(بدان ای سالک عزیز!) وقتی دل مقهور دنیا شود، یعنی نسبت به دنیا خضوع تام پیدا کرده و مطیع آن گردد، هرجا اسباب تحصیل لذائذ دنیایی را ببیند. به دنبالش راه می‌افتد. یعنی هر آنچه که با مشتهیات نفسانی و علقه‌ها و محبت غالب بردلش، همسو است، او را به دنبال خود کشیده، و به اطاعت از نفس، وامی‌دارد. علی (ع) می‌فرماید: «فهو عبدلها ولمن فی یدیه شیئی‌ منها» یعنی این شخص کسی است که اگر مطلوب و محبوب دلش را دردست کسی ببیند هر کس که می‌خواهد باشد، نسبت به او خضوع می‌کند و مطیع وی می‌گردد تا به محبوبش برسد. (1)
____________________
1- رسائل بندگی، آیت الله مجتبی تهرانی، ص 105