بحث‌برانگیز استفاده از حجاب مشاجره‌ها زیادی را میان موافقان و مخالفان این قانون در فرانسه به راه انداخته است. موافقان این قانون مدعی هستند که این ممنوعیت، کشور را از افراطی‌گرایی برحذر می‌دارد و مخالفان آن نیز می‌گویند که هدفی که در پس پرده این قانون نهفته است، گسترش حس اسلام‌هراسی و ایجاد خصومت علیه مسلمانان فرانسه است. حالا باید ببینیم که نتیجه این سیاست‌ها چیست؟ روزنامه فرانسوی لوموند عنوان کرده است که روزبه‌روز تعداد بیشتری از فرانسوی‌های مسلمان که دارای جایگاه مناسبی در جامعه هستند (به‌ویژه کارمندان دولت و بانک) به مهاجرت و ترک فرانسه در مواجهه با موج «اسلام‌هراسی» فکر می‌کنند. این روزنامه فرانسوی با تعدادی از این افراد که هیچ‌وقت همدیگر را ندیده‌اند مصاحبه کرده و دریافته است که این فرانسویان از واژگان و کلمات مشابهی استفاده می‌کنند.
لوموند می‌نویسد: «آنها یکدیگر را نمی‌شناسند و هرگز همدیگر را ملاقات نکرده‌اند. با این‌ حال کلمات یکسان هستند، احساسات مشترک، ناراحتی، درماندگی، تلخی، عصبانیت، غم و اندوه. چه ۳۰ساله باشند و چه ۷۰ساله. کارمند بانک، کارگزار خدمات عمومی، مهندس، استاد یا هنرمند، آن‌طور که می‌گویند، شهروندان فرانسوی با دین اسلام یا نژاد عربی دارای جایگاه برابری در جامعه نیستند.» همه نام‌ها تغییر کرده‌اند، هیچ‌یک از شاهدان حاضر به صحبت آشکار نشدند. آنها از مشکلات بالقوه بسیار زیاد می‌ترسند. آنها متقاعد شده‌اند که مقامات دولتی، بسیاری از رسانه‌ها و بخشی از افکار عمومی هر سال نسبت به آنها سخت‌گیرتر می‌شوند. همگی سخنان سیاسی- رسانه‌ای «غیرقابل‌تحمل» نسبت به مسلمانان، فضای «تنفس‌ناپذیر، خفقان‌آور» و «سختگیری مقامات دولتی» نسبت به آنها را محکوم می‌کنند. ایسنا به نقل از لوموند نوشت که تعیین کمیت این پدیده [مهاجرت مسلمانان فرانسوی از این کشور] بسیار دشوار است، اما مسلم است که در سال‌های اخیر تعداد خروج‌ها از فرانسه به هزاران و شاید حتی ده‌ها هزار نفر رسیده است. لومند در پایان نوشت: «امروز فقط کسانی می‌توانند تصمیم به ترک فرانسه بگیرند که دارای امکانات هستند. فرانسه در حال از دست‌دادن استعدادهای زیادی است که خود آموزش داده است.»
گفتنی است، یکشنبه همین هفته (2 اردیبهشت) بود که چندین هزار تن در پاریس علیه نژادپرستی، اسلام‌هراسی و همچنین با هدف محکوم کردن خشونت‌های پلیس راهپیمایی کردند. «یاسا بلخوجا»، یکی از هماهنگ‌کنندگان این تظاهرات به رسانه‌ها گفته بود: «خشونت‌های پلیسی از جدی‌ترین خشونت‌هایی است که بر کودکان ما، همسایه‌ها، کودکان فقیر، سیاه‌پوستان یا عرب‌ها تأثیر می‌گذارند.»