ژان پیر فیلیو، استاد علوم سیاسی در روزنامه لومنود نوشت: اسرائیل به همان راهی می‌رود که آمریکا در عراق رفت. آمریکا بعد از اشغال عراق مورد انتقاد و سرزنش قرار گرفت. اسرائیل نیز با ورود به جنگ غزه، بدون اندیشیدن به فردا، حمایت‌های بین‌المللی  را از دست خواهد داد. روزنامۀ لوموند در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۲٠٠۱، برای ابراز همدردی با ایالات متحده تیتر زده بود: «ما همه آمریکایی هستیم.» همین نوع واکنش‌ها بعد از حملۀ حماس مشاهده شد. اما در هر دو مورد، جنگی که به آمریکا و اسرائیل تحمیل شد، رفته‌رفته به جنگی اختیاری تبدیل شد که به خاطر مقتضیات ایدئولوژیک ادامه یافت. این دگرگونی در مورد آمریکا بسیار تدریجی بود. یک سال بعد از حمله، آمریکا با شعار «جنگ فراگیر علیه تروریسم» به خیال فتح عراق افتاد و صدام حسین را به بهانۀ تصاحب سلاح‌های کشتار جمعی هدف گرفت. واشنگتن تصور می‌کرد که از این طریق، ترکیب سیاسی تمامی منطقه را تغییر خواهد داد و «خاورمیانۀ بزرگ» را پایه‌ریزی خواهد کرد. حرکت آمریکا با مخالفت کشورهایی چون فرانسه و آلمان مواجه گشت و در نهایت واشنگتن بدون تأیید سازمان ملل و به تنهائی به جنگ عراق رفت. ادامۀ ماجرا را همه می‌دانند. سقوط سریع صدام، فقدان هرنوع سلاح کشتار جمعی در عراق و ازهم‌ پاشیدگی این کشور که به پایگاهی محکم برای تروریسم بین‌الملل تبدیل شد.

در مورد اسرائیل، عبور از جنگ تحمیلی به جنگ خودخواسته بسیار سریع انجام گرفت. یکی از دلایل، فرصت‌طلبی بنیامین نتانیاهو و البته نگرش ایدئولوژیک اوست. نتانیاهو خواهان ادامۀ جنگ است تا همچنان رهبر باقی بماند و گرفتار پرونده‌های قضائی نشود.

بر خلاف آمریکا که در سال ۲٠٠۱ به فکر جلب همکاری بخشی از نیروهای افغان بود، اسرائیل در سال ۲٠۲۳ کوچک‌ترین تلاشی نکرد تا حداقل تأیید بخشی از فلسطینی‌ها را برای سرکوب حماس به دست آورد. بدین ترتیب، حملۀ اسرائیل به غزه به نفع فلسطینیان اسلام‌گرا تمام شد، بخصوص که نتانیاهو حتی احتمال بازگشت تشکیلات خودگردان به غزه را مطلقاً رد می‌کند.

اصرار نتانیاهو در نیندیشیدن به «روز بعد از جنگ» احتمالاً همان پیامدهای فاجعه‌باری را خواهد داشت که یکدندگی‌های آمریکا در عراق سال ۲٠٠۳. عدم دوراندیشی و نوع رفتار آمریکا در عراق، سلسله جنگ‌های بی‌پایانی را به دنبال داشت که برای ایالات متحده، بعد از زیان‌ها و تلفات سنگین، سرانجام با فتح دوبارۀ کابل توسط طالبان در سال ۲٠۲۱ پایان یافت. اما آمریکا دارای منابع و ذخائر عظیمی است که اسرائیل برای پرداخت بهای اشتباهاتش در اختیار ندارد.

همان‌طور که دوستان واقعی ایالات متحده آمریکا در سال ۲٠٠۳ به این کشور هشدار دادند و واشنگتن را از دیوانگی اشغال عراق برحذر داشتند، دوستان حقیقی اسرائیل نیز باید امروز او را از ادامۀ روند ویران‌گر جنگ برحذر دارند.