اصبغ بن نباته نقل می‌کند که درمسجدکوفه، امیرالمؤمنین علی (ع) برای ما سخنرانی می‌کرد نخست ستایش خدای بزرگ را گفت؛ و فرمود: ای مردم! از من سؤال کنید که درسینه من دانش بسیاری است.
در این هنگام «ابن کوا» سردسته گروه گمراه خوارج برخاست و از امام پرسید: از جایی که شما ایستاده‌اید تا عرش خدا چقدر فاصله است؟ امام فرمود:... ای پسرکوا: برای یادگیری بپرس نه برای مچ‌گیری.
فاصله جای پای من تا عرش پروردگارم به این اندازه است که گویند با اخلاص بگوید:«لااله الاالله»
«ابن کوا» پرسید: ای امیرالمومنان! اگر کسی بگوید:لااله الا الله» پاداشش چیست؟
امام فرمود: هرکس از سراخلاص بگوید:«لااله الاالله» گناهانش زدوده می‌شود، همان طوری که حرف سیاه از پوست سفید زدوده می‌شود. اگر دوباره از سراخلاص بگوید، درهای آسمان‌ها و صفوف فرشتگان را می‌شکافد (جمله لااله‌الاالله) تا جایی که فرشتگان به یکدیگر می‌گویند: برای عظمت خدا خشوع کنید، و اگر سه بار از سراخلاص بگوید (لااله‌الا‌الله)در برابر عرش خدا بی‌تابی می‌کند. پس خداوند بزرگ می‌فرماید: آرام باش به عزت و جلالم سوگند. گوینده تو را با وجود همه گناهانش می‌آمرزم، سپس امام آیه 10 سوره فاطر را تلاوت فرمود: گفتار پاک به سوی او بالا می‌رود وکردار نیک آن را بالا می‌برد.
یعنی اگر کردارش نیک باشد، گفته وسخن او بالا می‌رود.
____________________________
1- بحارالانوار، ج 93، ص 198