«محمدامیر خوش‌صحبتان» دوست و همکار عزیز سابقمان در سرویس معارف کیهان شامگاه دوشنبه هنگام بازگشت از سفر زیارتی مشهد به همراه پدر بزرگوارش بر اثر تصادف پر کشید. باورش خیلی سخت است. رحمت بی‌کران خداوند حنان و منان بر او باد که در عین باسوادی بسیار متواضع بود. در عین تنومندی، دلی نازک و طبعی لطیف داشت. آکنده از مهر و محبت نسبت به بندگان خدا و به خصوص قشر مستضعف جامعه بود. همچون استادش مرحوم علامه «محمدرضا حکیمی» به بیت‌المال، عدالت و مسئله فقر بسیار حساس بود. خود عالمی عامل بود. بسیار ساده زیست و دست به خیر بود. محله‌های مستضعف‌‌نشین جنوب تهران او را به خوبی می‌شناختند. تهیه ارزاق، جهیزیه عروس، وسایل و لوازم ضروری خانه برای خانواده‌های فقیر بخش اصلی زندگی او را تشکیل می‌داد. رحمت و رضوان خداوند بر او باد که هر کجا کار می‌کرد قبل از این که حقوقی بگیرد، نگران این بود که مبادا بیشتر از کاری که انجام داده مبلغی را دریافت کرده باشد. لذا همیشه بخشی از حقوقش را بازمی‌گرداند. صفتی که در زمانه ما بسیار کم پیدا می‌شود. خداوند او و پدر بزرگوارش را که چنین پسری را تربیت و به جامعه تحویل داده بود قرین رحمت خود کند و با اهل بیت عصمت و طهارت محشور گرداند ان‌شاءالله.
روزنامه کیهان درگذشت او را به خانواده‌اش تسلیت و برای آنها از حضرت حق، صبری جزیل مسئلت می‌کند.