در حدیثی امام صادق(ع) می‌فرماید: خداوند فرشته‌ای را (برای ماموریتی) به زمین فرستاد. مدتی در زمین ماند و سپس به آسمان عروج کرد. به او خطاب شد در زمین چه دیدی؟ گفت: شگفتی‌های فراوانی دیدم و از عجیب‌ترین چیزهایی که دیدم این بود که بنده‌ای از بندگانت را غرق در نعمت تو دیدم، رزق و روزی تو را می‌خورد و ادعای خدایی می‌کرد، من از جرأت و جسارت او در برابر تو و از حلم تو در برابر او در شگفتی فرو رفتم! خداوند فرمود: آیا از حلم من تعجب کردی؟! من چهارصد سال است که به او مهلت دادم، کمترین ناراحتی جسمانی پیدا نکرد، و هرچه از دنیا می‌خواست به آن می‌رسید، و غذا و آب او کمترین تغییری پیدا نمی‌کرد. (اینها همه برای این بود تا او را بیازمایم و بندگان را هم به وسیله او آزمایش کنم). (1)
____________
1- الخصال، شیخ صدوق، ج1، ص41