بیانیهای متفاوت (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
حتما علاقهمندان به فوتبال هم این بیانیه را دیده و خواندهاند. ما هم نمیخواهیم خط به خط به آن بپردازیم. فقط هم حیفمان آمد و هم دور از انصاف دیدیم که از کنار این بیانیه و موضعگیری سپاهان سرسری و بدون کوچکترین اشارهای عبور کنیم. پیش از هر چیز خوب است به این نکته اشاره کنیم که سپاهان میتوانست اصلا این بیانیه را صادر نکند و یا اگر هم صادر میکند به جای متن منتشر شده و موضع اتخاذ شده، به سبک و سیاق بیانیههایی که در سالهای اخیر در فوتبال ما منتشر میشود، بنا را بگذارد بر طلبکاری از زمین و آسمان و اتهامزنی به زید و عمرو و مظلومنمایی و «فقط من خوبم!» و متلک اندازی و... اما بیانیه سپاهان کاملا برخلاف این روش نامیمون و خودخواهانه بود.
آنان ضمن انتقاد از نحوه رفتار کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره رای بازی با الاتحاد عربستان، از تلاشهای رئیس فدراسیون فوتبال برای کاستن از مشکلات به وجود آمده برای تیم اصفهانی و پیشگیری از افزایش آن، همچنین از جهد و سعی مسئولان ورزشگاه آزادی و خدمات پرسنل خدوم آن تشکر کرده بودند.
در بخش بعدی این بیانیه، اصفهانیها از همراهی هواداران باغیرت نساجی مازندران با تماشاگران سپاهان در حمایت از نماینده فوتبال ایران تقدیر کرده بودند. حضور سازنده و روحیه بخش رئیس فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی در اردوی تیم سپاهان موضوع دیگری بود که به آن اشاره شده و از این افراد تقدیر و تشکر به عمل آمده بود. همدلی هواداران در ورزشگاه با پرچمهای نساجی و سپاهان موضوعی بود که ظاهرا خیلی به دل مردان «دیار نصف جهان» نشسته چرا که باشگاه سپاهان بر آن تاکید کرده بود و بالاخره عذرخواهی از رئیس فدراسیون فوتبال به خاطر رفتار و شعارهای معدودی تماشاگرنما و تشکر و پوزش از هواداران واقعی سپاهان به خاطر فشارها و سختیهایی که اخیرا از جانب بعضی منفعتطلبان و بدخواهان به آنها وارد شده، فراز پایانی این بیانیه بود.
خوب است این را هم اضافه کنیم که تیتر روزنامه ورزشی این باشگاه در صبح روز بازی با پرسپولیس (یکشنبه گذشته) موقر و پسندیده بود و این روزنامه به جای رجزخوانی و تهدید تیم میهمان- با توجه به اتفاقات و درگیریهای چند بازی اخیر- تیتر اصلی خود را به «رقابت در میدان مسابقه و دوستی و پرهیز از کینه و نفرت» اختصاص داده بود که کاری قشنگ و البته درشان باشگاه قدیمی و ریشهداری مثل سپاهان بود. اینکه حالا در زمین مسابقه چه رخ میدهد و... دیگر بحث جداگانهای است.
متاسفانه اکنون «دیری و دوری» است که فرهنگ قدرشناسی و سپاسگزاری و رفاقت و احترام و... در ورزش و فوتبال ما کمرنگ شده و توهین و رجزخوانیهای کینهتوزانه و قدرناشناسی و خودخواهی و منیت و تهمت زدن و بیانصافی به جای آن نشسته و حال همه را چنان گرفته که صغیر و کبیر به جای لذت بردن از فوتبال، از اتفاقات آن مکدر و دلخورند اما اینکه چرا چنین شده و چنین وضعیتی از حیث اخلاق و فرهنگ بر کاروبار ورزشهایی مثل فوتبال حاکم شده، پاسخ مفصل و مطولی دارد که در زمان مناسب به آن نیز خواهیم پرداخت.