سرویس ورزشی ـ
به آخرین روزهای سال نزدیک می شویم . یک سال دیگر از عمر ما و ورزش کشور سپری شد. امیدواریم این زمان و فرصت عزیز و با ارزش عمر را به بیهودگی و روزمرگی سپری نکرده و هم در بعد فردی وهم در ابعاد اجتماعی و سروکاری که با ورزش داریم ، حداقل گامی به جلو برداشته باشیم. سال پرماجرای1401 را با همه فرازها و نشیب هایش تجربه کردیم و چه خوب است که همه – هر که هستیم و هر کجا باشیم - از کنار این تجربه‌های
تلخ و شیرین بی‌خیال و بی‌تفاوت نگذریم و درس ها و عبرت های آن را که بعضا به بهای سنگین به دست آمده برای فردای هرچه بهتر و روشن تر خود و ورزش کشور و ایران عزیز به کار بندیم. بی شک استفاده از تجربیات و به کار بستن درس ها و عبرت گرفتن از چرخش روزگار، یکی از ابزار و راههای پیشرفت است و عقل و شرع بر این مسئله صحه می گذارند و تاریخ نیز شواهد و اسناد زیادی از آن به ما نشان می دهد.
هر که ناموخت از گذشت روزگارهیچ ناموزد زهیچ آموزگار
کشور ما به گواه غریبه وآشنا از زمینه مناسب و ظرفیت های قابل توجهی در ابعاد مادی وغیر مادی برخوردار است که در صورت استفاده درست و منطقی از آنها، می توانند نقش موثری را برای شتاب بخشیدن به پیشرفت و حرکت
رو به جلوی ورزش ایفا کنند. تحقق این امر بیش از هر چیز در گروی «مدیریت» مناسب و توانمند است که تاکنون ورزش ما از آن بی نصیب یا کم نصیب بوده است. وجود این نقیصه و ضعف نیز علل مختلفی دارد که شاید مهم‌ترینش، «جدی نگرفتن ورزش» از سوی متولی اصلی و رسمی آن یعنی «دولت» است. همین علت خود ، علت العلل بسیاری از مشکلات و گرفتاری هایی است که ورزش سال ها با آن دست به گریبان بوده است . عارضه یا آفتی که ما آن را «مدیران سایه‌نشین» می نامیم ، دقیقا از علت ذکر شده ناشی می شود.
«جدی گرفته نشدن ورزش» از سوی متولی اصلی آن ، موجب شده که افراد و باندهایی در کانون های قدرت یا وصل به آنها درباره ریز و درشت و خرد و کلان ورزش مداخله و برای آن خط و ربط تعیین کنند و مدیران و مسئولان رسمی را تحت فشار قرار دهند و... این‌گونه اخلالگران بعضا ظاهرالصلاح، چون غالبا ورزش را در حد «توپ بازی» می شناسند و از ظرافت‌ها و کارکردهای متنوع آن در ابعاد فرهنگی و روانی و تربیتی و اقتصادی و سیاسی و... بی‌اطلاع هستند، خود مروج نتیجه گرایی افراطی و جاده صاف کن جریانات ناسالم و دلالی افسار گسیخته و باند بازی و قبیله گرایی و بروز آفاتی چون هرهری‌مسلکی و ناهنجاری‌های فرهنگی، سلبریتیسم پرادعا، پوچ و مبتذل و قبح‌شکنی اخلاقی می‌شوند که دانید و دانیم.
این نحوه مدیریت ورزش کشور در حالی است که همه خوب می دانیم بدخواهان کینه توز این ملک و ملت در دشمنی های وسیع و همه‌جانبه خود، از موضوع ورزش نیز غافل نیستند و تمام تلاش خود را به کار می بندند که از این طریق نیز برای ورزش ایران مشکل و دردسر درست کنند و مانع از موفقیت‌ها و افتخار آفرینی تیم ها و ورزشکاران ایرانی شوند و کام مردم ورزشدوست کشورمان را تلخ کنند. اتفاقات رسوا و ترفندهای بی‌شرمانه و ضد ایرانی که برای تیم ملی کشورمان در مسابقات جام جهانی( قطر) تدارک دیده و بعضا اجرا شد، فقط یک مورد آشکار و البته نمونه ای غیر قابل کتمان و مثالی روشن برای اثبات این سخن است ، تلاش ها و تبلیغات بی امان و همه جانبه ای که هدف آن در وهله اول حذف کردن نام « ایران» از جمع 32 تیم برتر صعود کننده دنیا به این رقابت‌ها و در مرحله بعد، رقم خوردن اتفاقاتی مخرب و ضد‌ایرانی بود که با هشیاری مسئولان و مربیان و علی‌الخصوص ملی‌پوشان کشور، عقیم و ناکام ماند و تیم ملی با توجه به این شرارت ها و خباثت ها و جو سنگین و مسمومی که می توانست هر تیمی را متلاشی کند، در مجموع نمایش قابل قبولی ارائه کرد و... در چنین اوضاعی که دشمنان ، ورزش ما را جدی گرفته و برای تخریب آن یکسره در تلاش و تقلا هستند ، اصلا سزاوار و منصفانه نیست آنها که در این باره به هر شکل «مسئول» هستند، آن را جدی نگیرند و مدیریت ورزش را به حال خود رها کنند و اجازه دهند جریانات فرصت طلب و عناصر مخل و زیاده خواه، آن را در خدمت منافع شخصی و باندی - و در هر حال ضد‌ملی - خود درآورند.
تأکید می کنیم خوشبختانه ورزش ایران از هر نظر ، مادی و غیرمادی، جغرافیایی و انسانی، اجتماعی و فرهنگی و... از ظرفیت های مناسب و ابزار‌های لازم برخوردار است که در صورت استفاده بهینه و مدبرانه می توانند برای ساختن و پرداختن بنای مستحکم و قدرتمند ورزش کشور، کاملا مفید و کارآمد باشند.
امیدواریم از این پس - خاصه در سال جدید - شاهد تحولات اساسی در نگرش و روش های مدیریتی کشور باشیم تا از رهگذر آن، ورزش مستعد ایران رفته رفته به جایگاه در حد استحقاق خود برسد. باور کنیم و ایمان داشته باشیم که ایران عزیز می تواند در عرصه ورزش خیلی بالاتر از اینها باشد و در صورت برنامه‌ریزی درست و علمی، جزو کشورهای «صاحب ورزش» در دنیا به شمار آید. لازمه اصلی تحقق این مهم این است که هر کسی در قبال ورزش دغدغه و مسئولیت دارد (خاصه مدیران) به وظیفه خود به درستی عمل و نقش خود را به بهترین وجه ایفا نماید. از خدای بزرگ و مهربان می خواهیم توفیق انجام مخلصانه و هرچه بهتر وظیفه را به همه عنایت کند. پیش از پایان مطلب، لازم است به سهم خود فرا رسیدن سال نو را به همه خوانندگان عزیز و مخاطبان فهیم کیهان تبریک و تهنیت بگوییم. امیدواریم سال نو ، سالی سرشار از پیروزی و موفقیت برای ملت قهرمان و بزرگوار ایران ، به ویژه جامعه و اهالی ورزش کشور باشد. ان‌شاءالله.