امام علی(ع): به رگ‌های درونی انسان پاره‌ گوشتی آویخته که شگرف‌ترین اعضای درونی او است و آن قلب است. که چیزهایی از حکمت ‌ و چیزهایی متفاوت با آن در او وجود دارد. پس اگر در دل امیدی پدید آید، طمع آن را خوار گرداند، و اگر طمع بر آن هجوم آورد، حرص آن را تباه سازد و اگر ناامیدی بر آن چیره شود، تاسف خوردن آن را از پای درآورد.

نهج‌البلاغه- حکمت 108