سرویس خارجی-

بر اساس نتایج یک نظرسنجی جدید، بیش از نیمی از مردم چین از راه‌اندازی جنگی تمام عیار برای تصرف و الحاق تایوان حمایت می‌کنند.

پیش از ورود به بحث اصلی باید یادآوری کرد که در سال ۱۸۹۵ نیرو‌های ارتش امپراتوری ژاپن به جزیره تایوان حمله و آن را ‌اشغال کردند و نام «فُرمُز» را به روی این جزیره گذاشتند. ارتش ژاپن تا زمان شکست از آمریکا در سال ۱۹۴۵ و پایان یافتن جنگ جهانی دوم در این جزیره حضور داشت و پس از آن هم این جزیره در کنترل چینی‌های مهاجری بوده است که ابتدا سودای گرفتن کل چین و یکپارچه‌ کردن آن داشتند و سپس با فراموش کردن این آرزو، کسب استقلال از چین را دنبال کردند. با احتساب ۵۰ سال ‌اشغال تایوان توسط ژاپن و گذشت ۷۸ سال از پایان جنگ جهانی دوم، اکنون ۱۲۸ سال است که چین در عمل هیچ‌گونه سلطه و حاکمیتی در تایوان ندارد؛ اما مطابق با اصل «چین واحد» این جزیره را همچنان بخشی از خاک خود می‌داند که بالاخره روزی باید به چین بازگردد. روشن است، که آمریکا و به طور کلی غرب موافق با این نیستند و به ‌اشکال مختلف از استقلال‌طلبان تایوانی حمایت می‌کنند و همین دخالت‌ها بحران تایوان را تشدید و خطرناک کرده است. در روزهای آغازین سالِ جاریِ خورشیدی بود که تلویزیون دولتی چین اعلام کرد پکن در چارچوب رزمایش «شمشیر تیز متحد» که از صبح شنبه آغاز شده است، در حال انجام تمریناتی در تنگه تایوان برای «محاصره کامل» جزیره است. تلویزیون دولتی چین گزارش کرد که گشت‌‌ آمادگی رزمی و تمارین نظامی در اطراف تایوان در جریان است و تحت فرماندهی مرکز فرماندهی عملیات مشترک واحد شرقی چین، انواع مختلفی از یگان‌های نظامی حملات دقیق مشترک به مواضع کلیدی در جزیره تایوان و مناطق دریایی اطراف آن را شبیه‌‌سازی کردند و به حفظ موضع تهاجمی خود در اطراف جزیره تایوان ادامه می‌دهند. رئیس‌جمهور چین بارها به تصرف تایوان با زور نظامی، در صورت لزوم، تأکید کرده است. اما گرچه دولت چین چندان هم دموکرات نیست، اما برای تحقق این آرمان، یعنی تصرف و الحاق تایوان با زور نظامی، نیاز به پشتیبانی مردم خود دارد. به گزارش ایسنا از پایگاه «ساوت چاینا مورنینگ پست»، بر اساس نتایج نظرسنجی جدیدی، 55 درصد از پاسخگویان حامی «اجرای یک جنگ با هدف اتحاد مجدد و بازپس‌گیری کنترل کامل تایوان» بوده و تنها یک سوم از پاسخگویان با آن مخالفت کردند. مابقی شرکت‌کننده‌ها در این نظرسنجی نیز گزینه «مطمئن نیستم» را انتخاب کردند. به غیر از 55 درصدی که از جنگ تمام عیار علیه تایوان حمایت کردند، تنها یک درصد از افراطی‌ترین گزینه یعنی امتحان نکردن گزینه‌های دیگر در وهله اول حمایت کردند. این مطالعه به صورت مشترک توسط «آدام وای. لیو»، استاد دانشگاه ملی سنگاپور و «شیائوجون لی»، استاد دانشگاه ان.وای.یو‌شانگهای اجرا و نتایج آن روز دوشنبه در ژورنال چین معاصر منتشر شد. جالب است که مولفان این پژوهش نیز در گزارش خود نوشتند، با وجود آن‌که رهبران چین از طریق رقابت انتخاباتی به قدرت نمی‌رسند، اما آنها همچنان این انگیزه را دارند که تضمین کنند سیاست‌هایشان همچنان با آرای عمومی غالب، به منظور اجتناب از واکنش شدید داخلی، همخوانی دارد. آنها اضافه کردند: «این موضوع به طور ویژه برای چین که در آن ناسیونالیسم رکنی مهم در مشروعیت حکومت است، صادق است.» یک نکته جالب دیگر در مورد این پژوهش این است که برخی مطالعات سابق نشان می‌داد که چینی‌هایِ جوان‌تر بیشتر تمایلاتِ جنگ طلبانه دارند اما این مطالعه اخیر نشان می‌دهد که در حقیقت پاسخگویان مسن‌تر از سیاست‌های تهاجمی‌تر هم چون جنگ تمام عیار یا اعمال زور نظامی حمایت می‌کنند. گفتنی است، آمریکا نیز جنگ با چین برای حمایت از تایوان را شبه‌‌سازی کرده است. چندی پیش بود که «واشنگتن فری بیکن» گزارش کرد که در شبیه‌‌سازی جنگی که توسط «کمیته منتخب چین» در مجلس نمایندگان آمریکا سازماندهی شده بود، آمریکا نتوانست مانع تهاجم چین به تایوان شود. «در این شبیه‌‌سازی، آمریکا در تلاش خود در امر بازدارندگی از تحقق تهاجم چین به تایوان شکست خورد و این چین بود که توانست با پیاده کردن نیروهای خود در ساحل تایوان اولین ضربه را وارد کند... این شبیه‌‌سازی نشان داد که اگرچه ارتش چین در طول نبردی یک ماهه، متحمل خسارات سنگینی خواهد شد اما حتی با کمک ارتش آمریکا به تایوان، در نهایت می‌تواند نیروهای تهاجمی خود را در داخل این جزیره پیاده و مستقر کند.»