قدر این استعدادها را بدانیم (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
در بازی‌های آسیایی که دو هفته پیش تمام شد، ورزش ایران جایگاه هفتم جدول مدال‌ها را به خود اختصاص داد. دیدیم که برای بعضی از رشته‌ها نتایجی چهره بست که سخت موجب امیدواری شد و بیش از هرچیز اثباتگر این سخن و ادعای همیشگی بسیاری از کارشناسان ورزش شد که جوانان ما توان و استعداد رشد و پیشرفت در اکثر رشته‌ها را دارند. اگر قدر آنها دانسته شود، به آنها توجه جدی شود و مدیریت صحیح حاکم باشد، ورزش ایران می‌تواند در این رشته‌ها نیز در مسیر پیشرفت بی‌وقفه و مداوم قرار بگیرد، اگر نه مثل رشته بسکتبال که در دوره‌های قبلی همین بازی‌ها یک تیم مطرح و حاضر در مرحله نهائی و صاحب یکی از مدال‌های سه گانه بود، نه تنها راهی به جمع تیم‌های افتخارآفرین نخواهد داشت که با پسرفت آشکار که حکایت از درون آشفته و مدیریت نابسامان آن دارد، از آینده بدتر از این و نگران‌کننده خود خبر می‌دهد.
مسئولان و مدیران ورزش باید این مسائل، هشدارها و علامات را زیر نظر داشته باشند، جدی بگیرند و منفعل نباشند و دست روی دست نگذارند و کاری بکنند. کاری کنند که بسکتبال- که خود ما درباره وضع و حال آن به ویژه حوزه مدیریتی، در این دو سال اخیر دلسوزانه و کارشناسانه بارها نوشته و هشدار داده‌ایم- و نیز سایر رشته‌ها از این گردابی که به آن گرفتار آمده‌اند رهایی یابند و روش و مسیر رو به آبادی و موفقیت را در پیش بگیرند. جالب است که در واکنش به هشدارهای بی‌وقفه از سوی هیچ مدیر و مقام وزارتی و نظارتی کوچک‌ترین تحرک و اقدامی صورت نگرفته است!
باری، در همین بازی‌های آسیایی اگر رشته‌هایی مثل بسکتبال، تکواندو و تیراندازی نتایج مطابق انتظار کسب نکرد اما در رشته‌هایی مانند شطرنج، پینگ‌پنگ، ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری و... اتفاقات مثبت و نتایج امیدوار‌کننده‌ای چهره بست که واقعا قابل تامل و بررسی است.
این بررسی‌ها و تحلیل‌ها و بحث‌های کارشناسی از یک‌سو و آن کنترل‌ها و نظارت‌ها در ورزش ما باید با جدیت اعمال و انجام شود تا رشته‌هایی که درجا زدن و پسروی را شروع کرده‌اند، بموقع نجات پیدا کنند و اوضاع‌شان نه تنها بدتر از این نشود که به شکل مثبت و رو به جلو متحول شود. این «مو را از ماست کشیدن»ها باید با دقت و قاطعیت، همچنین بدون تعارف و رودربایستی درباره ورزش صورت پذیرد تا رشته‌هایی که علامت مثبت می‌دهند و امیدواری ایجاد می‌کنند به شکلی حسابی و کاملا برنامه‌ریزی شده در مسیر پیشرفت و شکوفا شدن استعدادها و آینده بهتر حرکت کنند.