«و اگر ما (از روی فضل و احسان خود) پس از سختی(که به سبب بدی اعمال انسان) به او رسیده بود، نعمتی را به او بچشانیم(به جای شکر این نعمت‌ها) می‌گوید: بدی‌ها(و رنج‌ها و سختی‌ها برای همیشه) از من دور شد.(و از این به بعد دیگر هیچ ناگواری به سراغ من نمی‌آید) به درستی که او(در این حال) همانا شادمان به خود می‌بالد(و با کمال غرور و خودپسندی و ناسپاسی از یاد خدا غافل می‌شود)».هود- 10