از جمله آفاتی- كه يك نهضت خدايى را تهديد مى‏‌كند، از نوع معنى است، از نوع تغيير جهت دادن ‌انديشه‏‌هاست، از نوع انحراف يافتن مسير نيت‌هاست. 

نهضت خدايى بايد براى خدا آغاز يابد و براى خدا ادامه يابد و هيچ خاطره و ‌انديشه غيرخدايى در آن راه نيابد تا عنايت و نصرت الهى شاملش گردد وگرنه باد غيرت خدايى به صد خار پريشان دلش مى ‏نمايد.

پاك نگه داشتن ‌انديشه و نيت در مراحل نفى و انكار كه همه سرگرمي‌ها درگيرى با دشمن بيرونى است، آسان‏تر است.

همين كه نهضت به ثمر رسد و نوبت سازندگى و اثبات- كه ضمناً پاى تقسيم غنائم هم در ميان است- برسد، حفظ اخلاص بسى مشكل‌تر است.

قرآن كريم در سوره مائده- كه آخرين سوره يا از آخرين سوره‏‌هاى قرآن است و بالاخره در دو سه ماه آخر عمر رسول اكرم(صلی‌الله علیه و آله) نازل شده است و زمان، زمانى است كه مشركين يكسره به زانو درآمده‏‌اند و خطرى از ناحيه آنها اسلام را تهديد نمى‏ كند... يك اعلام خطر از ناحيه خدا به همه مسلمانان مى‏ نمايد و آن اينكه: 

تاكنون از دشمن مى‏ ترسيديد كه ريشه شما را بركنَد، اكنون نگرانى از آن ناحيه منتفى است،

اكنون نگرانى از ناحيه من است، از اين پس از كافران و دشمنان خارجى نترسيد، از من بترسيد كه در كمين شما هستم.‏(مائده/ 3)

يعنى چه؟ يعنى جامعه اسلامى از اين پس از درون خود تهديد مى‏ شود كه راه انحراف از مسير خدايى اخلاص پيش گيرد و خدا را فراموش كند.

سنت لا يتغيّر خداست كه هر ملتى كه از درون و از جنبه اخلاقى تغيير كند و عوض شود، خداوند متعال سرنوشت آنها را تغيير دهد:«انَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتّى يُغَيِّروا ما بِانْفُسِهِمْ‏»(رعد/ 11)

خداوند وضع و سرنوشت مردمى را عوض نمى‏ كند، مادامى‏ كه آنها خود را و آنچه به‌انديشه ‏ها و رفتارهاى خودشان مربوط است تغيير ندهند.

* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (نهضت‌هاى اسلامى در صدساله اخير)

 ج‏24، صص: 94-92- با تلخیص و ویرایش جزئی