سرویس خارجی-

پلیس سئول در مجموع ۷۷ نفر در ارتباط با ۳۵ پرونده جاسوسی صنعتی را طی یک دستگیری سراسری بازداشت کرده است. برخی از بازداشت‌شدگان، اطلاعات محرمانه صنعتی را به کشورهای دیگر می‌فروختند. 

جاسوسی صنعتی، جاسوسی اقتصادی یا جاسوسی شرکتی یا ابرشرکتی انواعی از جاسوسی است که معمولاً با مقاصد بازرگانی انجام می‌شوند؛ البته گاهی نیز به شکلی مرتبط با امنیت ملی کشورها می‌شوند. جاسوسی اقتصادی معمولاً از سوی دولت‌ها انجام یا ترتیب داده می‌شود و حوزه‎اش بیشتر بین‌المللی است، در حالی که جاسوسی صنعتی بیشتر در حوزه ملی است و بین شرکت‌ها و ابرشرکت‌ها رخ می‌دهد. به هر حال چند دهه‌ای است که جاسوسی از مراکز صنعتی، تکنولوژیک و علمی به یکی از برنامه‌های اساسی بسیاری از کشورها در حوزه رشد و توسعه تبدیل شده است. در همین مورد، آژانس پلیس ملی کره جنوبی(NPA) روز یکشنبه اعلام کرد، از ۱۲ بهمن سال گذشته تا ۱۰ خرداد دستگیری‌های گسترده‌ای در زمینه جاسوسی صنعتی انجام داده است. بر اساس گزارش آژانس پلیس ملی کره‌جنوبی از ۷۷ دستگیری، ۲۷ مورد مربوط به جاسوسی شرکتی در شرکت‌های داخلی بوده است؛ و 8 مورد مربوط به افشای اسرار فناوری به خارج از کشور از جمله چین بوده است. پلیس ملی این کشور اعلام کرد که یکی از مظنونان دستگیر شده یک تبعه کره‌جنوبی است که برای یک شرکتی چینی وابسته به یک شرکت محلی کار می‌کرده است. آن‌طور که ایرنا نوشته، طبق این گزارش، وی به دلیل افشای اطلاعات تجاری محرمانه و هنگام انتقال آنها به یک شرکت چینی دستگیر شده است. گفتنی است، یکی از معروف‌ترین پرونده‌های جاسوسی صنعتی در تاریخ معاصر، عملیات پرنده خندان، فعالیت اقتصادی کره علیه آمریکا و ژاپن، است که در سال 1981 به صورت رسمی تصویب شد. در این عملیات بیش از 200 نیروی عملیاتی فعالیت می‌کردند. هدف از این عملیات جمع‌آوری اطلاعات تکنولوژیک و صنعتی به منظور کمک به صنایع کره جنوبی بود. در این عملیات از روش‌های متعدد جاسوسی صنعتی بهره‌گیری شده بود، از جمله شنود الکترونیک، نفوذ مأموران، استخدام کارگران آمریکایی یا ژاپنی برای استفاده از آنها به عنوان نفوذی در شرکت‌ها. بین 80 تا 100 مأمور شرکت‌کننده در این عملیات وسیع که هدف آن تصاحب تکنولوژی و اسرار صنعتی ژاپن بود در شهرهای مختلف این کشور پراکنده شدند. البته در آن مورد مشهور کره جنوبی که آن موقع در دست دیکتاتورهای نظامی بود، خود عامل بود و حالا قربانی است، که البته طبیعی است چرا که حالا کره جنوبی از لحاظ پیشرفت‌های صنعتی قابل مقایسه با دهه هشتاد میلادی نیست.