یادی از شهید اللهوردی نعیمی
امدادگر داوطلب (حدیث دشت عشق)
شهید اللهوردی نعیمی، سوم فروردین سال 1349 در روستای قپچاق بخش مرحمتآباد(چهار برج) میاندوآب استان آذربایجان غربی دیده به جهان گشود، از همان کودکی به کار کشاورزی، قالیبافی مشغول شد و از نعمت سواد محروم بود تا اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به طور شبانه شروع به درس خواندن کرد و تا پنجم ابتدایی ادامه تحصیل داد. جوانی با اراده و مصمم بود زیرا هر کاری را که میخواست با اراده قوی آن را انجام میداد، بعد از حمله رژِیم بعث و آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آرام و قرار نداشت و قلبش با آروزی رفتن به جبهه میتپید، تا اینکه با جلب نظر خانواده در تاریخ 16 بهمن سال 1366 به جبهههای حق علیه باطل میرود. بعد از آموزش نظامی به خط مقدم جبهه اعزام شده و در منطقه ماووت عراق به نبرد با دشمن بعثی میپردازد که بعد از حدود 3 ماه حضور مداوم در جبهه در تاریخ 21 اردیبهشت سال 1367 در منطقه ارتفاعات قوجار ماووت عراق هنگام حمل رزمندگان مجروح با اصابت ترکش در سن 18 سالگی به آرزوی دیرینه خود یعنی به شهادت در راه خدا نائل میشود و پیکر پاکش در گلزار شهدای روستای قپچاق آرام میگیرد. یکی از همرزمان شهید اللهوردی نعیمی درباره نحوه شهادتش میگوید: «او قبل از شهادت در رسته دیگری مشغول خدمت بود که گروه امداد از آنها کمک میخواهد، شهید نعیمی داوطلبانه به کمک امدادگرها میرود و چندین بار مجروحین را با برانکارد به آمبولانس انتقال میدهد تا اینکه خمپاره در کنار او به زمین میافتد و بر اثر اصابت ترکش به فیض شهادت نائل میشود.»