سرویس سیاسی ـ

روزنامه سازندگی دیروز در سرمقاله خود نوشت: «بازنگری در سطح و نوع روابط با عربستان حاکی از قبول ناتوانی در پیشبرد برنامه هسته‌ای برای احیای برجام است. در عین اینکه نوع بازنگری که ایران در زمینه رابطه با عربستان داشت نشان می‌دهد دولت بعد از یک‌سال و ‌اندی به این نقطه رسید که نمی‌توان با این سطح تنش در عرصه بین‌الملل، کشور و معیشت مردم را اداره کند.»

برخلاف ادعای فوق، توافق با عربستان ناشی از خواست این کشور و در پی دریافت آل‌سعود از تغییر مناسبات و معادلات نظم جهانی بود و این مسئله برخلاف رویه خائنانه مدعیان اصلاحات و جریان غربگرا است که با وجود خیانت آمریکا در برجام، علاوه‌بر توجیه نقض عهد این رژیم و گستاخ‌تر کردن آن برای تحریم دو برابری و ترور سردار سلیمانی و دکتر فخری زاده، اکنون نیز بر اعتماد بی‌جا به آمریکا و توافق فاقد تضمین که منافع غرب را تأمین کند، اصرار دارند.

افزون بر این، تحلیلگران بسیاری در منطقه و غرب، جدیت عربستان برای توافق با ایران را ناشی از چند اتفاق می‌دانند؛ شکست‌های پیاپی آمریکا در منطقه و ناکامی تبعی عربستان در سوریه و لبنان و عراق، شکست عربستان در ‌اشغال یمن در حالی که تصور می‌کرد حداکثر ظرف چند ماه کار یمن را یکسره می‌کند، حملات موشکی و پهپادی ویرانگر مقاومت یمن به بزرگ‌ترین مراکز نظامی و اقتصادی و تجاری و نفتی مهاجمان به یمن که حتی موجب تعطیلی شرکت آرامکو برای مدتی شد و قدرتمند‌تر شدن ایران در تحولات منطقه‌ای و حتی جهانی، به نحوی که قدرتی مانند روسیه را به اتحاد راهبردی با ایران کشاند.

با این حال، نوشته مذکور به دروغ، علت توافق میان ایران و عربستان را عقب‌نشینی دولت انقلابی از سیاست قطعی نظام مبنی بر لغو تمام تحریم‌ها، اخذ تضمین و راستی‌آزمایی جا زده است، در حالی‌که در همین شرایط و با سربرآوردن عقلانیت و اقتدار در سیاست خارجی، طرف غربی ناچار است با شروط ایران کنار بیاید و در موضع انفعال برود.