عربستان و مزدوری نظام سلطه (نگاه)
نظام وهابی‌مسلک عربستان از همان بدو پیدایش که با دسیسه روباه پیر بر سر کار آمد نشان داده که به‌عنوان یکی از نوکران و مواجب‌بگیران نظام سلطه هر جا که لازم باشد برای دم تکان دادن برای صاحبان خویش آماده و حاضر است. از تخریب بقاع متبرکه در سرزمین وحی تا هتک‌حرمت حرم امن الهی. از پرورش مفتی‌هایی که فتاوای ایشان جز بدعت در دین و یا به تمسخر کشاندن دین اسلام چیزی دربر ندارد تا پرورش و صادرات تروریست‌هایی که جنود شیطان هستند و برهم زننده امنیت و آرامش منطقه و جهان. امام امت در پیام تاریخی خود فرموده بودند:«مسلمانان نمی‌دانند این درد را به کجا ببرند که آل سعود و «خادم‌الحرمین» به اسرائیل اطمینان می‌دهد که ما اسلحه خودمان را علیه شما به کار نمی‌بریم.» اگر در آن زمان مخالفت عربستان با ایران اسلامی توسط ایادی نظام سلطه به دعوای تشیع و تسنن تعبیر می‌شد اما اینک عربستان صراحتاً اعلام می‌کند که حاضر است هزینه جنگ و حتی دستمزد رژیم صهیونیستی برای نابودی جنبش مقاومت فلسطین که از اهل تسنن هستند را پرداخت نماید و این هماهنگی با سگ هار آمریکا در منطقه به‌گونه‌ای است که سردمداران نجس این رژیم غاصب اعلام می‌کنند هیچ زمانی تا این حد با ایشان هماهنگ نبوده‌اند و اینجا جایی است که حنای این رژیم خائن‌الحرمین مبنی بر نگرانی بر مسلمانان و اهل تسنن، رنگی ندارد. البته این تنها خیانت رژیم وهابی نبوده و نخواهد بود و تا زمان سرنگونی این رژیم باید منتظر چنین اقداماتی از سوی حکومت آل سعود بود.
علی اکبری
آخرین اقدام نظام وهابی‌مسلک سعودی در عصری که دنیا محتاج و نیازمند انرژی است، چوب حراج زدن به این ثروت خدادادی است. عربستان به تاراج این سرمایه همت گماشته است و به امر نظام سلطه و به منظور تحت فشار قرار دادن مخالفان آمریکا تلاش می‌نماید قیمت نفت را به نحو بی‌سابقه‌ای پایین آورد. این امر قطعاً برای کشورهایی که در بودجه خود، نفت را بشکه‌ای بیش از صد دلار محاسبه نموده‌اند مشکلات فراوانی را ایجاد خواهد کرد و به خصوص روسیه که در حال حاضر در موضوع اوکراین، سوریه و... با غرب درگیر است بیشترین چالش را در این معرکه خواهد داشت.
ایران نیز از کاهش قیمت نفت متضرر خواهد شد اما در این وانفسا موضع‌گیری برخی از مسئولین جمهوری اسلامی شگفت‌آور است. برخی از مسئولین اظهار داشته‌اند که قیمت نفت ایران همواره با قیمت نفت عربستان مشخص می‌شده و اکنون ایران برای از دست ندادن بازار مجبور است که قیمت نفت را کاهش دهد؛ یعنی خواسته یا ناخواسته در این جنگ قیمت نفت، ایران طرف غرب را گرفته است و به جای تلاش برای جلوگیری از کاهش قیمت نفت، منفعلانه با کاستن از قیمت نفت خود، علاوه بر از دست دادن درآمدهای خود، روسیه را نیز در فشار مضاعف قرار می‌دهد. البته این سناریو خوش‌بینانه است و اگر با دید منفی بر این موضوع نگریسته شود تعابیر نامیمونی را می‌توان برشمرد. در موضوع تحریم گازی اروپا توسط روسیه، برخی از مسئولین ایران اعلام کردند که حاضرند جای روسیه را در بازار انرژی اروپا پر کنند. در واردات بنزین، تولید داخلی را سرطان‌زا معرفی نمودند و در مقابل بنزین بی‌کیفیت خارجی را با عنوان یورو4 معرفی کردند و... این موارد می‌تواند باعث تردید در خصوص راهبردهای این وزارتخانه در بخش نفت وگاز شود. در موضوع کاهش قیمت نفت نیز حداقل کار، می‌تواند درخواست تشکیل جلسه اضطراری اوپک باشد. امری که ظاهراً در دستور کار قرار ندارد.
در خصوص تلاش اخیر عربستان باید اعلام کرد پایین آوردن قیمت جهانی نفت بخش دیگری از سناریو غرب برای مقابله با مخالفان است و متاسفانه بی‌توجهی مسئولان قبلی و کنونی به هشدارهای رهبر معظم انقلاب و عدم پیش‌بینی اقدامات در این خصوص باعث شده که در این موضوع، متضرر شویم. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 20 اسفند 1392 و در دیدار جمعی از مسئولان دستگاه‌های مختلف، فعالان اقتصادی و مدیران مراکز علمی و رسانه‌ای و نظارتی فرمودند:«یک عامل برای تاثیرگذاری بر روی اقتصادها همین تکانه‌های گوناگون اقتصادی دنیا است که سرریز می‌شود به کشورها،... یک عامل هم تکانه‌های تخاصمی است؛ مثل تحریم‌ها و امثال تحریم‌ها. فرض بفرمایید که در مراکز تصمیم‌گیری، تصمیم‌گیری بشود روی قیمت نفت، یک وقت قیمت نفت را من‌باب مثال بیاورند به شش دلار، کما اینکه برای ما اتفاق افتاد؛ خیلی از اینها عادی نیست؛ اینها کارهای پیش‌بینی شده و مؤثر و به دنبال تصمیم‌گیری‌های مشخصی است که از مراکزی دنبال می‌شود؛ بنابراین مؤلفه دوم، توانایی مقاومت در برابر عوامل تهدیدزا است؛ به همین شرحی که عرض شد.» با توجه به طیف مخاطبان که مسئولین و نیز نخبگان را شامل می‌شد این توقع متصور بود که مجموعه‌های مرتبط با این مسئله اقدامات مقتضی برای مواجهه با این معضل را پیش‌بینی نمایند لیکن اقدامات و اظهارات مسئولان نشان می‌دهد که غفلت‌زدگی و اعتماد به دشمن باعث شده که تدبیر مناسبی در این خصوص اتخاذ نگردد.
اگر برخی از دوستان با اشاره به آمارها از رشد صادرات نفتی سخن می‌گویند، حجم وسیع واردات بعضاً بی‌خاصیت و تجملی و نیز غیرضرور و همین طور کاهش درآمد نفتی با توجه به قیمت کنونی که در ماه‌های آتی باعث بروز مشکلات بیشتری برای کشور خواهد شد، هشداری است که باید برای آن تدبیری راهگشا اتخاذ نمود.
البته اقدام عربستان نیز نوعی خودزنی و حکایت بازرگانی است که به علت حسادت به شریک خود، به غلام خویش دستور داد که او را بر پشت‌بام شریک سر ببرد تا همگان شریک او را به خاطر قتل وی گردن زنند، غافل از اینکه این حسادت جز بر باد دادن سرمایه، بی‌آبرویی و نابودی، حاصلی را در پی نداشت. عربستان در موضوع یمن و بحرین دو حیاط خلوت خویش را از دست داده و یا در آستانه خطر می‌بیند. جنبش حوثی‌ها در یمن با پشتوانه ملی توانست قدرت خود را به رخ بکشاند و نظام دست‌نشانده و گوش به فرمان را سرنگون کند. حاکمان یمن با حمایت و دخالت مستقیم و نظامی عربستان بسیاری از مردم یمن را به بهانه رافضی بودن و یا تلاش جهت کودتا و... به خاک و خون کشیده‌اند و بسیاری از مردم یمن همچنان از سرنوشت فرزندان خود بی‌اطلاع هستند. جوانانی که در زندان‌های مخفی و یا گورهای دسته‌جمعی آرمیده‌اند و اکنون عربستان باید پاسخگوی این جنایات باشد. در بحرین نیز علی‌رغم هزینه‌های فراوان، دولت غاصب و دیکتاتور نتوانسته اعتراضات مردمی را سرکوب نماید. آنانی که با توهم هلال شیعی به دنبال اختلاف‌افکنی بین مسلمانان بودند اکنون خود را در محاصره جریانات طرفدار ایران اسلامی می‌بینند.
امیدواریم که برخی از مسئولین کشورمان نیز این عمق راهبردی جمهوری اسلامی را ببینند و به جای اعتماد به دشمن و لبخند به شیطان، پاسخ یاوه‌گویی‌های سیاستمداران خبیث انگلیس و آمریکا و نوکران آنها را بدهند. این امر جز با ایمان به سنت‌های الهی و اعتماد و تکیه به ظرفیت درونی نظام میسر و محقق نخواهد شد و کوتاهی و بی‌توجهی به نگاهداشت این عمق راهبردی، جبران‌ناپذیر خواهد بود.
آخرین اقدام نظام وهابی‌مسلک سعودی در عصری که دنیا محتاج و نیازمند انرژی است، چوب حراج زدن به این ثروت خدادادی است. عربستان به تاراج این سرمایه همت گماشته است و به امر نظام سلطه و به منظور تحت فشار قرار دادن مخالفان آمریکا تلاش می‌نماید قیمت نفت را به نحو بی‌سابقه‌ای پایین آورد. این امر قطعاً برای کشورهایی که در بودجه خود، نفت را بشکه‌ای بیش از صد دلار محاسبه نموده‌اند مشکلات فراوانی را ایجاد خواهد کرد و به خصوص روسیه که در حال حاضر در موضوع اوکراین، سوریه و... با غرب درگیر است بیشترین چالش را در این معرکه خواهد داشت.
ایران نیز از کاهش قیمت نفت متضرر خواهد شد اما در این وانفسا موضع‌گیری برخی از مسئولین جمهوری اسلامی شگفت‌آور است. برخی از مسئولین اظهار داشته‌اند که قیمت نفت ایران همواره با قیمت نفت عربستان مشخص می‌شده و اکنون ایران برای از دست ندادن بازار مجبور است که قیمت نفت را کاهش دهد؛ یعنی خواسته یا ناخواسته در این جنگ قیمت نفت، ایران طرف غرب را گرفته است و به جای تلاش برای جلوگیری از کاهش قیمت نفت، منفعلانه با کاستن از قیمت نفت خود، علاوه بر از دست دادن درآمدهای خود، روسیه را نیز در فشار مضاعف قرار می‌دهد. البته این سناریو خوش‌بینانه است و اگر با دید منفی بر این موضوع نگریسته شود تعابیر نامیمونی را می‌توان برشمرد. در موضوع تحریم گازی اروپا توسط روسیه، برخی از مسئولین ایران اعلام کردند که حاضرند جای روسیه را در بازار انرژی اروپا پر کنند. در واردات بنزین، تولید داخلی را سرطان‌زا معرفی نمودند و در مقابل بنزین بی‌کیفیت خارجی را با عنوان یورو4 معرفی کردند و... این موارد می‌تواند باعث تردید در خصوص راهبردهای این وزارتخانه در بخش نفت وگاز شود. در موضوع کاهش قیمت نفت نیز حداقل کار، می‌تواند درخواست تشکیل جلسه اضطراری اوپک باشد. امری که ظاهراً در دستور کار قرار ندارد.
در خصوص تلاش اخیر عربستان باید اعلام کرد پایین آوردن قیمت جهانی نفت بخش دیگری از سناریو غرب برای مقابله با مخالفان است و متاسفانه بی‌توجهی مسئولان قبلی و کنونی به هشدارهای رهبر معظم انقلاب و عدم پیش‌بینی اقدامات در این خصوص باعث شده که در این موضوع، متضرر شویم. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 20 اسفند 1392 و در دیدار جمعی از مسئولان دستگاه‌های مختلف، فعالان اقتصادی و مدیران مراکز علمی و رسانه‌ای و نظارتی فرمودند:«یک عامل برای تاثیرگذاری بر روی اقتصادها همین تکانه‌های گوناگون اقتصادی دنیا است که سرریز می‌شود به کشورها،... یک عامل هم تکانه‌های تخاصمی است؛ مثل تحریم‌ها و امثال تحریم‌ها. فرض بفرمایید که در مراکز تصمیم‌گیری، تصمیم‌گیری بشود روی قیمت نفت، یک وقت قیمت نفت را من‌باب مثال بیاورند به شش دلار، کما اینکه برای ما اتفاق افتاد؛ خیلی از اینها عادی نیست؛ اینها کارهای پیش‌بینی شده و مؤثر و به دنبال تصمیم‌گیری‌های مشخصی است که از مراکزی دنبال می‌شود؛ بنابراین مؤلفه دوم، توانایی مقاومت در برابر عوامل تهدیدزا است؛ به همین شرحی که عرض شد.» با توجه به طیف مخاطبان که مسئولین و نیز نخبگان را شامل می‌شد این توقع متصور بود که مجموعه‌های مرتبط با این مسئله اقدامات مقتضی برای مواجهه با این معضل را پیش‌بینی نمایند لیکن اقدامات و اظهارات مسئولان نشان می‌دهد که غفلت‌زدگی و اعتماد به دشمن باعث شده که تدبیر مناسبی در این خصوص اتخاذ نگردد.
اگر برخی از دوستان با اشاره به آمارها از رشد صادرات نفتی سخن می‌گویند، حجم وسیع واردات بعضاً بی‌خاصیت و تجملی و نیز غیرضرور و همین طور کاهش درآمد نفتی با توجه به قیمت کنونی که در ماه‌های آتی باعث بروز مشکلات بیشتری برای کشور خواهد شد، هشداری است که باید برای آن تدبیری راهگشا اتخاذ نمود.
البته اقدام عربستان نیز نوعی خودزنی و حکایت بازرگانی است که به علت حسادت به شریک خود، به غلام خویش دستور داد که او را بر پشت‌بام شریک سر ببرد تا همگان شریک او را به خاطر قتل وی گردن زنند، غافل از اینکه این حسادت جز بر باد دادن سرمایه، بی‌آبرویی و نابودی، حاصلی را در پی نداشت. عربستان در موضوع یمن و بحرین دو حیاط خلوت خویش را از دست داده و یا در آستانه خطر می‌بیند. جنبش حوثی‌ها در یمن با پشتوانه ملی توانست قدرت خود را به رخ بکشاند و نظام دست‌نشانده و گوش به فرمان را سرنگون کند. حاکمان یمن با حمایت و دخالت مستقیم و نظامی عربستان بسیاری از مردم یمن را به بهانه رافضی بودن و یا تلاش جهت کودتا و... به خاک و خون کشیده‌اند و بسیاری از مردم یمن همچنان از سرنوشت فرزندان خود بی‌اطلاع هستند. جوانانی که در زندان‌های مخفی و یا گورهای دسته‌جمعی آرمیده‌اند و اکنون عربستان باید پاسخگوی این جنایات باشد. در بحرین نیز علی‌رغم هزینه‌های فراوان، دولت غاصب و دیکتاتور نتوانسته اعتراضات مردمی را سرکوب نماید. آنانی که با توهم هلال شیعی به دنبال اختلاف‌افکنی بین مسلمانان بودند اکنون خود را در محاصره جریانات طرفدار ایران اسلامی می‌بینند.
امیدواریم که برخی از مسئولین کشورمان نیز این عمق راهبردی جمهوری اسلامی را ببینند و به جای اعتماد به دشمن و لبخند به شیطان، پاسخ یاوه‌گویی‌های سیاستمداران خبیث انگلیس و آمریکا و نوکران آنها را بدهند. این امر جز با ایمان به سنت‌های الهی و اعتماد و تکیه به ظرفیت درونی نظام میسر و محقق نخواهد شد و کوتاهی و بی‌توجهی به نگاهداشت این عمق راهبردی، جبران‌ناپذیر خواهد بود.