سرویس خارجی-

چند سال پیش زمانی که هنوز «جرمی کوربین»، رهبر وقتِ حزب کارگر انگلیس، به جرم انتقاد از صهیونیست‌ها و... جایگاه خود را از دست نداده بود، بارها تأکید می‌کرد که مداخله نظامی نه تنها مشکل تروریسم را حل نکرده، بلکه آن را تشدید کرده است. اما این حرف‌ها به نظر در آن ساختار سیاسی خریداری ندارد، گویا مداخله نظامی – عیان یا پنهان – بنگی است که پادشاهیِ انگلیس به آن اعتیاد دارد. بالاخره انگلیس قرن‌ها سابقه استعمارگری داشته است و این روزها هم که این کشور در سیطره آمریکاست، هنوز سودای نظامی‌گری را از سر نزداییده است.
تارنمای روزنامه انگلیسی گاردین دیروز نوشت که «نیروهای زبده انگلیسی به صورت مخفیانه و بدون تأیید علنی وزرا فعالیت کرده و به وسیله نخست‌وزیر و وزیر دفاع برای انجام مأموریت‌های پرخطر در مناطقی که انگلیس درگیر جنگ نیست، اعزام می‌شوند.» بررسی اخبار محرمانه افشا شده در رسانه‌ها نشان می‌دهد که نیروهای ویژه به خصوص در سوریه فعال بودند و گزارش‌هایی در مورد ورود آنها به این کشور در سال ۲۰۱۲ برای کمک به معارضان سوری – شما بخوانید تروریست‌‎های فعال در سوریه – وجود دارد. همچنین گزارش شده که این نیروها در سال ۲۰۱۳ برای شناسایی اهداف نظامی پیش از بمبارانی که نمایندگان مجلس در نهایت به آن رأی منفی دادند، اعزام شده بودند.
آن‌طور که ایرنا نوشته، در اسناد لو رفته پنتاگون نیز آمده که پنجاه تن از نیروهای ویژه انگلیسی در اوایل سال ۲۰۲۳ در اوکراین حضور داشتند. در سال ۲۰۱۵ و ‌اندکی پس از کشته شدن ۳۸ نفر- از جمله ۳۰ انگلیسی- توسط یک شبه نظامی در یکی از هتل‌های ساحلی تونس، گزارش شد که «دیوید کامرون»، نخست‌وزیر وقت انگلیس، برای دستگیری یا کشتن رهبران افراطیون مسلح، به نیروهای ویژه اختیار تام داده بود. جالب توجه است که یک جا (سوریه) از همین به اصطلاح اسلام‌گرایانِ افراطی حمایت می‌شود و در جای دیگر علیه آنان اقدام می‌شود!
تنها حضور این نیروها که رسانه‌ای شد مربوط به روسیه است و المپیک زمستانی سال ۲۰۱۴ در سوچی که این نیروها برای محافظت از امنیت ورزشکاران انگلیسی حاضر و آماده بودند. افزون بر کشورهای مذکور، نیروهای ویژه انگلیسی در نیجریه، فیلیپین، الجزایر، استونی، فرانسه، عمان، عراق، کنیا، لیبی، مالی، قبرس، پاکستان، سومالی و یمن نیز فعالیت داشته‌اند.