kayhan.ir

کد خبر: ۲۶۲۸۵
تاریخ انتشار : ۱۶ مهر ۱۳۹۳ - ۲۰:۴۶

فوتبال مدیریت جهادی می‌خواهد نه «مدیریت لودگی»! (ضربه آزاد)


اکثر کارشناسان و از جمله این نشریه قدیمی درباره علت یا علل ناکامی تیم امید در بازی‌های آسیایی معتقدند که یکی از اصلی‌ترین دلایل این ماجرا را باید در «بی‌صاحبی» این تیم جستجو کنیم. این تیم بزرگ‌تر نداشت. درست است همه تقصیرات را گردن وینگادا می‌اندازند- و از شما چه پنهان این اصلا یکی از دلایل استخدام این طور مربی‌ها در فوتبال ماست، که در روزهای سخت سپر بلای مسئولان باشند و چون زبان هم بلد نیستند، بتوانند فحش‌ها و انتقادات را تحمل کنند!- اما واقعیت این است که وینگادا در این ماجرا «معلول» است. مثل همه کسانی که بدون کارنامه، بدون سابقه قابل توجه در عالم بازیگری یا مربیگری، به «مدیریت» این تیم منصوب می‌شوند یا نقش «سرپرست» را بازی می‌کنند و...! اینها همه «معلول» هستند، اما چون در معرض دید قرار دارند، بیشتر مورد هجمه و انتقاد قرار می‌گیرند. علت را و در واقع تقصیر را باید متوجه کسانی دید که یا فکر می‌کنند در این فوتبال قحط‌الرجال است، یا اینکه چون خودشان آدم‌های مطرح و «بزرگی» در فوتبال نیستند، مجبورند، آدم‌های «کوچک» و «بی‌نام و نشان»تر از خود را در پست‌های حساس بگمارند و... نتیجه این گونه انتصاب و مدیریت و... آن می‌شود که در اینچئون، و در بازی مقابل ویتنام و قرقیزستان رقم خورد...
جالب هم اینجاست آقایان که در برابر این افتضاح بزرگ ککشان هم نگزیده چنان که در ناکامی‌های قبلی فوتبال در رده‌های سنی مختلف، از جمله همین تیم امید و ماجرای حذف آن از دیدارهای مقدماتی المپیک 2012 نگزید، باز هم به این روش غلط و سیاست مردود که با سرنوشت فوتبال ما در میادین حساس بازی می‌کند، ادامه می‌دهند و آخرین شاهکار آنها در این باره انتصاب فردی مجهول‌الهویه- از نظر فوتبال و ورزش- به عنوان سرپرست تیم ملی فوتبال است که سال‌هاست در کشور امارات زندگی می‌کند و به شغل تجارت و صرافی و فرش‌فروشی و... سرگرم است!
هر چقدر هم به این آقایان می‌گوییم و می‌گویند که اندازه‌های این فوتبال را کوچک نکنید، مناصب و پست‌های حساس آن را به دست هر از راه رسیده‌ای نسپارید و... توجهی ندارند و چون خودشان «کوچک» هستند و در حد مناصب در اختیار نیستند، گوششان هم اگر بخواهد، نمی‌تواند بدهکار این هشدارها باشد و...
مطلب طولانی شد، تمامش کنیم: فوتبال ما برای بزرگی کردن، به مردان بزرگ احتیاج دارد. برای زنده شدن و در جایگاه واقعی قرار گرفتن به «مدیریتی جهادی»، نه «مدیریت لودگی»! نیاز دارد. همین.