فارن پالیسی  در گزارشی هشدارآمیز نوشت، آمریکا امروز هم می‌تواند بر اساس قوانین خود به هیروشیما و ناگازاکی حمله کند و هیچ قانونی جلودارش نیست.

پایگاه خبریِ آمریکایی «فارین پالیسی » نوشت که آمریکا باید اقداماتی اتخاذ کند که حمله مشابه به هیروشیما و ناگازاکی دیگر تکرار نشود. در وهله اول آمریکا باید اعلام کند که امروز بمباران هیروشیما و ناگازاکی را غیرقانونی دانسته و حمله‌ای مشابه با آن را انجام نخواهد داد. دستورالعمل قانون جنگ وزارت دفاع آمریکا -که تسلیحات هسته‌ای را هم شامل می‌شود- محدودیت‌های متعددی را برای عملیات‌های نظامی تعریف کرده و حملات اتمی آمریکا به ژاپن این محدودیت‌ها را نقض کردند؛ شرایطی از جمله اینکه حمله هسته‌ای باید به اهداف نظامی صورت پذیرفته و مزیت عملیاتی حاصل از آن نه «فرضی یا حدسی» بلکه قطعی باشد؛ تلفات جانبی آن باید با امتیاز نظامی به‌دست‌آمده متناسب باشد؛ کارکنان غیرنظامی شاغل در کارخانه‌های ساخت مهمات به‌عنوان اهداف مجاز شناخته نشده و با این‌حال هنوز روشن نیست که آیا سیاست‌های هسته‌ای امروز آمریکا حمله‌ای مشابه به هیروشیما و ناگازاکی را غیرقانونی می‌داند یا نه. آن‌طور که ایسنا نوشته است، تنها چیزی که می‌تواند مانع صدور فرمان حمله هسته‌ای توسط رئیس‌جمهوری آمریکا شود، این است که به نظر فرماندهی یکپارچه رزمی ایالات متحده، این دستور غیرقانونی باشد که در این صورت دستور مورد بازبینی قرار می‌گیرد تا فرمانی قانونی صادر شود. مشکل آنجاست که شروط فوق‌الذکر به تفسیر افراد- از عباراتی مانند «متناسب» یا «کارآمد»- بستگی دارند و اینکه حاضران در جلسه تصمیم‌گیری، مخالفت کنند یا خیر.

گرچه به ادعای «باراک اوباما»، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، «ایالات متحده» هرگز عامدانه غیرنظامیان را هدف قرار نمی‌دهد، اما منطقی که آمریکا برای توجیه حمله به هیروشیما و ناگازاکی استفاده کرد، امروز همچنان در واشنگتن در جریان است. «تئودور ریچارد» در سال ۲۰۱۷ که دادستانی فرماندهی استراتژیک آمریکا را برعهده داشت، گفت که اعتقاد «هری ترومن»- رئیس‌جمهور آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم که فرمان حمله اتمی را صادر کرد- مبنی بر این‌که هیروشیما و ناگازاکی اهداف نظامی بودند، درست بود؛ زیرا هر دو شهر دارای پایگاه‌های نظامی بودند!! همچنین آمریکا می‌گوید که از نظر قانونی مجاز است با سلاح هسته‌ای غیرنظامیان را هدف گیرد؛ اما تنها درصورتی‌که ابتدا طرف مقابل این کار را انجام دهد. این باید سرآغاز بازنگری در طرح‌های هسته‌ای باشد؛ زیرا بهترین راه آمادگی برای حمله هسته‌ای این است که مطمئن شویم هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتد.