معاويه يك سلطان بود در آن‌وقت؛ حضرت امام‌حسن بر خلافش قيام كرد در صورتى كه آن وقت همه هم با آن مردك بيعت كرده بودند و سلطانش حساب مى‏كردند. حضرت امام حسن قيام كرد تا آن وقتى كه مى‏توانست. وقتى كه يك دسته علاف نگذاشتند كه كار را انجام بدهد، با آن شرايط صلح كرد كه مفتضح كرد معاويه را. آن‌قدرى كه حضرت امام حسن معاويه را مفتضح كرد به همان قدر بود كه سيدالشهداء يزيد را مفتضح كرد.

صحیفه امام؛ ج2؛ ص371 | نجف؛ 1تیر1350