آرمان دست‌یافتنی (نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
وزیر محترم ورزش در جریان حضور مسئولان ورزش در مرقد امام خمینی(ره) به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب، در بخشی از صحبت‌های خود گفت: « جامعه ورزش دوست دارد ثابت کند که پای آرمان‌های انقلاب ایستاده است...». اظهاراتی دلگرم‌کننده که امیدواریم از نوع حرفهای کلیشه‌ای و تکراری که رسم شده است در چنین اوقات و ایامی بر زبان مسئولان جاری شود، نباشد و واقعا و درعمل، جامعه ورزش -
علی‌الخصوص مسئولان آن- ثابت کنند که پای آرمان‌های انقلاب ایستاده‌اند.
ورزش از نگاه مکتب اسلام و انقلابی که به نام این مکتب توسط یک ملت (نه یک حزب و باند و فرقه) برپا شده، در جای خود از اهمیت و ضرورت غیر قابل انکاری برخوردار است که می‌تواند به عنوان ابزاری موثر و فراگیر در خدمت هدف بزرگ اسلام و آرمان‌های انقلابی آن که همانا تعلیم و تربیت و « آدم‌سازی» و « برپایی جامعه نمونه» (امهًْ وسطا) است، به کار آید. این است که می‌بینیم از همان بدو پیروزی انقلاب تا امروز، ورزش و فعالیت‌های ورزشی لحظه‌ای در مملکت ما توقف نداشته و ورزشکاران(چه دختر و چه پسر) در رشته‌های مختلف، به فعالیت مشغول و در رقابت‌های داخلی و خارجی حضور مستمر داشته و دارند که در برخی از اوقات با درخشش و کسب مدال‌های قاره‌ای و جهانی و المپیکی همراه بوده و باز از همین نظر است که رهبری انقلاب از آغاز تاکنون، بر اهمیت مسئله ورزش تاکید دارند و دیدارهای ورزشکاران و جامعه ورزش از همان نخستین روزها و هفته‌های پیروزی تا امروز با ایشان برقرار بوده و در این ملاقات‌ها بحث‌های مهم و توصیه‌های قابل توجهی مطرح می‌شود که البته متاسفانه کمتر مورد توجه آنهایی که باید(یعنی مدیران و مسئولان) قرار گرفته و می‌گیرد! چه اگر مورد توجه آنها قرار می‌گرفت، بی‌تردید امروز ورزش ما، هم از حیث فرهنگی و اخلاقی و هم بالطبع از حیث فنی و حرفهای، جایگاهی خیلی بهتر از اینی داشت که فعلا دارد.
خلاصه کلام اینکه، بازار ورزش بعد از پیروزی انقلاب نه تنها از سکه نیفتاد و از فعالیت‌های آن کم نشد و مورد بی‌مهری و کم‌اعتنایی قرار نگرفت، بلکه همان‌طور که اشاره شد، اولا از لحاظ فکری و نظری از حالت نمایشی و فرمایشی به یک « ضرورت اجتماعی» و حتی«واجب فردی» تبدیل شد و ثانیا از نظر تعدد و تنوع رشته‌ها و کمیت فعالیت‌ها- چه در بخش بانوان و چه در قسمت آقایان- با جهش چشمگیری مواجه شد و علی‌رغم بسیاری از کارشکنی‌ها و دشمنی‌ها و مانع‌تراشی‌ها - که خاصه از سوی جریانات صهیونیستی و پادوهای اجیر شده دشمنان قسم خورده جهت منزوی کردن و بایکوت ورزش و ورزشکاران ایرانی صورت می‌گرفت و می‌گیرد- ورزش ایران در صحنه‌های بزرگ جهانی حضوری خیلی پر‌رنگتر و از لحاظ کیفی و همچنین کمیت مدال‌ها، رتبه‌های بالاتر داشته است.
با این همه، آنهایی که به ورزش نگاه جدی‌تر دارند و از کارکردهای متنوع و موثر آن آگاه هستند، نه آنهایی که به هر چیز و همه چیز نگاهی کاسبکارانه و فرصت‌طلبانه دارند، می‌دانند که وضعیت فعلی ورزش با آنچه که انتظار می‌رود باشد و با توجه به بضاعت‌های انسانی نهفته و ظرفیت‌های مادی پیدا و پنهان می‌تواند باشد، فاصله‌ای بسیار عمیق و طولانی دارد.
ما علت اصلی این وضعیت را در عمل نکردن مدیریت‌های گوناگون ورزش به شکل اصولی و انقلابی می‌دانیم که خود، معلول عواملی است که تحلیل آن از حوصله این مطلب خارج است. بی‌ایمانی، فقدان اعتماد به نفس، بی‌لیاقتی و وادادگی و اجازه رخنه و نفوذ دادن به افکار و عناصر فرصت‌طلب و منفعت‌جو، از جمله این عوامل است. با این حال باز همه می‌دانیم که این فاصله، پر کردنی و این مسیر، طی شدنی است، به شرط آنکه انقلابی عمل کنیم و با اعتماد به نفس و ایمان به توانایی‌های خود با اتکا به آرمان‌ها و ارزش‌های انقلابی- به ویژه در سطح مدیریتی ورزش- در پی ایجاد اصلاح و تحول و بالاخره پیشرفتی باشیم که حق و در توان ورزش ایران است. وزیر محترم ورزش هم در حرفهای خود به درستی به این موضوع تکیه کرده است، اما ما مثل همه اهالی ورزش سال‌هاست منتظریم تا این حرف‌ها و نظایر آن - به ویژه از سوی مدیران ارشد ورزش- عملی شود تا همه به چشم خود ببینیم که حرف زدن از پیشرفت ورزش ایران و ارتقای جایگاه آن در سطح کشورهای صاحب ورزش جهان، شعاری خیال‌پردازانه و جاه‌طلبانه نیست، بلکه هدفی است دست یافتنی و آرمانی است تحقق شدنی...