سرویس خارجی-

روزنامه دیلی‌تلگراف در گزارشی از کشتی در حال غرق شدنِ اروپا نوشت و تأکید کرد که اتحادیه اروپا از بسیاری جهات بدتر از آمریکا شده است و انگلیس هم از این سرنوشت راه فراری ندارد.

«آلن اسکد»، استاد بازنشسته تاریخ بین‌الملل دانشکده علوم سیاسی و اقتصاد لندن، که آخرین کتابش «پرونده بریگزیت» نام دارد، در مطلبی برای روزنامه دیلی‌تلگراف انگلیس نوشت: «نیکولاس بوزو، روزنامه‌نگار فرانسوی می‌گوید که ماه گذشته مقاله روزنامه وال‌استریت‌ژورنال باعث ایجاد احساساتی در اروپا شد. او سپس برای مجله فرانسوی اکسپرس، در رد آن مطلبی نوشت. در آن نشریه آمریکایی، تام فرلس گفته بود که اروپایی‌ها همین‌طور فقیرتر و آمریکایی‌ها همین‌طور غنی‌تر می‌شوند.» این استاد تاریخ نوشت، افسوس که «نیکولاس بوزو» فقط می‌توانست با داده‌های ارائه شده توسط «تام فرلس» مخالفت کند، که به گفته او، به جای ارقام تولید ناخالص داخلی، باید از آمار قدرت خرید سرانه استفاده می‌کرد. سپس می‌توانست بنویسد که اگر روندهای کنونی تداوم داشته باشد، اتحادیه اروپا در سال ۲۰۵۰ از باشگاه کشورهای ثروتمند خارج می‌شود، نه در سال ۲۰۳۵ که تام فرلس گفت بود! و این یعنی اصل مطلب، یعنی فقیر شدن اروپا، انکار ناپذیر است.

تقریباً همزمان با انتشار مقاله بوزو، «اندرو نیل»، روزنامه‌نگار تحلیلی از ثروت اروپا نوشت. از جمله نکاتی که او به آن اشاره کرد، این بود که پانزده سال پیش تولید ناخالص داخلی منطقه یورو حدود ۱۴ تریلیون دلار بود، در حالی‌که برای ایالات متحده اندکی بیشتر بود. امروز تولید ناخالص داخلی منطقه یورو زیر ۱۵ تریلیون دلار است، در حالی که برای ایالات متحده به ۲۵ تریلیون دلار رسیده یعنی ۶۰ درصد بزرگ‌تر از منطقه یورو. نتیجه این شده که در حال حاضر یک کشور اروپایی از هر ایالت در آمریکا به‌جز می‌سی‌سی‌پی و آیداهو فقیرتر است. با این حال، اهالی می‌سی‌سی‌پی با درآمد سالانه ۵۰ هزار دلار وضع بهتری نسبت به فرانسوی‌ها دارند. مقاله اندرو نیل از آمارهای فراوانی استفاده می‌کند تا نشان دهد که اتحادیه اروپا از بسیاری جهات چقدر بدتر از آمریکا است. البته گفتنی است، تمام این گزارش‌ها در مقایسه با اقتصاد آمریکا آمده است که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان در حال افول است. آلن اسکد همچنین نوشت: «متأسفانه برای ما، بریتانیا بیشتر شبیه اروپاست تا آمریکا؛ دارای مالیات بیش از حد، مقررات بیش از حد و فاقد هرگونه برنامه استراتژیک برای رشد. ما همچنین ویژگی مشترک دیگری با اتحادیه اروپا داریم؛ فلج یا رکود سیاسی.» مطالب مجلات و روزنامه‌ها مملو از، ازهم پاشیدگی سیاسی در اروپا هستند؛ فقدان نتیجه روشن برای انتخابات پارلمانی اسپانیا، احیای مجدد حزب آلترناتیو برای آلمان، دودستگی سمی میان چپ و راست‌ها در فرانسه، نفوذ فزاینده اداری احزاب افراطی، سقوط ائتلاف حکومتی در هلند. همچنین مساله افزایش نرخ بهره بانک مرکزی اروپا و تفرقه در داخل اتحادیه اروپا بر سر سیاست مهاجرتی و امور دفاعی وجود دارد. در همین حال، همین نوع از هم پاشیدگی در انگلیس هم مشهود است؛ دولتی که تنها در نام محافظه‌کار است و اکنون به ژست‌های سیاسی در مورد مسائل محیط‌ زیستی تنزل یافته و چشم‌انداز نرخ بهره بیشتر از سمت بانک ورشکسته انگلستان افزایش می‌یابد. آلن اسکد در پایان نوشت که آن‌ها [آمریکایی] برای ما وقت ندارند؛ دموکرات‌ها می‌خواهند دونالد ترامپ را زندانی کنند و جمهوری‌خواهان می‌خواهند درباره جو بایدن تحقیق کنند. بنابراین جهان غرب، در حساس‌ترین زمان از نظر ژئوپلیتیکی، در هیچ‌جا مدیریت و رهبری ندارد. در عوض ما به‌ هم‌ریختگی و از هم پاشیدگی داریم.»

گفتنی است، رشد اقتصادی از مهم‌ترین مؤلفه‌های قدرت در نظم جدیدِ جهانی است. دیر نخواهد بود که از ۵ کشور اول اقتصاد جهان، ۴ کشور آسیایی باشند و این یعنی یکی از نشانه‌های افول آمریکا. آمریکایی که رشد GDP چین در ۲۰۲۴ آن را پشت سر خواهد گذاشت. اقتصاد چین توانسته است با تصاحب سهم بالاتری از تولید ناخالص اقتصادی دنیا، همراه با افزایش سطح صادرات خود به کشورهای مختلف و پشت سر گذاشتن آمریکا و نیز ایجاد کسری تجاری شدید برای اقتصاد آمریکا، تأثیر زیادی بر کاهش سهم اقتصاد آمریکا از اقتصاد جهانی داشته باشد. حالا اروپایی که اوضاعش از آمریکا بدتر خواهد بود که دیگر جای خود دارد!