چه کسانی به وظیفه خود عمل نمی‌کنند؟ (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
دو سه هفته پیش رئیس‌جمهور در مراسم تجلیل از مدال‌آوران گفت: « نباید اجازه داد اقتصاد ورزش به دست جریانات سوداگر و دلال بیفتد تا ورزش را قربانی منافع و سودجویی خود کنند.» در این سخن رئیس‌جمهور یکی دیگر از عوامل منفی و مخل و مزاحم ورزش کاملا معرفی و درواقع بر آن تاکید شده است. جریان دلالی فاسد و باندهایی که به‌خاطر منافع خود مصلحت ورزش را قربانی و سرنوشت و آینده آن را به خطر می‌اندازند، جریان تازه و جدیدالورودی نیست.
این جریانی است که قبلا به قول پیشکسوت فوتبال کشورمان به‌عنوان «خبرنگاران هزار تومانی» معروف بودند و در کنار رسانه‌ها و تیم‌ها و مدیران ورزشی «لفت و لیسی» می‌کردند، اما از دو سه دهه پیش- خاصه با انتشار قارچ‌گونه روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های زرد ورزشی- رشد کرده و فربه شده و با استفاده از ضعف و انفعال بعضی از مدیران بزدل عوضی آمده در ورزش، به جایگاه‌های حساس و مراکز مدیریتی نفوذ کرده و پست‌هایی چون مشاور رسانه‌ای، معاونت فرهنگی، مدیر رسانه‌ای باشگاه‌ها و حتی تیم‌های ملی و... را غصب و تصاحب کردند و کار ورزش را به اینجایی رسانده‌اند که می‌بینیم و از آن زجر می‌کشیم. آنها کار را به‌جایی رسانده‌اند که حالا حتی رئیس‌جمهور هم بخشی از سخنان خود را به این جریانات سوداگر و دلالی اختصاص می‌دهد که ورزش را قربانی زدوبندها و منافع نامشروع و سیری‌ناپذیر خود کرده‌اند.
حرف ما و سؤال بسیاری از اهالی ورزش این است که دیگر چه کسی باید درباره این جریانات مداخله‌گر و باج‌خواه که در قیافه و موقعیت‌های مختلف بلای جان ورزش شده‌اند، هشدار بدهد و اعلام خطر کند تا آنهایی که باید و وظیفه دارند، دست به‌کار شوند و قاطعانه و قانونی، مداخله‌گران را سر جای خود بنشانند؟!
واقعیت این است که در قبال ورزش رفتار درستی در پیش گرفته نشده و حرمت ورزش و احترام اهالی آن رعایت نمی‌شود. هر تازه به دوران رسیده‌ای که به هر وسیله، نفوذ و رخنه‌ای در ورزش کرده، به نفع خود و مطامع و جاه‌طلبی‌ها و منافع پست و حقیر خود، ورزش و مصلحت و آینده آن را به بازی گرفته و از زدن هیچ ضربه‌ای بر پیکر آن ابا و دریغ ندارد.
با این همه می‌بینیم که باز هم ورزشکار ایرانی در میادین بین‌المللی و در همین بازی‌های آسیایی، افتخارآفرینی می‌کند و لبخند شادی بر لبان مردم کشور می‌نشاند. ورزش با همه ناملایمات و ضرباتی که از درون به وسیله مشتی نااهل- البته به لطف وادادگی و عدم برخورد برخی مسئولان و مدیران- دریافت کرده، باز هم می‌تواند در بازی‌های آسیایی آبروداری کند و نام ایران عزیزمان را در رده‌های بالای جدول در جمع کشورهای صاحب ورزش آسیا بنشاند و با درخشش معنی‌دار در بعضی از رشته‌ها- مثل پینگ‌پنگ، ژیمناستیک، شطرنج- از توان بالقوه و ظرفیت بالای خود در رشته‌های مختلف حکایت کند و پیام دهد که بیش از اینها «می‌تواند»، اگر به درستی «مدیریت» شود و اگر سفارشی‌ها دست از سرش بردارند و رهایش کنند و اگر...!