حقیقت سعادت، تنها عقل و علم نیست (سلوک عارفانه)

 

عقل استقلالا کارساز نیست، (بلکه) وسیله‌ای است که بتواند انسان را به سعادت برساند. غایت سعادت «التشبه بالمبدأ» است. غایت و نهایت سعادت، خداگونه شدن انسان است، اما عقل (به تنهایی) انسان را خداگونه نمی‌کند. عقل برای این سیر «وسیله و ابزار» است. اگر عقل روی دل، یعنی قلب انسان نقش بگذارد، نقش آن موثر خواهد بود، و الا نقش او بی‌فایده است! چه بسا انسان استدلالات عقلی بکند، ولی در عمل خلاف آنچه استدلال کرده انجام دهد. بنابراین حقیقت سعادت، عقل و علم (به تنهایی) نیست. (1)

____________

1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ج 1، ص 172