بازی‌های آسیایی هفدهم، امروز به کار خود پایان می‌دهد. کاروان ورزشی ایران در مجموع راضی‌کننده ظاهر شد و ورزشکاران عزیز و برومند کشورمان در رشته‌های مختلف موفق شدند با کسب مدال‌های رنگارنگ و حتی اگر مدال نگرفتند با ارائه نمایش امیدوارکننده دل مردم خوب کشورمان را شاد کنند و اسباب رضایت آنان را فراهم آورند. دراین میان همه می‌دانیم که رشته فوتبال که روزگاری در آسیا حرف اول را می‌زد، در این دوره از رقابت‌ها نتوانست مدالی کسب کند و نتوانست با بازی‌های خوب تحسین‌ها را برانگیزد و بذر امیدواری بکارد. در یک کلام فوتبال درکره جنوبی سخت ناامید کننده ظاهر شد و بار دیگر هشدار داد که سخت به مراقبت و نجات احتیاج دارد. فوتبال بیمار است. تفکرات غلط، اعمال سلیقه‌های شخصی و... و عدم حاکمیت تدبیر و تفکر بایسته او را به این روز انداخته است. بدون شک اگر برای فوتبال و نجات آن همت کنیم، این رشته خیلی زود می‌تواند مانند سایر رشته‌های افتخارآفرین، بزرگی کند و دل مردم را شاد نماید. فوتبال را باید از دست نااهلان، نامحرمان و آدم‌هایی که سرجای خودشان نشسته و در حضور بزرگان و استخوان خردکرده‌ها مناصب حساس فوتبال را و مثلا همین تیم امید را دست گرفته‌اند، نجات داد. فوتبال برای بزرگی به آدم‌های بزرگ و برای پیشرفت به سلامت احتیاج دارد و ... نجات فوتبال شدنی است، اما همت باید کرد.