گزارش وال استریت ژورنال از احتمال سقوط پی در پی بانکهای آمریکایی
سرویس خارجی-
وال استریت ژورنال در گزارشی از وحشت بهوجود آمده در میان بنگاههای اقتصادی در سایه ورشکستگی بانکی مهم در این کشور نوشته و پیشبینی کرده این اتفاق آغاز مرحله شکست اقتصادی در این کشور است.
خبر ورشکستگی بانک «سیلیکون ولی» در آمریکا همچنان با واکنش و التهابات فراوانی در بازار اقتصادی آمریکا همراه است. در حالی که شکست مالی یک بانک آن هم به این وسعت از بحران اقتصادی سال 2008 در این کشور بیسابقه بوده، بنگاههای بزرگ اقتصادی در این کشور بیم تکرار ورشکستگیهای دیگر در سایه بحران اقتصادی بیسابقه در چهل سال اخیر را دارند. بحرانی که به تدریج در حال تکمیل خود است و نشانههای خود را یکی پس از دیگری نشان میدهد. تورم و رکود بزرگترین شاخصه بحران اقتصادی جاری در آمریکا هستند که در اتفاقی نادر به طور همزمان رخ میدهند. روز گذشته، روزنامه «والاستریت ژورنال» در گزارش مفصلی از وحشت سایر بانکهای آمریکایی نوشت و تاکید کرد: «خطر ورشکستگی سایر بانکهای آمریکا امری غیر محتمل نیست اگرچه خیلی هم بالا نیست. همواره با اعمال سیاست افزایش نرخ بهره بانکی، دورهای فرا میرسد که در آن اجزایی در سیستم مالی با شکست مواجه میشوند. این شکستها، کوچک یا بزرگ، اعتماد سرمایهگذاران و مصرف کنندگان را از بین برده و احتمال رکود در اقتصاد را افزایش میدهد.» این نشریه آمریکای در ادامه به ویژگیهای منحصر بفرد بانک سیلیکون ولی اشاره میکند و تلویحا خطر ورشکستگی برای سایر بانکها را نیز امری غیرعادی تلقی نمیکند. در این گزارش آمده: «بانک سیلیکون ولی با سایر بانکهای کوچک آمریکا متفاوت بود. سیلیکون ولی یک بانک واقعی است و فروپاشی آن نیز پیامدهای اقتصادی واقعی به همراه دارد.» داراییهای بانک «سیلیکون ولی» تا قبل از شروع جریان فروپاشی آن از روز چهارشنبه، ۲۱۲ میلیارد دلار برآورد میشد. به باور نویسنده این گزارش، مشکلات این بانک وقتی آغاز شد که شروع همهگیری کرونا و پیامدهای آن همچون بمبی در بخش سرمایهگذاری به ویژه برای «سیلیکون ولی» به عنوان بانک حامی شرکتهای فناوری و استارت آپی، منفجر شد. وال استریت در بخش دیگری از گزارش ورشکستگی بانکی را از یک نقطه نظر فنی پولی بررسی میکند و مینویسد: «اوراق قرضه بلندمدت دولتی هیچگونه ریسک اعتباری ندارند، سپردههای دریافتی هم با بازده سود چند درصدی در عمل تقریبا هیچ هزینهای ندارند، پس سودآور بودند. اما این سازوکار تا زمانی کار میکند که نرخها پایین بمانند». در ادامه گزارش تاکید شده: «سال ۲۰۲۲ همزمان که بانک مرکزی آمریکا برای مقابله با افزایش نرخ تورم، نرخ بهرهها را بیشتر و بیشتر افزایش میداد، هزینه سپردهها برای سیلیکون ولی بیشتر و بیشتر میشد. در سال گذشته مقدار هزینه سپردهها برای بانک از تنها ۰.۱۴ درصد به ۲.۳۳ درصد رسید. در حالی که بازدهی اوراق قرضه دولتی بانک بیتغییر ماند و فشردگی سودآوری بانک شروع شد.» این نشریه آمریکایی در ادامه ماجرای ورشکستگی بانک سیلیکون ولی را این طور به پایان میرساند که: «بانک تصمیم گرفت برای جبران زیان وارده و حل این مشکل برخی از اوراق قرضه خود را به فروش برساند و آنها را با سررسیدهای کوتاهتر که بازدهی بالاتری دارند جایگزین کند. اما سپرده گذاران و سرمایهگذاران منتظر نتیجه نشدند. روز پنجشنبه و همزمان با فروش اوراق از سوی سیلیکون ولی، سپردهگذاران برای خارج کردن پولهای خود از بانک هجوم آوردند. تا جاییکه در ۲۴ ساعت، ۴۲ میلیارد دلار سپرده از بانک خارج شد و این هجوم برای خارج کردن سپرده نتیجهای غیر از ورشکستگی بانکی را در پی نداشته است. بنابراین اگرچه سقوط بانک «سیلیکون ولی» از یک بحران اقتصادی مشابه ۲۰۰۸ خبر نمیدهد اما نقطه ورود به «مرحله شکست» اقتصادی را مشخص میکند. شکستی که وزیر خزانهداری آمریکا درخصوص آن هشدار داده و تاکید کرده که افزایش بدهیهای عمومی آمریکا، این کشور را در ورطه شکست اقتصادی قرار داده است. بهنظر میرسد که دولت بایدن نسبت به مهار بحران اقتصادی ناتوان است و سال سختی در انتظار آمریکاییها است.