قرآن‌سوزی مجدد در سوئد تحت حمایت پلیس / مردم خشمگین با پلیس درگیر شدند
سرویس خارجی-
هتک حرمت مجدد قرآن کریم در سوئد با حمایت پلیس این کشور، خشم و اعتراضات مردم و مسلمانان این کشور را به‌دنبال داشت که با نیروهای امنیتی درگیر شدند و پلیس سوئد در این اعتراضات ۱۲ نفر را بازداشت کرد.
تیرماه بود یک سوئدیِ عراقی‌الاصل به نام «سلوان مومیکا» (۳۷ ساله) در استکهلم، در نخستین روز تعطیلات عید قربان، با حمایت پلیس این کشور یک نسخه از قرآن مجید را پاره کرد و آن را در مسجد مرکزی این شهر به آتش کشید. این آغاز روندی شد که همچنان ادامه داشته است. در این چند دهه اخیر، اهانت‌هایی به قرآن کریم در گوشه و کنار عالم رخ داده است. هتک حرمت قرآن اخیراً تبدیل به یک رویداد زنجیره‌ای شده است که قلوب مسلمانان و حتی برخی از پیروان ادیان دیگر را جریحه‌دار کرده است. اما گویا دیگر مسلمانان و بسیاری از آزادی‌خواهان این کشور صبرشان تمام شده است. هتک حرمت مکرر قرآن کریم توسط «سلوان مومیکا» و با حمایت پلیس سوئد، خشم مردم در این کشور و همچنین در سراسر کشورهای اسلامی را برانگیخته است. آن‌طور که ایسنا نوشته است، اعتراضات روز یکشنبه در میدان شهر جنوبی «مالمو» سوئد و به‌دنبال اقدام مجدد مومیکا در آتش زدن قرآن رخ داد. پلیس در بیانیه‌ای گفت: «سوزاندن قرآن احساسات مردم را جریحه‌دار کرد و آنها را به خشم آورد و در نهایت به یک اعتراض گسترده و خشونت‌آمیز منجر شد. حدود ۱۰ نفر به‌دلیل اخلال در نظم عمومی و دو نفر دیگر به ظن اغتشاش دستگیر شدند.» البته مسلم است که پلیس توضیح نمی‌دهد که چرا باید مجوز این اقدامات نفرت‌پراکنانه داده شود و دولت این کشور به بهانه «آزادی بیان» مواضع متناقض می‌گیرد. رسانه‌های محلی گزارش دادند که برخی از معترضان به سمت مومیکا سنگ پرتاب کردند. در ویدئوی دیگری، مردی مقابل ماشین پلیسی که مومیکا را از محل انتقال می‌داد، قرار گرفته و سعی دارد آن را متوقف کند. پلیس همچنین اعلام کرد اعتراضات تا ساعت چهار بامداد ادامه داشت. رسانه‌ها می‌گویند در جریان این اعتراضات، شماری از خودروها در مالمو به آتش کشیده شد. این در حالی است که دیپلمات‌های سوئدی در تعداد زیادی از کشورهای اسلامی در اعتراض به مجوز پلیس برای این اقدام موهن، احضار شده‌اند. گفتنی است، شورای حقوق بشر سازمان ملل مستقر در ژنو ۱۲ ژوئیه سال جاری میلادی (۲۱ تیر) هتک حرمت اول این فرد سودایی به قرآن را با وجود آرای مخالف برخی از کشورهای غربی به این قطعنامه محکوم کرد. این قطعنامه که خواستار محکومیت حملاتی است که قرآن را هدف قرار می‌دهد و آنها را اعمال نفرت مذهبی توصیف می‌کند، توسط شورای ۴۷ نفره حقوق بشر سازمان ملل به رأی گذاشته شد. این‌جا باید از خود پرسید که چه چیزی در پسِ این ماجراهای متأسفانه تکرارشونده است؟ شاید هیچ اصل حقوق بشری چون اصل آزادی بیان، مفهومی سیال نداشته باشد. گاهی کوچک‌ترین انتقادات به رژیم آپارتاید اسرائیل مصداق یهودی‌ستیزی و نژادپرستی قرار می‌گیرد از ذیل عنوان آزادی بیان خارج و محکوم می‌شود و گاهی نیز نفرت‌پراکنیِ خشونت‌آمیز نسبت به مقدساتِ پیروان یک دین (به‌ویژه اسلام) مصداق آزادی بیان قرار می‌گیرد! در خاطر نگارنده این سطور هست که مجری مشهور فرانسوی در یکی از برنامه‌های خود می‌گفت من دوست دارم که به مسیح(ع) یا پیامبر اسلام(ص) توهین کنم- العیاذ بالله- و به هیچ‌کس هم مربوط نیست و کسی حق این را ندارد معترض به من شود! همین مجری در برنامه دیگری، کمدینی را که با زبان عبری شوخی کرده بود هدف حملات خود قرار داد و او را یک یهودستیز نژادپرست خواند! البته بحث سر یک مجری مشهور نیست، این مجری درواقع فکر حاکم در جریان اصلی رسانه‌های غربی و سیاست‌گذاران غربی را نمایندگی می‌کند. از این‌رو، به نظر می‌رسد آزادی بیان درواقع با منافع و گرایش‌های سیاسی بازتعریف و اجرا می‌شود. درواقع آزادی بیان اصلی حقوقی نیست، بلکه مفهومی سیاسی است.