وزارت ورزش و جوانان با رویه‌ای کند در حال تعیین تکلیف وضعیت فدراسیون‌های ورزشی‌ای است که باید مجامع انتخاباتی خود را برگزار کنند.
تعیین تکلیف وضعیت فدراسیون‌های ورزشی از جمله مهم‌ترین مسائل ورزش کشور است و تعداد فدراسیون‌هایی که این روزها تحت سرپرستی اداره می‌شوند یا حتی سرپرست ندارند بیش از انگشتان دو دست شده است. وزارت ورزش و جوانان روند کندی را در این خصوص دنبال می‌کند و برخی فدراسیون‌ها ماه‌های طولانی است که در بلاتکلیفی به سر می‌برند و مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار آن‌ها است. در این شرایط این سؤال به‌وجود می‌آید که معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش چرا اجازه داده تا کارها با این همه تاخیر پیش رود و تعداد فدراسیون‌های بدون رئیس به ۱۴ برسد که البته حدود نیمی از آنها هم رشته‌های المپیکی را در خود جای داده‌اند.
فدراسیون والیبال (بدون رئیس و سرپرست)، فدراسیون سوارکاری (۱۷ ماه بدون رئیس)، فدراسیون چوگان (۵ ماه بدون رئیس)، فدراسیون انجمن‌های ورزشی (۱۰ ماه بدون رئیس)، فدراسیون دو و میدانی (۷ ماه بدون رئیس)، فدراسیون ترای اتلون (۸ ماه بدون رئیس)، فدراسیون کونگ‌فو (یک‌سال بدون رئیس)، فدراسیون شطرنج (۶ ماه بدون رئیس)، فدراسیون بولینگ و بیلیارد (۱۴ ماه بدون رئیس)، فدراسیون راگبی (۵ ماه بدون رئیس)، فدراسیون آمادگی جسمانی ۱۵ ماه بدون رئیس، فدراسیون ورزش کارگری (۹ ماه بدون رئیس)، فدراسیون بادبانی (یک‌سال بدون رئیس)، فدراسیون ورزش‌های دریایی و ساحلی (یک‌سال بدون رئیس)، دو شغله شدن رئیس فدراسیون ورزش‌های جانبازان و توان‌یابان؛ فدراسیون‌هایی هستند که رئیس ندارند و بلاتکلیف هستند.